Το τέλος του παραμυθιού περί ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας

Ακούσαμε και διαβάσαμε προεκλογικά και μετεκλογικά υποσχέσεις επί υποσχέσεων για ανάπτυξη στην οικονομία. Ακούσαμε και διαβάσαμε και διάφορα γλαφυρά για τα «προβλήματα» ανταγωνιστικότητας τα όποια έχουν προκληθεί, από το «κακό» δημόσιο, την «κακή» εφαρμογή των μνημονίων, της «κακές» πολιτικές του παρελθόντος.

(του Σταμάτη Στεφανάκου)

Είδαμε να ενοχοποιούνται οι «κακοί» συνδικαλιστές, και όσοι άνηκαν στο πραγματικό αντιμνημονιακό μπλοκ (ΑΝΕΛ, ΣΥΡΙΖΑ,ΚΚΕ,ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΕΠΑΜ, κλπ). Εδικά δε η αριστερά, που σημειωτέον δεν κυβέρνησε ποτέ, να κατηγορείται ότι έχει την ευθύνη για όλα... Για όλα έφταιγε «κάποιος», άλλος πολιτικός του παρελθόντος, οι «τεμπέληδες» Έλληνες, οι «αντιπαραγωγικοί» εργαζόμενοι και άλλα πολλά και όμορφα, που με απλοχεριά τα ΜΜΕ μας έχουν σερβίρει και συνεχίζουν αδιάκοπα να σερβίρουν.

Ζήσαμε απειλές του τύπου: «θα μας πετάξουν από το ευρώ», θα «χρεοκοπήσει η χώρα» και ακούσαμε κορωνίδες της μορφής περί πατριωτισμού και εθνικού καθήκοντος...

Βιώσαμε την καταστολή στο πετσί μας, και από πρώτο χέρι γνωρίσαμε την απόγνωση μέσω της αύξησης των αυτοκτονιών συμπολιτών μας στην χώρα. Πέτυχαν να εφαρμόσουν στην πράξη τον κοινωνικό αυτοματισμό και η μια κοινωνική ομάδα να επιτίθεται στην άλλη. Κάθε έννοια αλληλεγγύης και ανθρωπισμού διαστρεβλώθηκε και κακοποιήθηκε οικτρά.

Η παιδεία υποβαθμίστηκε, η δημόσια υγεία εξαθλιώθηκε και οι κοινωνικές παροχές έχουν υποβαθμιστεί σε σημείο που έχει χαθεί κάθε έννοια ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το περιβάλλον και ο φυσικός πλούτος της χώρας ξεπουλιούνται αντί πινακίου φακής.

Μισθοί, συντάξεις και επιδόματα , έχουν μειωθεί κάτω από το επίπεδο που ορίζει το φράγμα μεταξύ αξιοπρεπούς διαβίωσης και φτώχειας, και έχουν γίνει καπνός διεκδικήσεις δεκαετιών.

Και όλα αυτά γιατί; Για να διαβάσουμε τα ακόλουθα στον Τύπο:

Ανεργία στο 27% για το Νοέμβριου του 2012, με πρόβλεψη να φτάσει στο 30,1 % το 2013.
Μείωση του ΑΕΠ και ύφεση στο 4,1%. (Φυσικά και στην πραγματικότητα θα είναι πολύ μεγαλύτερη)
Φορολογία που στην ουσία διαλύει την αγορά.
Στάση πληρωμών στην πράξη του δημοσίου προς τρίτους.
Εκτροχιασμός των δημοσιονομικών εσόδων με το καλημέρα του 2013.

Με δυο λόγια, μήπως θυμάστε κάτι υποσχέσεις και θεωρίες ότι το 2012 η χώρα θα βγει στις αγορές και θα έρθει η ανάπτυξη;

Μήπως θυμάστε επίσης το περίφημο: «δεν θα πάρουμε και άλλα μέτρα»;

Μήπως το άλλο: « θα διαπραγματευτούμε με τους δανειστές μας»;

Να μιλήσουμε για την αύξηση της πορνείας, του αλκοολισμού και της εξαθλίωσης;

Και θα μπορούσα ειλικρινά να γράψω πολλές γραμμές με κενού νοήματος υποσχέσεις και παραμύθια. Δεν νομίζω όμως ότι χρειάζεται.

Όταν διαβάζεις και ακούς ότι ο κατώτερος μισθός είναι υψηλός στην χώρα μας από ένα άνθρωπο (;) που έχει 600 € μηναίο εισόδημα...

Όταν η ίδια η Τρόικα μιλάει ήδη για καινούργια μέτρα...

Όταν διάρα τσακιστή δεν δίνουν για τους άνεργους νέους – και όχι μόνο...

Έχει κανείς ψευδαισθήσεις ότι δεν πάει παρακάτω;

Τι άλλο περιμένουμε να γίνει; Τι;

Και στο ερώτημα αν υπάρχει άλλος δρόμος, η απάντηση είναι μόνο μια: υπάρχει. Και ναι ούτε αλάθητος είναι, ούτε σίγουρος. Αλλά σίγουρα είναι ποιο ελπιδοφόρος από αυτόν που έχουμε πάρει έως τώρα.

Το μόνο που είναι βέβαιο, είναι ότι αν δεν μπει άμεσα ένα φρένο σε αυτή την κατρακύλα δεν θα υπάρχει Ελλάδα, και μάλιστα πολύ σύντομα.

Επομένως ας αρχίσουμε να συσπειρωνόμαστε, να οργανωνόμαστε και κυρίως ας αρχίσουμε να αντιστεκόμαστε, για να μην καταλήξουμε κυριολεκτικά ως πρόβατα στο χασάπη.

(ΠΗΓΗ: http://www.toxwni.gr/)