Πολιτική «στα τέσσερα» από το υπουργείο Εξωφρενικών

Ως παρελθόν που δεν πρέπει να αποτελεί εμπόδιο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, χαρακτήρισε το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, τη γενοκτονία των Ποντίων από τους Τούρκους και καθίσταται σαφές πως η ντόπια κυβέρνηση ασπάζεται και εφαρμόζει πλήρως την πολιτική «πέφτουμε στα τέσσερα» απέναντι στην θρασύτητα της Άγκυρας. Δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά (με την κοινή λογική) η υποχωρητική του απάντηση στην τουρκική επίσημη πρόκληση (διαμαρτυρήθηκε το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών) σχετικά με την γενοκτονία των Ποντίων.
Σχετικά με την ανακοίνωση του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών σε ό,τι αφορά στις εκδηλώσεις στην Ελλάδα για την «Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου», ο Εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών, Κωνσταντίνος Κούτρας, έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Η ιστορία είναι αλήθειες και γεγονότα που ούτε ξεχνιούνται ούτε παραγράφονται. Σύσσωμος ο Ελληνισμός τιμά τη μνήμη και την θυσία των Ποντίων. Ωστόσο, άλλο η ιστορία και άλλο το παρελθόν, το οποίο δεν πρέπει να σκιάζει την αμοιβαία βούληση να δημιουργήσουμε ένα μέλλον συνεργασίας, φιλίας, σταθερότητας και αμοιβαίου σεβασμού για τους δύο λαούς».

Βέβαια, είναι γνωστή η φοβικότητα (μένουμε σε αυτόν τον επιεική χαρακτηρισμό και ευελπιστούμε πως δεν ισχύουν άλλοι πολύ βαρύτεροι) των Ελλήνων πολιτικών απέναντι στην Τουρκία. Μία φοβική πολιτική, που με το πρόσχημα της ελληνοτουρκικής φιλίας έχει συντελέσει στα μέγιστα για την ποσοτική και ποιοτική πολυεπίπεδη αναβάθμιση της τουρκικής προκλητικότητας σε ζητήματα της Ελληνικής εθνικής κυριαρχίας και παρεμβατικότητας στα εσωτερικά της Ελλάδας.
Είναι προφανές πως η Τουρκία δεν θέλει –και ούτε πρόκειται- να αναγνωρίσει την γενοκτονία, δεν θέλει να αποδεχθεί τα εγκλήματά της σαν χώρα, δεν θέλει να αναλάβει τις ιστορικές (και όχι μόνο) ευθύνες της απέναντι στην διεθνή κοινότητα. Όμως, είναι κάτι πολύ περισσότερο από ακατανόητη η στάση της ντόπιας κυβέρνησης, η οποία επιμένει στην χλιαρή και άκρως εξευτελιστική για την Ελλάδα αντιμετώπιση της Τουρκίας, η οποία όχι μόνο αποθρασύνεται, αλλά βρίσκει ευκαιρία να αυξήσει την προκλητικότητά της απέναντι στην Ελληνική υποχωρητικότητα…
Αν μη τι άλλο όταν το ίδιο το Ελληνικό κράτος έχει τέτοιες θέσεις, λέγοντας ότι θα πρέπει να ξεχάσουμε τι έγινε και να χτίσουμε νέες γέφυρες φιλίας μεταξύ των 2 λαών, δεν νομίζουμε ότι υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι αυτό το κράτος θα μπει μπροστά στον αγώνα για τη Διεθνή Αναγνώριση της Γενοκτονίας…
Εάν η συγκεκριμένη πολιτική είναι δυνατόν να χαρακτηριστεί από τους κυβερνητικούς (αν)αρμόδιους ως εθνική υπερήφανη εφαρμοζόμενη πολιτική, τότε είναι περισσότερο από εμφανές πως το πρόβλημα δεν εστιάζεται στην στάση της Τουρκίας (η οποία κάνει τη «δουλειά» της όσο καλύτερα μπορεί και εκμεταλλεύεται λάθη, αδυναμίες της Ελληνικής πλευράς και καταλαμβάνει τους κενούς χώρους που δημιουργούνται από τις Ελληνικές κυβερνήσεις), αλλά στο εσωτερικό της Ελλάδας και σε εκείνα τα θεσμικά όργανα που λειτουργούν ως ηττημένοι σε έναν πόλεμο (που δεν έγινε) και παραδίδονται σε αιτιάσεις των γειτόνων, οι οποίες ενδεχομένως αποτελούν -αν όχι αιτία πολέμου- αιτία κήρυξης casus belli από την Ελληνική πλευρά.

(ΠΗΓΗ: http://kostasxan.blogspot.gr/)