Το καντήλι της Ελλάδας αργοσβήνει… (του Γιώργου Χαρβαλιά)

Ειλικρινά, δεν γνωρίζω αν μετά τη θριαμβευτική έξοδο στις αγορές και το «μπόλιασμα» του ευρωψηφοδελτίου της Ν.Δ. με δυο τρία υποδειγματικά…«ούφο» οι πολιτικοί συντελεστές της συγκυβέρνησης είναι έτοιμοι να ζήσουν ξένοιαστοι τον πασχαλινό τους μύθο στις ιδιαίτερες πατρίδες τους. Ξέρω όμως στα σίγουρα ότι εκατοντάδες χιλιάδες ελληνικές οικογένειες θα κάνουν στην κυριολεξία μαύρη Ανάσταση, περιμένοντας από Δευτέρα να ξαναγυρίσουν στον γολγοθά τους.

Ο ελληνικός γολγοθάς δεν έχει λήξη. Κι όποιος νομίζει ότι ήρθε η λύτρωση επειδή κάποιοι στο Μέγαρο Μαξίμου ανακάλυψαν το…ποδήλατο, είναι άξιος της μοίρας του.

Δυστυχώς η Ελλάδα διαλύεται, τρώει τις σάρκες της και φυλλορροεί. Τα καλύτερα μυαλά φεύγουν για το εξωτερικό. Οι δανειστές επιβάλλουν μια νέα καταναγκαστική διασπορά, που συρρικνώνει τον κοινωνικό ιστό και θρυμματίζει τους αρραγείς μέχρι σήμερα οικογενειακούς δεσμούς.

Σε αντίθεση με τη μετανάστευση των πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών, σήμερα δεν ξενιτεύονται τα εργατικά χέρια των πόλεων και η φτωχολογιά της υπαίθρου. Εξειδικευμένοι επιστήμονες και καταξιωμένοι επαγγελματίες φεύγουν για να αναζητήσουν μια καλύτερη τύχη, μακριά από το… success story της ελληνικής «ρουμανοποίησης». Και πολλοί από αυτούς δεν πρόκειται να ξαναγυρίσουν ποτέ. Θα αφομοιωθούν στις χώρες φιλοξενίας τους ως πολίτες της ενωμένης Ευρώπης, θα κάνουν μεικτές οικογένειες και θα επισκέπτονται τη γενέτειρα δυο τρεις φορές τον χρόνο για διακοπές. Σαν τον παλιό… θείο από την Αμερική.

Την ίδια ώρα, η χώρα γερνάει. Η υπογεννητικότητα χτυπάει κόκκινο και η Ελλάδα μετατρέπεται σε μια δεξαμενή συνταξιούχων, που σύντομα δεν θα παίρνουν σύνταξη…

Αυτοί οι ηλικιωμένοι με τα πετσοκομμένα εισοδήματα είναι που στηρίζουν με την ψήφο τους τις πολιτικές του Μνημονίου. Πιθανόν στη ζωή τους να έχουν δει πολλά και τρέμουν μήπως δουν τα χειρότερα. Ομως μια χώρα που βγάζει κυβερνήσεις χάρη στις ηλικίες… 60 plus (από αυτούς που ξεροσταλιάζουν πρωί πρωί στο παραβάν για να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα) δεν έχει ελπίδα να ορθοποδήσει…

Πατρίδα φοβισμένων γέρων, άνεργων νέων κι απελπισμένων σαραντάρηδων που κυνηγούν το τρένο της μεγάλης φυγής κατάντησε η Ελλάδα του Μνημονίου. Κι αυτή θα είναι η τύχη μας για καμία τριανταριά χρόνια. Οσο δηλαδή θα εξαρτιόμαστε από τους ξένους για να «εξυπηρετούμε» το δυσθεώρητο χρέος μας. Δηλαδή για να τους επιστρέφουμε τα δανεικά στην ώρα τους…

Κακά τα ψέματα, η μίνι-έξοδος στις αγορές ήταν μία ψευδαίσθηση ανεξαρτησίας που τους βόλευε όλους. Τη Μέρκελ, για να δείξει ότι ξεμπέρδεψε από τον ελληνικό μπελά και δεν θα χάσουν οι Γερμανοί φορολογούμενοι τα λεφτά τους. Την κυβέρνηση, για να πείσει τους αφελείς ότι βγήκαμε από το τούνελ. Και φυσικά τους διάφορους σαλταδόρους των hedge funds, που έχουν ανακαλύψει εδώ ένα ιδιότυπο, ευρωζωνικό… Ελντοράντο.

Σχεδόν οι μισοί (49%) από τους επενδυτές που έσπευσαν να αρπάξουν το ελληνικό ομόλογο… κελεπούρι προσδιορίζονται ως «διαχειριστές κεφαλαίων». Αλλο ένα 33% των αγοραστών, σύμφωνα και πάλι με την επίσημη ανακοίνωση του ελληνικού υπουργείου Οικονομικών, είναι hedge funds. Ενα ισχνό 14% κατέληξε σε ξένες τράπεζες. Και μόλις το 4% αυτών που επέλεξαν να εμπιστευτούν το ελληνικό mini bond ήταν ξένα ασφαλιστικά ταμεία, δηλαδή οι πιο σοβαροί και θεσμικοί διεθνείς επενδυτές.

Το τι σημαίνει αυτό αφήνω να το αναλύσουν οι ειδικοί. Κι ελπίζω να το έχει κατανοήσει ο Στουρνάρας, που έσπευσε να κομπάσει. Γιατί πράγματι η Ελλάδα βγήκε στις αγορές με στημένη διαδικασία. Αυτό δεν είναι απαραίτητα αθέμιτο, ούτε αντιδεοντολογικό. Την ίδια μέρα όμως βγήκαν στο… μεϊντάνι των αγορών το Πουέρτο Ρίκο, το Πακιστάν και ακόμη δυο τρεις τριτοκοσμικές χώρες. Κι αυτές δανείστηκαν. Με ανάλογα επιτόκια και αντίστοιχες υπερκαλύψεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι από τη μια μέρα στην άλλη τις… εμπιστεύθηκαν οι αγορές, παρότι κάποιες βαθμολογούνται καλύτερα από τους ξένους οίκους από ό,τι η Ελλάδα...

Ανάλογο θέατρο παίζεται και με τη φάμπρικα των λεγόμενων start up business. Στο προσκήνιο, ιστορίες γρήγορου πλουτισμού στην Ελλάδα του οικονομικού μαρασμού. Άνεργοι που έγιναν εκατομμυριούχοι με μια έξυπνη ιδέα που άρεσε στους… Γερμανούς, φοιτητές που πούλησαν το μαγικό software στη Silicon Valley, αγρότες που καλλιεργούν «έξυπνες» τροφές και… βρήκαν τον Μάη που θρέφει τους τέσσερις. Ιστορίες με… αρκούδες για νεοφυείς επιχειρήσεις και…πράσινα άλογα σαν την πράσινη ανάπτυξη του Γιωργάκη. Μόνο και μόνο για να ξοδεύονται τα κονδύλια γερμανικής επιμόρφωσης, να στρατολογούνται «πρόθυμοι νεροκουβαλητές» και να επιτείνεται η διαρροή εγκεφάλων. Την ίδια ώρα, οι νέοι που δεν είχαν τη τύχη να…σφίξουν το χέρι της Μέρκελ καταδικάζονται στον μισθό των 400 ευρώ και στη φτωχοποίηση διαρκείας…

Κάποιοι πολιτικοί λοιπόν μπορεί μεθαύριο ακόμη και να πανηγυρίζουν τσουγκρίζοντας αβγά, την ίδια ώρα που η χώρα γκετοποιείται, προλεταροποιείται, βυθίζεται σε άγριες μορφές κοινωνικού και επαγγελματικού κανιβαλισμού, από τις οποίες θα είναι αδύνατον να ξεφύγουν οι επόμενες γενιές.

Τόσο βίαιη αναπροσαρμογή προς τα κάτω βιοτικού επιπέδου λαού ανεπτυγμένης χώρας δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ στην Ιστορία. Οι Ελληνες έγιναν κουρελήδες κι αυτό βαφτίστηκε… ανάκτηση ανταγωνιστικότητας.

Γι' αυτό σας λέω, δεν ξέρω πώς θα περάσουν οι πολιτικοί το Πάσχα. Με ποιο περίσσευμα υποκρισίας θα πάνε στα χωριά τους. Ενα όμως μπορώ να υποθέσω. Οι μισοί συμπολίτες μας θα σουβλίζουν το αρνί και θα σκέφτονται να ’ταν στη θέση τους ο βουλευτής της περιφέρειάς τους. Αυτός που ψήφισε «για τελευταία φορά» την καταδίκη τους…

(ΠΗΓΗ: http://www.dimokratianews.gr/)