ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΕΘΝΟΚΤΟΝΙΑ: Ένας αξιωματικός “δολοφονήθηκε” - Θα βγείτε μπροστά ως άνθρωπος ή σαν καναρίνι κε Κωσταράκο; / H (ενδεικτική) δραματική επιστολή ενός άλλου στελέχους του Στρατού που αποδεικνύει την εξαθλίωση

Ο 46χρονος υπολοχαγός δεν άντεξε. Λίγο μετά τις 2:00΄ τα ξημερώματα ανέβηκε σε οικοδομή στη Χαλκίδα και βούτηξε στο κενό, αφήνοντας ορφανά δυο ανήλικα παιδιά...
Σοκαρισμένοι είναι οι συνάδελφοι του 46χρονου στρατιωτικού στη μονάδα της Ριτσώνας, όπου υπηρετούσε, καθώς και η τοπική κοινωνία της Χαλκίδας όπου διέμενε. Σύμφωνα με πληροφορίες ο 46χρονος είχε καταθέσει αίτηση για να αποστρατευθεί, ενώ ταυτόχρονα έψαχνε δεύτερη δουλειά για να μπορέσει να τα βγάλει πέρα.
Όμως όπως όλα δείχνουν δεν άντεξε το βάρος των οικονομικών προβλημάτων και αποφάσισε να βάλει τέλος στη ζωή του. Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι άφησε σημείωμα με το οποίο ζητούσε από τους δικούς του να τον συγχωρέσουν και ότι δεν άντεχε άλλο.
<< Η κατάσταση που επικρατεί στις Ε.Δ. είναι τραγική. Πολλοί συνάδελφοι έχουν φτάσει στα όριά τους. Δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Ειδικά αυτοί που έχουν στεγαστικά ή σπουδάζουν παιδιά. Δυστυχώς μας έχουν φέρει στο Αμήν και φοβάμαι ότι τα χειρότερα δεν τα έχουμε δει ακόμα...>>, έλεγε στο LamiaReport, συνδικαλιστής αξιωματικός του στρατού.

(του Στρατή Μαζίδη)

Ένας ακόμη νέος άνθρωπος, σύζυγος, πατέρας δύο παιδιών, απλά το πήρε απόφαση. Βγήκε στο μπαλκόνι και πήδηξε στο κενό.
Με την αυτοκτονία (δολοφονία) αυτού του ανθρώπου νομίζω πως έπεσε ένας ακόμη τοίχος. Βλέπετε τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων υποτίθεται ότι διατηρούν υψηλό φρόνιμα και είναι θεωρητικά ατσαλωμένα να αντέχουν σε δύσκολες συνθήκες. Αν αρχίσουν τα απονενοημένα διαβήματα στις Ενοπλες Δυνάμεις τότε νομίζω πως θα πρέπει να ανησυχούμε.

Αλήθεια κε Κωσταράκο έχετε κάτι να πείτε; Να κάνετε ίσως; Ή ένα πιθανό τιτίβισμα από το smartphone θα είναι αρκετό;

Τα παιδιά που είχαν όνειρο ζωής μια σταδιοδρομία στις Ε.Δ. αρχίζουν τις δεύτερες δουλειές και τελικά ούτε αυτές αποδεικνύονται αρκετές και πηδούν στο άπειρο. Κε Κωσταράκο αυτός ο άνθρωπος που εδώ και λίγες ώρες δεν είναι κοντά μας τόσο απελπίστηκε ώστε προτίμησε το θάνατο από το να παραμείνει κοντά στα παιδιά του.

Ένας πάλι γνωστός μου απόστρατος, μου έλεγε χθες για το γιο του που κι αυτός είναι αξιωματικός πως του στέλνει χρήματα εκεί που βρίσκεται διότι αλλιώς δεν μπορεί να ανταπεξέλθει.

Δυστυχώς κε Κωσταράκο δεν υπάρχει μόνο η Τουρκία, έχουμε και τους εσωτερικούς εχθρούς. Επί των ημερών σας η εξαθλίωση των αξιωματικών συνεχίζεται. Εσείς είστε ο “πατέρας” όλων των στελεχών των τριών όπλων αυτή τη στιγμή.  Έχετε χρέος να βγείτε μπροστά και να τους προστατεύσετε.

Ως άνθρωπος, όχι ως καναρινάκι…

  

Ανακοίνωση από το Δίκτυο Ελέθευρων Φαντάρων Σπάρτακος - Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων

Το φέρετρο του νεαρού υπολοχαγού που αυτοκτόνησε εξαιτίας των οικονομικών δυσκολιών πρέπει να κουβαλήσουν στις πλάτες τους ο Σαμαράς και ο Παναγιωτόπουλος, ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης, ο Ελευσινιώτης και ο Κωσταράκος. Και μετά να εξαφανιστούν από προσώπου γης.
Αλλά τι λέμε. Εδώ το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, το ΓΕΣ και το army.gr δεν έχουν βγάλει ούτε καν ανακοίνωση. Αυτοί έχουν άλλες προτεραιότητες: πρέπει να συνεχίσουν τις περικοπές, το πετσόκομμα μισθών-συντάξεων, να φτάσουν το βασικό μισθό στα 300 ευρώ, να ξεπουλήσουν τα πάντα, να απολύσουν δεκάδες χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους-μεταξύ των οποίων και στρατιωτικούς-, να καταστείλλουν κάθε εστία αντίστασης και αμφισβήτησης της βάρβαρης ταξικής τους και των Μνημονίων-διώκοντας βάναυσα και τον Συνδικαλισμό στις Ένοπλες Δυνάμεις. 
Γιατί να βγάλουν ανακοίνωση επομένως. Τι να πούνε. Τι σημαίνει για αυτούς μια ακόμη αυτοκτονία άλλωστε...
«Ο υπολοχαγός παντρεμένος και πατέρας δύο μικρών παιδιών έπεσε από το μπαλκόνι του σπιτιού του. Υπηρετούσε σε μονάδα της Ριτσώνας. Οι συνάδελφοί του υποστηρίζουν ότι οι λόγοι είναι οικονομικοί και αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι ο υπολοχαγός είχε αναγκαστεί να εργάζεται και εκτός στρατού για να μπορεί να τα βγάλει πέρα. Κάτι που δεν κατάφερε με αποτέλεσμα δύο 24ωρα μετά το Πάσχα να δώσει τέρμα στη ζωή του. Η είδηση έχει προκαλέσει σοκ στη μονάδα του και δείχνει ότι η κατάσταση που επικρατεί στις ΕΔ είναι πλέον δυσβασταχτη και κανείς δεν μπορεί να αποφύγει την σκληρή πραγματικότητα».
Η αυτοκτονία του υπολοχαγού ήταν ένα ακόμη στιγμιότυπο από το δράμα τους λαού μας. Μέσα σε ένα 48ωρο χάσαμε τέσσερις συνανθρώπους μας στην Κρήτη και σήμερα το πρωί στη Χαλκίδα, ενός 46χρονου, που πήδηξε από την ταράτσα οικοδομής.  
Εκφράζουμε τη βαθιά μας οδύνη σε όλες αυτές τις οικογένειες και δηλώνουμε ότι θα συνεχίσουμε πιο οργισμένα, πιο αποφασισμένα.
Για όσους θα επιχειρήσουν να αμαυρώσουν, να αποπροσανατολίσουν και να μιλήσουν για ψυχολογικά προβλήματα, τους θυμίζουμε:
Κραυγή αγωνίας από αξιωματικό στον Έβρο-"Μου κόβουν το ρεύμα-Καλή σας Ανάσταση"
Όταν μετά την αυτοκτονία του ΕΠ.ΟΠ. στον Έβρο, λάβαμε και δημοσιεύσαμε επιστολή από συνάδελφο του που αποκάλυπτε την κατάσταση τους και τα αδιέξοδα τους εξαιτίας της εφαρμοζόμενης πολιτικής, τα παπαγαλάκια του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας το χαρακτήρισαν υπερβολές. Με τα άθλια σχόλια τους αμφισβητούσαν την πιστότητα της επιστολής που μίλαγε για αξιωματικούς-υπαξιωματικούς οι οποίοι ψάχνουν στα σκουπίδια.
Βλέπεις το πρωθυπουργικό γραφείο και ο Κεδίκογλου έχουν απαγορέψει αυτές οι ειδήσεις να  μεταδίδονται από τα καθεστωτικά ΜΜΕ.
Όμως ολοένα συχνότερα βλέπουν το φως της δημοσιότητας επιστολές στελεχών που μας δίνουν να καταλάβουμε το μέγεθος της Απελπισίας τους. Εκεί εξάλλου βρίσκεται και η ανάγκη ανάπτυξης των Συνδικαλιστικών τους αγώνων, που με λυσσασμένο τρόπο καταστέλλει η κυβέρνηση. 
Διαβάστε το. Μπορεί σε πολλά να διαφωνήσετε ή να διατυπώσετε ενστάσεις.
Το θέμα όμως είναι ότι υπάρχει κάτι κοινό. 
Η Αίσθηση ότι δεν πάει άλλο... 
Ότι η παθητικότητα και η υποχωρητικότητα μας τους κάνει αδίστακτους... 
Και τα μέτρα δε πρόκειται να σταματήσουν αν δεν τους Ανατρέψουμε...
 

ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
diktiospartakos.blogspot.com

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ:

Επικοινωνώ μαζί σας σήμερα, έχοντας τηρήσει μέχρι τώρα, την αξιοπρεπή σιγή και απόσταση που επιβάλλει το σχήμα της επαγγελματικής μου ιδιότητας, αλλά και η αυτεπιβαλλόμενη αξιοπρέπεια του μαχόμενου Έλληνα βιοπαλαιστή.

Αξιωματικός του Στρατού Ξηράς επί 30 συναπτά έτη, ανέλαβα με αγόγγυστη προσήλωση, τα υψηλά καθήκοντα που μου ανέθεσε η Πατρίδα μου και μέχρι σήμερα, όπως μαρτυρούν και οι περιοδικές αξιολογήσεις των προϊσταμένων μου, ανταποκρίθηκα επιτυχώς.

Οικογενειάρχης κατ΄ επιλογήν, πολύτεκνος κατά συνείδηση υπηρέτησα τα μισά και παραπάνω έτη της θητείας μου στον Βόρειο Έβρο, προσαρμόζοντας τις ανάγκες της υπηρεσίας στην ζωή μου, μια και παντρεύτηκα εδώ, αγόρασα (επί δανείω) σπίτι εδώ, μεγαλώνω τρία παλληκάρια εδώ, και... προσδοκώ να τελειώσω τον βίο μου εδώ, στο μεθοριακό μετερίζι του Ελληνισμού.

Βίωσα εδώ και δεκαετίες, την αμετροεπή οικονομική μας πολιτική, και τέθηκα εκόντας-άκοντας πάντα πρώτος στην κάθε κυβερνητική απόφαση, προσαρμόζοντας επί δεκαετίες την ζωή μου, σε ένα πληθωρισμένο βιοπορισμό, που ποτέ ο μισθός δεν επαρκούσε, αλλά έστω και με δανεισμό, κατάφερνε να διατηρήσει εμένα και την οικογένειά μου στα όρια της αξιοπρέπειας, ίσα-ίσα για να μπορώ να εκπληρώσω την αποστολή μου.

Εδώ και τρία χρόνια, βιώνω και την τελευταία πράξη της αδικίας, στο πρόσωπο μου, στην ιδιότητά μου και στην οικογένειά μου, με την πρωτοφανή στα χρονικά συρρίκνωση των ήδη μέχρι τότε πληθωρισμένων και στερουμένων ισολογισμού (έναντι των πραγματικών αναγκών διαβίωσης) αποδοχών μου.

Και πάλι δεν ομίλησα. Και πάλι αγόγγυστα σήκωσα το βάρος και την στέρηση, συνηθισμένος στην λιτή ζωή του στρατιώτη. Αλλά μάλλον, άνοιξα την όρεξη του τιμητή του έργου μου, να συνεχίζει να μου στερεί σταδιακά εδώ και τρία χρόνια, κομμάτι - κομμάτι την αξιοπρέπειά μου. Έτσι, κοντεύοντας τα 50 μου χρόνια, είδα μέρα την μέρα, να μου αποδομούν, ότι προσπάθησα να φτιάξω τίμια για την οικογένειά μου.

Έγινα αρχικά ασυνεπής οφειλέτης των πιστωτικών ιδρυμάτων, τα οποία με ψυχρή λογιστική τόκισαν την ασυνέπειά μου και την έφεραν στην πλήρη αδυναμία εξόφλησης.

Αναγκάστηκα να ζητήσω δικαιοσύνη και μετά κόπων και βασάνων, έφτασα να αιτηθώ το κούρεμα που προβλέπει ο Νόμος Κατσέλη περί υπερχρεωμένων νοικοκυριών.

Έφτασα στο σημείο, να χάσω το ένα και μοναδικό αυτοκίνητο, νομή και αυτό της τράπεζας που ψυχρά το κατάσχεσε.

Αθέτησα αναγκαστικά να εξοφλήσω τα χρέη μου στην εφορία για το 2012 (μια και το ασύλληπτο για μένα ποσό των 2817 ευρώ, αδυνατώ από πέρισυ να το πληρώσω έστω και τμηματικά).

Είδα το υπόλοιπο των αποδοχών μου από τα Χριστούγεννα να συρρικνώνεται στα 500 ευρώ μηνιαίως (ακόμα και σήμερα τόσα παίρνω), βίωσα και βιώνω την ανεργία της συζύγου μου, ζώ την ειρωνεία της ανακοίνωσης της πρόσληψής της στον ίδιο φορέα και με την ίδια ειδικότητα εδώ και 40 μέρες, αλλά ακόμη να την καλέσουν να εργασθεί (βλέπεις δεν αρκεί να πρωτεύσεις σε ένα διαγωνισμό, δεν αρκεί να το ανακοινώσουν εγγράφως, χρειάζεται και επιβεβαίωση από τον ΑΣΕΠ και έκδοση ΦΕΚ και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς, για να μπορέσει μια πολύτεκνη μάνα, με 3 πτυχία αναγνωρισμένα από το κράτος και άλλα επικουρικά προσόντα να εργασθεί για λίγους μήνες και να ταΐσει τα παιδιά της).

Έζησα την ειρωνεία της στέρησης των παγίων οδοιπορικών παραμεθορίου, λες και 200 ευρώ και αυτά με κρατήσεις, έβαλαν μέσα τον κρατικό προϋπολογισμό.

Έζησα παράλληλα την διακοπή του ισόβιου πολυτεκνικού επιδόματος της συζύγου μου από τον ΟΓΑ, λες και η διατίμηση των 320 ευρώ το δίμηνο μπορεί να αντισταθμίσει τις ανάγκες μιας πολύτεκνης μάνας να μεγαλώσει τα παιδιά της.

Δέχτηκα σιωπηρά να διακανονίζω μήνα τον μήνα επί 3 χρόνια τις οφειλές μου στην ΔΕΗ -μια αδιάκοπη στέρηση του υπολοίπου των πενιχρών αποδοχών μου, χωρίς έλεος, υπό την απειλή της στέρησης του αγαθού του ηλεκτρισμού.

Ζήσαμε με τα παιδιά μου και την γυναίκα μου, αυτό το χειμώνα εδώ πάνω, με κρύο, στερούμενοι εδώ και δύο χειμώνες το πετρέλαιο, μια και οι τιμές ήταν απαγορευτικές. Τρυπήσαμε τους τοίχους και βγάλαμε καπνοδόχους, ξεθάψαμε σόμπες από τις αποθήκες των παππούδων, μαζέψαμε ξύλα και τα κάψαμε, ανάψαμε καλοριφέρ ηλεκτρικά, κλιματιστικά και ότι άλλο βρήκαμε για να ζεστάνουμε το σπίτι μας.

Και τους τελευταίους δύο μήνες, ήρθε και η κορύφωση.

Η ΔΕΗ, συνεπής συνέταιρος μου κάθε μήνα εδώ και τρία χρόνια, μας έστειλε το λογαριασμό της.

Απελπισμένα ζήτησα πριν ένα μήνα διακανονισμό εκ νέου, και πήρα την απάντηση να πληρώσω σε 4 δόσεις από 300 ευρώ.

Και το δέχτηκα. Και πλήρωσα μια δόση. Και πριν μια εβδομάδα, ήρθε και ο εξοφλητικός λογαριασμός, να μου φορτώσει συνολικά (μαζί με τα οφειλόμενα) να πληρώσω 2785 ευρώ, μέχρι τις 29 Απριλίου. Με ειδοποίηση διακοπής ηλεκτρικού ρεύματος.

Και σήμερα, 1η Μαΐου, πήγα στην τοπική ΔΕΗ, για να εισπράξω την απάντηση, ότι δεν ανήκω στις κοινωνικές ομάδες που ευεργετούνται από τον διακανονισμό πολλαπλών (έως 48 δόσεων) λόγω υψηλής κατανάλωσης και λόγω εισοδήματος, ότι δεν γίνεται διακανονισμός πάνω σε ήδη συναφθέντα διακανονισμό που μάλιστα αθετήθηκε (πέρασε βλέπεις ο Απρίλιος), ότι οφείλω να καταβάλω άμεσα το ποσό μέχρι την μετά το Πάσχα Τετάρτη 8-5-13(βλέπετε το ανθρωπιστικό πρόσωπο των κοινωφελών υπηρεσιών περιορίζεται μόνο στις ημέρες των θρησκευτικών αργιών), ή το ήμισυ αυτού και να αιτηθώ εκ νέου διακανονισμό -και να παρακαλέσω να εγκριθεί νέος με 1-2 δόσεις σύν τα τρέχοντα που θα έρθουν-, ειδάλλως, τα κεντρικά -μου το τόνισαν αυτό αποποιούμενοι πάσης προσωπικής ευθύνης και εν πλήρη κατανοήσει του προβλήματός μου- θα αποστείλουν εντολή σε εργολάβο να μου διακόψει την παροχή.

Κι εγώ κοιτάζοντας το τελευταίο εκατοστάρικο -από τα 5 της τελευταίας μου μισθοδοσίας- αποχώρησα ευχόμενος στους υπαλλήλους καλό Πάσχα.

Αυτή την μεγάλη Τετάρτη, 1-5-13, η αξιοπρέπεια ενός ακόμη σιωπηρά μαχόμενου Έλληνα πολίτη, Αξιωματικού εν ενεργεία στην Μεθόριο και πολύτεκνου οικογενειάρχη και συζύγου άνεργης -επιτυχούσης αλλά μη προσληφθήσας- έλαβε το ύστατο της πλήγμα. Αμέσως μετά τις κωδωνοκρουσίες της επερχόμενης Ανάστασης, το μόνο φως που θα απομείνει στο σπίτι και την οικογένειά μου, θα είναι το Άγιο Αναστάσιμο Φως στην λαμπάδα και στο κανδήλι (για όσο υπάρχει λάδι να κάψει).

Κι εγώ αγόγγυστος, χωρίς επιρροή από τα προαναφερόμενα, αύριο το πρωί όπως και κάθε μέρα που θα ακολουθήσει, θα φορέσω την στολή μου και θα σταθώ εν πλήρη αφοσίωση όρθιος στο στρατιωτικό τμήμα που διοικώ και θα ασκήσω ανεπηρέαστος τα καθήκοντά μου, με απόλυτο γνώμονα το συμφέρον της υπηρεσίας μου.

Ζητώ συγνώμη, αν η ανθρώπινη ανεπάρκειά μου, μειώνει την αυτεπάγγελτη απαίτηση των συν-Ελλήνων που με θέλουν στην έπαλξή μου, περήφανο Στρατιώτη. Υπόσχομαι να μην τους απογοητεύσω, παρά τις προσωπικές στερήσεις μου.

Αδυνατώντας όμως, να ανταποκριθώ πλέον στην επιβίωση της οικογένειάς μου, θεώρησα σωστό, να τολμήσω να δημοσιεύσω το πρόβλημά μου, ελπίζοντας τουλάχιστον στην κατά το μέτρο του δυνατού ανταπόκριση κάποιων αρμοδίων.

Με την εναπομένουσα αξιοπρέπεια εκ μέρους μου και της οικογένειάς μου, που καλείται να ανέβει κι άλλο Γολγοθά, σας εύχομαι Καλή Ανάσταση.

 

(ΠΗΓΕΣ:

http://www.lamiareport.gr/

http://freepen.gr/

http://prezatv.blogspot.gr/)