Ρωσία: "Ούτε σφαίρα λιγότερη στο εξοπλιστικό μας πρόγραμμα" - Παραδοχή από STRATFOR: "Η δύναμη της Ρωσίας είναι ο λαός της"

Ο πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας Β.Πούτιν έδωσε το μεσημέρι τη μεγάλη ετήσια συνέντευξη Τύπου και ενώ η Ρωσία εμφανίζεται πιεσμένη οικονομικά όχι τόσο από την υποχώρηση του ρουβλιού, το οποίο δεν είναι αναγκαστικά μία δυσμενής εξέλιξη, όπως θα δούμε, αλλά από την υποχώρηση της τμής του πετρελαίου και κάτω από τα 60 δολ. το βαρέλι, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα να μειώνονται σημαντικά τα κρατικά έσοδα.

Την ίδια στιγμή ένας κλασικός εκπρόσωπος της αμερικανικής γεωστρατηγικής σχολής, ο οποίος προΐσταται το "κολεγίου" αποστράτων πρακτόρων της CIA του Stratfor, ο George Friedman, πάει στη Μόσχα, κάνει περιοδεία στη Ρωσία και διαπιστώνει, τι; Οτι το σημαντικότερο στοιχείο για ένα κράτος σε αντίξοες περιόδους είναι το ηθικό των πολιτών και η ενσυνείδητη απόφαση ότι μπορούν να ζήσουν και με λιγότερα.

Οταν τα ελληνικά ΜΜΕ μιλάνε (στα σοβαρά...) για "κατάρρευση της Ρωσίας", ο Αρχηγός του ρωσικού Γενικού Επιτελείου στρατηγός Β.Γερασίμοφ (όπως πρώτο δημοσίευσε στην Ελλάδα το defencenet.gr) ανακοίνωσε ότι έχει υλοιπηθεί ήδη ένα τεράστιο εξοπλιστικό πρόγραμμα και βρίσκεται σε φάση υλοποίησης ένα κολοσσιαίο εξοπλιστικό πρόγραμμα μέχρι το 2021 το οποίο δεν επηρεάζεται ούτε κατ'ελάχιστον. 

Γιατί; Γιατί πληρώνεται σε ρούβλια! Και οι πωλήσεις της ρωσικής πολεμικής βιομηχανίας στο εξωτερικο που έχουν εκτοξευθεί, όπως και όλες οι εξαγωγές, (υδρογονάνθρακες ορυκτά κλπ) που πληρώνονται σε δολάρια αποτελούν πλέον "χρυσάφι" για τη ρωσική οικονομία.

Πριν προχωρήσουμε στο εκπληκτικό άρθρο του George Friedman, ας θυμηθούμε πάλι τι ανακοίνωσε ο αρχηγός του ρωσικού Γενικού Επιτελείου, στρατηγός Βαλερί Γερασίμοφ: Το 2014 οι ένοπλες δυνάμεις της Ρωσίας παρέλαβαν 38 διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους, περισσότερα από 250 αεροσκάφη, περίπου 280 τεθωρακισμένα οχήματα διαφόρων τύπων και περισσότερα από 5.000 τροχοφόρα οχήματα, επίσης διαφόρων τύπων.

Σχετικά με τα μελλοντικά σχέδια, το ρωσικό υπουργείο Άμυνας σκοπεύει να προμηθευτεί μέχρι 100 μαχητικά αεροσκάφη, περισσότερα από 120 ελικόπτερα, μέχρι 30 πολεμικά πλοία διαφόρων κλάσεων και 600 περίπου τεθωρακισμένα οχήματα σε ετήσια βάση, για τα επόμενα πέντε χρόνια. Από τα οποία, τα 40 κάθε χρόνο θα είναι το εικονιζόμενο υπερμαχητικό 5ης γενιάς T-50... Το εξοπλιστικό πρόγραμμα ολοκληρώνεται το 2021, με το οποίο το ποσοστό των σύγχρονων οπλικών συστημάτων στο ρωσικό οπλοστάσιο, να υπερβαίνει ως ποσοστό το 70%.
Ο Β.Γερασίμοφ ανακοίνωσε επίσης ότι τέσσερα συντάγματα αντιαεροπορικής άμυνας έχουν ήδη εξοπλιστεί με προηγμένα αντιαεροπορικά – αντιβαλλιστικά συστήματα και δύο ταξιαρχίες πυραυλικών συστημάτων παρέλαβαν και αξιοποιούν επιχειρησιακά τους βαλλιστικούς πυραύλους τύπου Iskander-M.
Στον τομέα του Ναυτικού, σε υπηρεσία μπήκαν το πυρηνοκίνητο υποβρύχιο κλάσης Yasen «Severodvinsk» το ντιζελοκίνητο κλάσης Varshavyanka «Novorossiysk», δύο κορβέτες κλάσης Buyan, καθώς επίσης τρία πλοία αμφιβίων επιχειρήσεων και ένα περιπολικό σκάφος.
Ενδιαφέρον έχει το ότι με την πρόσφατη υποχώρηση της ισοτιμίας ρουβλίου – δολαρίου, η αξία του εξοπλιστικού προγράμματος έχει μειωθεί στα 368 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ αρχικά ξεπερνούσε τα 700 δισεκατομμύρια δολάρια! 

Χωρίς να κοπεί ούτε ένα πρόγραμμα! Απλά γιατί πληρώνεται σε ρούβλια

 

Ιδού και ολόκληρο το άρθρο του George Friedman σε μετάφραση του defencenet.gr:

"Επέστρεψα στις 15 Δεκεμβρίου από τη Μόσχα όπου είχα πολύ ενδιαφέρουσες συνομιλίες με πανεπιστημιακούς και άλλους αξιωματούχους. Με συνόδευε γνωστός μου ο οποίος πέρασε πολλά χρόνια στις ΗΠΑ και είναι γνώστης κάποιων λεπτομερειών της αμερικανικής ζωής πολύ περισσότερο από ό,τι εγώ της ρωσικής. Από αυτούς και από συνομιλίες με Ρώσους ειδικούς στα διεθνή προβλήματα - σπουδαστές του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων - αλλά και με αρκετούς απλούς ανθρώπους πήρα μια αίσθηση των ανησυχιών της Ρωσίας. Ανησυχιών που θα περίμενε κανείς. Νόμιζα ότι τα οικονομικά προβλήματα της Ρωσίας θα κυριαρχούσαν στις σκέψεις των ανθρώπων. Η βουτιά που έκανε το ρούβλι, η κατάρρευση της τιμής του πετρελαίου, μια γενική πτώση της οικονομίας και η επίδραση των δυτικών κυρώσεων, όλα αυτά που στη Δύση πιστεύουμε ότι πλήττουν τη ρωσική οικονομία. Και όμως δεν ήταν αυτό που συζητήθηκε.

Η πτώση που παρουσίασε το ρούβλι ενδιαφέρει τα ταξίδια στο εξωτερικό. Ο πολύς κόσμος μόλις τώρα άρχισε να αισθάνεται αυτούς τους παράγοντες, ιδιαίτερα τον πληθωρισμό.

Υπάρχει όμως ένας άλλος λόγος για την, σχετικώς ήρεμη, αντίδραση στην οικονομική κατάσταση και τον άκουσα όχι μόνο από κυβερνητικούς αξιωματούχους αλλά και από απλούς ιδιώτες.

Ο λόγος αυτός με προβλημάτισε πολύ. Οι Ρώσοι μού τόνισαν ότι τα οικονομικά σκαμπανεβάσματα ήταν ο κανόνας για τη Ρωσία και οι «καλές ημέρες» η εξαίρεση. Ηταν κάτι το αναμενόμενο ότι οι «καλές ημέρες» θα τελειώσουν και οι κανονικές συνθήκες της ρωσικής φτώχειας θα ξαναγυρίσουν. 

Οι Ρώσοι υπέφεραν τρομερά τη δεκαετία του 1990 με τον Μπορίς Γέλτσιν, όπως και με προγενέστερες κυβερνήσεις, από την εποχή των τσάρων. Παρ' όλα αυτά, μου επισήμαναν πολλοί, κέρδισαν πολέμους που έπρεπε να κερδίσουν και καταφέρνουν να κάνουν μια αξιόλογη ζωή.

Ο χρυσός αιώνας των προηγούμενων χρόνων έφτασε στο τέλος του. Αυτό ήταν κάτι αναμενόμενο. Θα το περάσουν. Οι κρατικοί αξιωματούχοι το είπαν προειδοποίηση και δεν νομίζω ότι μπλοφάριζαν.

Η συνομιλία περιστρεφόταν γύρω από τις κυρώσεις και εκείνο που ήθελαν να δείξουν ήταν ότι αυτές δεν θα προκαλέσουν αλλαγή της πολιτικής στο ζήτημα της Ουκρανίας.

Η δύναμη των Ρώσων είναι ότι μπορούν να υποφέρουν πράγματα που άλλα έθνη θα τα τσάκιζαν.

Μου τόνιζαν επίσης ότι επρόκειτο να στηρίξουν την κυβέρνηση επειδή  ένιωθαν ότι η Ρωσία απειλούνταν.

Γι αυτό, επιμένουν οι Ρώσοι, ας μην περιμένει κανένας ότι οι κυρώσεις, όσο σκληρές κι αν είναι, θα αναγκάσουν τη Μόσχα να υποκύψει.

Αντίθετα, οι Ρώσοι θα απαντήσουν με δικές τους κυρώσεις τις οποίες δεν αποκάλυψαν αλλά αντιλαμβάνομαι ότι εννοούσαν κατάσχεση των κεφαλαίων των δυτικών εταιρειών στη Ρωσία και περιορισμό των εισαγωγών αγροτικών προϊόντων από την Ευρώπη.

Για διακοπή της μεταφοράς φυσικού αερίου στην Ευρώπη δεν έγινε λόγος.

Αν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας για τα αποτελέσματα των κυρώσεων. Γενικά, προσωπικά έχω μικρή εμπιστοσύνη στην εφαρμογή των κυρώσεων.

Εμεινα με την εντύπωση ότι οι Ρώσοι ήταν σοβαροί. Ετσι εξηγείται γιατί οι όλο και περισσότερες κυρώσεις, συν η πτώση της τιμής του πετρελαίου, η κατρακύλα της οικονομίας και όλα τα σχετικά δεν προκάλεσαν μείωση της εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, όπως θα περίμενε κανείς. Αξιόπιστες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν είναι τρομερά δημοφιλής. 

Αν θα παραμείνει δημοφιλής καθώς άρχισε κάποια ύφεση και αν η ελίτ αρχίσει να υποφέρει οικονομικά είναι άλλο ζήτημα. Για εμένα το πιο σπουδαίο μάθημα που πήρα στη Ρωσία είναι ότι οι Ρώσοι δεν αντιδρούν στην οικονομική πίεση όπως αντιδρούν οι Δυτικοί και ότι η ιδέα η οποία έγινε διάσημη με το εκλογικό σλόγκαν «είναι η οικονομία, ηλίθιε» δεν έχει πέραση στη Ρωσία.

Συζητήσαμε πολύ για την Ουκρανία. Γίνεται αντιληπτό ότι τα γεγονότα στην Ουκρανία ήταν αρνητικά για τη Ρωσία και υπάρχει απογοήτευση που η κυβέρνηση Ομπάμα ανέβασε το ζήτημα σε αυτό που, κατά τους Ρώσους, αποτελεί προπαγανδιστική καμπάνια με στόχο να εμφανίσει τη Ρωσία ως επιτιθέμενη. Δύο σημεία υπογραμμίζονταν.

-Το πρώτο ότι η Κριμαία ήταν ιστορικά τμήμα της Ρωσίας και ότι ήδη ήταν υπό στρατιωτικό έλεγχο, δυνάμει συνθήκης. Δεν έγινε εισβολή αλλά απλώς αναγνώριση της πραγματικότητας.

-Δεύτερον, τονιζόταν με επιμονή ότι η Ανατολική Ουκρανία κατοικείται από Ρώσους και ότι, όπως σε άλλες χώρες, αυτοί οι Ρώσοι πρέπει να έχουν μια εκτεταμένη αυτονομία.

Ενας καθηγητής μού επισήμανε το καναδικό μοντέλο του Κεμπέκ για να δείξει ότι η Δύση δεν έχει πρόβλημα με την περιφερειακή αυτονομία εθνικότητας άλλης περιοχής. Γιατί, λοιπόν, εκπλήσσονται όταν και οι Ρώσοι θέλουν να κάνουν το ίδιο, αυτό που είναι πολύ κοινή πρακτική στη Δύση;

Η περίπτωση του Κοσόβου είναι ιδιαίτερα σημαντική για τους Ρώσους, πρώτον επειδή είδαν ότι οι επιθυμίες τους αγνοήθηκαν και, δεύτερον, επειδή δημιούργησε ένα προηγούμενο.

Πολύ μετά την πτώση της σερβικής κυβέρνησης, η οποία απειλούσε τους Αλβανούς του Κοσόβου, η Δύση παραχώρησε στο Κόσοβο ανεξαρτησία. Οι Ρώσοι επιμένουν ότι τα σύνορα μεταβλήθηκαν παρ' όλο που δεν υπήρχε κανένας κίνδυνος για το Κόσοβο. 

Η Ρωσία δεν το ήθελε αλλά η Δύση το έκανε επειδή είχε τη δύναμη. Κατά την άποψη των Ρώσων η Δύση έχοντας ξανασχεδιάσει  τον χάρτη της Σερβίας, δεν έχει δικαίωμα να αντιδρά στη νέα χάραξη των συνόρων της Ουκρανίας.

Από όλη τη συζήτηση εκείνο που αντιλήφθηκα είναι ότι κατά την άποψη των Ρώσων η Ουκρανία είναι μια απαραίτητη νεκρή ζώνη και ότι δίχως αυτήν η Ρωσία θα αντιμετώπιζε μια σοβαρή απειλή, αν όχι σήμερα τότε κάποτε. Αναφέρουν τον Ναπολέοντα και τον Χίτλερ ως παράδειγμα εχθρών που κατανικήθηκαν από την απόσταση".

 

(ΠΗΓΗ: http://www.defencenet.gr/)