Οι Ένοπλες Δυνάμεις και το προσωπικό τους αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί αυτό. Μόνο που η ηγεσία τους το θυμάται επιλεκτικά. Και αυτό “πληγώνει” ακόμη περισσότερο τους στρατιωτικούς.
Όταν μιλάς με ανώτατους αξιωματικούς ή και με τους Αρχηγούς τους ίδιους για το ανησυχητικό φαινόμενο της διείσδυσης της Χρυσής Αυγής στις Ένοπλες Δυνάμεις, η δικαιολογία είναι έτοιμη: “μα και στις Ένοπλες Δυνάμεις γίνεται ότι στην υπόλοιπη κοινωνία”, σου απαντούν .
Αυτό όμως ισχύει και για όλα τα υπόλοιπα. Κυρίως για τις δυσκολίες που έχει προκαλέσει η απάνθρωπη “θεραπεία” της ελληνικής οικονομίας. Άνθρωποι αυτοκτονούν κάθε μέρα σ΄ όλη τη χώρα, μη μπορώντας να διαχειριστουν την απόγνωση που τους έχουν προκαλέσει. Και αυτό το φαινόμενο δεν θα μπορούσε παρά να “περάσει” στις Ένοπλες Δυνάμεις.
Φθάσαμε λοιπόν αξιωματικοί του Ελληνικού Στρατού να αυτοκτονούν. Γιατί η περίπτωση του υπολοχαγού στη Χαλκίδα δεν ήταν η πρώτη. Και πολύ φοβόμαστε ότι δεν θα είναι και η τελευταία. Προβληματίζει κάποιον αυτή η κατάσταση; Ανησυχεί κάποιος για το κλίμα που διαμορφώνεται στις Ένοπλες Δυνάμεις; Υπάρχει κάποια σκέψη για το πως μπορεί να μπει ένα φρένο στην επιχειρούμενη διάλυσή τους; Γιατί περί αυτού πρόκειται.
Δυστυχώς δεν μπορούμε να δώσουμε καταφατική απάντηση!
Και δεν υπάρχει τίποτα κακοπροαίρετο σ΄ αυτή τη διαπίστωση:
•όταν ο ειδικός γραμματέας του ΥΕΘΑ έχει πει ότι αυτό που μετράει “είναι να πετύχει το πρόγραμμα” ,ανέξάρτητα από το ποιο θα είναι το κόστος…
•όταν ο Α/ΓΕΕΘΑ σε πολλές από τις συσκέψεις που συμμετείχε στο υπουργείο Οικονομικών εμφανίστηκε “βασιλικότερος του βασιλέως”…
•όταν δεν έχει ληφθεί ούτε ένα μέτρο ουσίας για να ανακουφιστεί το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων πως μπορεί κάποιος να πιστέψει ότι υπάρχει ίχνος ανησυχίας για τα όσα συμβαίνουν στην καθημερινή ζωή των στρατιωτικών μέσα στις μονάδες και μετά μέσα στο σπίτι τους. Ποιος άραγε νοιάζεται αν η αξιοπρέπεια αυτών των ανθρώπων που θα έπρεπε για πολλούς λόγους να διαφυλαχτεί, έχει γίνει κουρέλι; Κανείς!
Μακάρι η ηγεσία του στρατεύματος να έδειχνε ότι ασχολείται με αυτά τα θέματα, έστω ...στο μισό από την ενασχόλησή της με τα ...τελετουργικά των αγημάτων, τις στολές και το ...πόσο δυνατά θα βαρανε προσοχές οι στρατονόμοι στην πύλη ΓΕΕΘΑ!
Όταν υπολοχαγοί φθάνουν στο σημείο να πηδάνε στο κενό, αφήνοντας πίσω τους μικρά παιδιά, επειδή δεν μπορούσαν να τα αντικρύσουν, κάτι έχει αρχίσει να μην πηγαίνει καθόλου καλά. Ελπίζουμε αλλά δυστυχώς δεν πιστεύουμε ότι έστω και τώρα αυτοί που πρέπει θα το καταλάβουν.
(ΠΗΓΗ: http://www.onalert.gr/)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου