Συγγνώμη, Παύλο Χαϊκάλη

Όσο λογικό και ανθρώπινο είναι, όταν βλέπει κάποιος πολύ περίεργες συμπεριφορές που κάνουν... "μπαμ" ότι έχει προηγηθεί πολύ περίεργο και επιλήψιμο παρασκήνιο, να αντιδρά φωνάζοντας ενάντια στη συμπεριφορά αυτή, άλλο τόσο λογικό και ανθρώπινο είναι, αν και όταν αποδειχθεί πως αυτή η συμπεριφορά είχε... "καλό σκοπό", να βγει και να παραδεχθεί έντιμα και με παρρησία το λάθος του.

Πριν αρκετό καιρό, λοιπόν, και ενώ είχαν ενταθεί οι ζυμώσεις για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, παρατήρησα (και όχι μόνο εγώ) ότι ένας απ' αυτούς που επί 3-4 χρόνια εξαπέλυαν μύδρους κατά των μνημονίων και της συγκυβέρνησης, ο Παύλος Χαϊκάλης, βουλευτής των Αν.Ελ., είχε αλλάξει άρδην την πολιτική του συμπεριφορά και έκανε δηλώσεις που "μύριζαν" συναλλαγή με τα συμφέροντα και προϊδέαζαν άμεσα για μια μεγαλοπρεπή "κωλοτούμπα" (αν και δε μου αρέσει καθόλου αυτή η λέξη).
Με βάση αυτά που έλεγε τότε και με βάση αυτά που άφηνε να εννοηθούν, ήταν λογικό κι επόμενο ο καθένας που θα τον άκουγε να θεωρήσει πως τα είχε αρπάξει και να τον κατηγορήσει ευθέως γι' αυτό.
Η δωροδοκία έκανε μπαμ από χιλιόμετρο.

Όπως αποδείχθηκε με τις σημερινές συνταρακτικές αποκαλύψεις, όμως, η συμπεριφορά του Χαϊκάλη τότε ήταν στο πλαίσιο της προσπάθειάς του να "παγιδεύσει" τον μεσολαβητή της δωροδοκίας.
Και επειδή είναι χαρισματικός ηθοποιός (αυτό -νομίζω- δεν του το αρνήθηκε κανείς, ούτε όταν τον κράζαμε), έπαιξε πάρα πολύ καλά το ρόλο του, ήταν πειστικότατος και κατάφερε να πείσει τους πάντες ότι είχε ξεπουληθεί!
Ο στόχος όμως όπως αποδείχτηκε ήταν απλώς να κερδίσει την εμπιστοσύνη αυτών που έστηναν τη δωροδοκία, ώστε να τους πιάσει στα πράσα.

Δε με αδικώ που έπεσα κι εγώ στην παγίδα του Χαϊκάλη όταν υποδυόταν τον... δωροδοκημένο, αφού όλα τα δεδομένα έτσι έδειχναν.
Εδώ ξεγέλασε ολόκληρο σύστημα, εμένα δε θα ξεγέλαγε;
Αλλά, αφού ο Χαϊκάλης αποδεικνύεται αθώος, οφείλω κι εγώ απ' τη μικρή μου γωνιά, αφού του αφιέρωσα μια ανάρτηση τότε για να τον καταδικάσω, να του αφιερώσω τώρα αλλη μια ανάρτηση για να του ζητήσω συγνώμη.
Ξέρω ότι δε θα το διαβάσει, αλλά είναι χρέος δικό μου, όταν νιώθω πως αδικώ κάποιον, να διορθώνω, ακόμη κι αν δεν το ξέρει αυτός.
Και νομίζω ότι αυτό είναι το χρέος και κάθε άλλου που έκανε δημοσίευση στην οποία τον κατηγορούσε για ενδεχόμενο ξεπούλημα.
Αλλά πιθανολογώ πως δε θα το δούμε αυτό.

Μεγάλη μαγκιά έκανε ο Χαϊκάλης.
Οφείλουμε να του το αναγνωρίσουμε, ανεξαρτήτως της μεγάλης ιδεολογικής απόστασης που μας χωρίζει.

Δε θα απαρνιόταν, άλλωστε, ο καθένας μας μια πρόταση αξίας σχεδόν 3 εκατομμυρίων ευρώ για ένα (κωλο-)"ΝΑΙ" σε μια ψηφοφορία...
Ας το σκεφτούμε λοιπόν καλά αυτό, ας το βάλουμε καλά στο μυαλό μας και ας σταματήσουμε να βρίζουμε συλλήβδην τους βουλευτές και τους πολιτικούς ως βρώμικους, βολεμένους και αρπάχτρες.

Δεν ξέρω τί, γιατί και πώς.
Ξέρω ότι ο Χαϊκάλης (όπως και κάθε άλλος βουλευτής που θα αντισταθεί στις πιέσεις για να ψηφίσει ΠτΔ) για μια ψήφο συνείδησης αρνήθηκε 3 εκατομμύρια ευρώ!
Την επόμενη φορά, πριν βρίσετε τους πολιτικούς, να αναρωτιέστε τι θα κάνατε εσείς αν σας πρόσφεραν 3 εκατομμύρια ευρώ για μια ψήφο.
Εγώ ξέρω πολλούς που την ψήφο τους την έχουν ξεπουλήσει -όχι για 3 εκατομμύρια, αλλά- για ένα 50ευρω.
Πολίτες. Όχι πολιτικούς.
Οι πολίτες είναι συχνά πιο βρώμικοι από τους πολιτικούς.
Όπως υπάρχουν πολίτες που ξεπουλάνε την ψήφο τους και άλλοι που δεν την ξεπουλάνε, έτσι υπάρχουν και πολιτικοί αντίστοιχα που δωροδοκούνται και άλλοι που δε δωροδοκούνται.

Με την υπόθεση Χαϊκάλη, η πολιτική κέρδισε μια μάχη ενάντια στη σαπίλα.
Η εντιμότητα κέρδισε το βρωμερό "έλα μωρέ, όλοι το ίδιο θα έκαναν", που ακούγεται από τους (ταπεινούς μα άθλιους) υπερασπιστές των σφετεριστών και των ληστών του κρατικού μηχανισμού που χρεωκόπησαν τη χώρα μας.

(ΠΗΓΗ: http://toixo-toixo.blogspot.gr/)