Η κατάρρευση της «προσωρινής νομιμότητας» των καναλιών: Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣτΕ ΠΟΥ ΕΚΡΙΝΕ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΝΥΝ ΝΤΑΒΑΤΖΟΚΑΝΑΛΩΝ

Η παράνομη λειτουργία της ιδιωτικής τηλεόρασης («προσωρινή νομιμότητα») ξεκίνησε με τον νόμο Βενιζέλου (2328/1993) προκειμένου να αντιμετωπιστεί το καθεστώς λειτουργίας που είχε δημιουργηθεί με την εκπομπή των σταθμών χωρίς άδειες από το 1989. Οι πρώτες άδειες είχαν χορηγηθεί το 1993 και το 1995 θεσμοθετήθηκε το συγκεκριμένο καθεστώς εν όψει της προκήρυξης των αδειών. Στη συνέχεια εφαρμόστηκε τον Οκτώβριο του 1998, λίγο μετά την πρώτη απόπειρα να δοθούν τηλεοπτικές άδειες, και επαναλήφθηκε με την κατάργηση του τηλεοπτικού διαγωνισμού το 2002.

Έκτοτε η εν λόγω διάταξη έμπαινε ως τροπολογία κάθε χρόνο έως και το 2015, σε άσχετα νομοσχέδια η φράση «το άρθρο 17 παρ. 1 του ν. 2644/1998 συνεχίζει να ισχύει μέχρι τις 31/12» του κάθε επόμενου έτους. Και η εκάστοτε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ή Νέας Δημοκρατίας συνέχιζε να «χαρίζει» την απρόσκοπτη λειτουργία των ιδιωτικών καναλιών.

Το βολικό αυτό καθεστώς τελείωσε με την απόφαση 3578/2010 της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας επί της προσφυγής του Αθήνα TV. Το ΣτΕ έκρινε πως η διοίκηση  ξεπέρασε κάθε ανεκτό όριο συνταγματικότητας και κήρυξε τη λειτουργία των ιδιωτικών καναλιών παράνομη. Η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε πως η «επ’ αόριστον ανοχή της λειτουργίας τηλεοπτικών σταθμών οι οποίοι ιδρύθηκαν και λειτούργησαν παρανόμως αντίκειται προς το Σύνταγμα», η ρύθμιση της προσωρινής νομιμότητας αντιβαίνει προς τη συνταγματική αρχή της ισότητας και η υπέρβαση αυτού του ορίου δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να γίνει ανεκτή από τη συνταγματική τάξη. 

Το ΣτΕ σημείωνε πως η επίμαχη διάταξη ήταν ήδη κατά τον χρόνο θεσπίσεώς της αντισυνταγματική. «Σε κάθε δε περίπτωση δέκα (10) περίπου έτη μετά τη θέσπιση του ν. 2328/1995, επτά (7) έτη μετά τη δημοσίευση των πρώτων προκηρύξεων για την αδειοδότηση τηλεοπτικών σταθμών και τρία (3) έτη μετά τη θέση σε ισχύ των διατάξεων του άρθρου 19 παρ. 2 και 3 του ν. 3051/2002, τα χρονικά όρια της συνταγματικής ανοχής είχαν, πλέον, εξαντληθεί και η επίμαχη διάταξη είχε οπωσδήποτε καταστεί αντισυνταγματική και, ως εκ τούτου, αντίσχυρη, διότι η περαιτέρω διατήρησή της σε ισχύ θα ήταν, κατά τα ανωτέρω, αντίθετη προς το Σύνταγμα».

Παρά την απόφαση αυτή, οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ συνέχισαν την τακτική της «προσωρινής νομιμότητας» έως και το 2014, οπότε η λειτουργία των ιδιωτικών καναλιών θεωρούνταν για τη διοίκηση του κράτους «νόμιμη» μέχρι τον Δεκέμβριο του 2015. Η εν λόγω διάταξη έπαυσε να ισχύει και από τον Ιανουάριο του 2016 όλα τα ιδιωτικά κανάλια βρίσκονται θεσμικά στον αέρα, χωρίς καμία νομική κάλυψη. Στο μεσοδιάστημα υπήρξε μια τρομακτική ρύθμιση, που δεν την ψήφισαν οι πρώην πρωθυπουργοί Κώστας Καραμανλής και Γιώργος Παπανδρέου, με την οποία οι σταθμοί αποκτούσαν με το άρθρο 18 του ν. 4208/2013 τη δυνατότητα να εκπέμπουν χωρίς άδειες και ψηφιακά!

(ΠΗΓΗ: http://www.typologies.gr/)