Αγαπητέ Έλληνα νεοφιλελέ και νοικοκυραίε

(από το Χάρη Ζάβαλο)

Αγαπητέ Έλληνα νεοφιλελέ και νοικοκυραίε,

Το ξέρω πονάς σήμερα.
Σε χάλασε πολύ το θέμα του Ρωμανού.
 

Τα έβαλε με το Κράτος για κάτι που ο ίδιος θεώρησε άδικο και κέρδισε. Έστω και την τελευταία στιγμή. Άλλωστε το γκολ της ανατροπής μιας προδιαγεγραμμένης ήττας είναι το πιο γλυκό.

Κι ήταν όντως άδικο αφού έχει καταδικαστεί για ληστεία και μόνο για την παρτάρα του πριν από 31 μέρες καταπάτησαν τον Νόμο που οι ίδιοι συνέταξαν για τις εκπαιδευτικές άδειες. Για να τον κρατήσουν μέσα.

Εσύ μπορεί να τον θεωρείς τρομοκράτη αλλά το δικαστήριο έχει διαφορετική άποψη από εσένα. Άλλωστε ποτέ δεν πηρές στα σοβαρά κανένα τεκμήριο αθωότητας. Αντίθετα ανακάλυψες το τεκμήριο της ενοχής. Κι έχεις καταδικάσει τους πάντες που πιστεύεις ότι μπορεί να μπουν εμπόδιο στη μικρή ζωούλα σου. Ο μικροαστισμός σου είναι το δεύτερο μεγαλύτερο χαρακτηριστικό πάνω σου μετά τον ανίκητο εγωισμό σου.
Σόρρυ έτσι;

Και πίστευαν ότι θα καταφέρουν να κάνουν ό,τι γουστάρουν στην Κυβέρνηση αλλά τους χάλασε την μαγιονέζα ο Ρωμανός κι η αντίδραση του κόσμου.

Δεν έπεσε ο καπιταλισμός ούτε σκότωσαν το θεριό που λέγεται Κράτος. Κάθε μάχη που δίνεται δεν χρειάζεται να είναι μεγάλη. Και οι μικρές μάχες είναι σημαντικές στον κόσμο της απάθειας.
Ήταν μια πρωτίστως προσωπική δικαίωση του Ρωμανού και μετά μια δικαίωση όσων τον στήριξαν από την οικογένεια του μέχρι τους αλληλέγγυους προς αυτόν.

Κι εκεί είναι που σπάζεσαι άσχημα.

Γιατί ξέρεις πως ποτέ δεν θα πήγαινες κόντρα στο Κράτος κι ας το σιχαίνεσαι όπως χαρακτηριστικά λες, γιατί δεν το μισείς. Αντίθετα, συμπορεύεσαι μαζί του και σε κάθε κρίση νομική ή ηθική είσαι δίπλα του φωνάζοντας με στρεψοδικίες αστείες για τήρηση της νομιμότητας που εντέχνως ξεχνάς όταν αφορά υποθέσεις όπως του Κοντομηνά, του Μηλιώνη και του Λαυρεντιάδη.

Γιατί αδελφέ μου δεν μισείς το Κράτος. Το αγαπάς το Κράτος και το θες έτσι ακριβώς όπως κατάντησε. Απρόσωπο και κτηνώδες.
Μισείς την κοινωνία.
Μισείς τον δίπλα σου, τον απέναντι σου, τα ίδια σου τα έντερα.
Μισείς την αντίδραση και την ανατροπή σε ό,τι έχεις εσύ στα κουτάκια του μυαλού σου και της τρύπιας σαν έμμενταλ ηθικής σου που προσαρμόζεις ανάλογα με τα ιδιοτελή σου συμφέροντα.

Και για το μόνο που νοιάζεσαι είναι για τον κώλο σου και πώς θα τον φυλάξεις.
Κι ας στον γαμάει καθημερινά το Κράτος.

Η δουλειά σου να γίνεται, μάστορα.

Το Αιγάλεω, ο Ολυμπιακός κι εσύ να κερδάνε κι όλοι οι άλλοι να πάνε να γαμηθούνε.

(ΠΗΓΗ: http://www.nostimonimar.gr/)