Η ΔΕΘ
αυτή ήταν Βετερλώ για Σαμαρά και νίκη για Τσίπρα. Έκρινε οριστικά, τουλάχιστον
την πρωτιά στις επόμενες εκλογές.
Η εικόνα της εμφάνισης ενός πολιτικά πανικόβλητου κ. Σαμαρά από το ένα μέρος, ο οποίος γνωρίζει ότι ασκεί
αντιλαϊκή πολιτική και φαινόταν καθαρά ότι δεν είχε την έγκριση των δανειστών για
να πει όσα θα ήθελε να πει και η ψύχραιμη
εμφάνιση του κ. Τσίπρα από το άλλο, που εμφανίστηκε ως
εκπροσωπών το κοινωνικά αυτονόητο, ήταν καταλυτική. Κυρίως, αυτό που
είπε ο κ. Τσίπρας στην προχθεσινή συνέντευξη, ότι δηλαδή δεν θα συνομιλήσει
με την κ. Μέρκελ και δεν θα γίνει ικέτης όπως ο κ. Σαμαράς, αλλά ότι θα
μιλάει θεσμικά και ισότιμα μόνο μέσα στα επίσημα ευρωπαϊκά όργανα,
προσπαθώντας μάλιστα να επιτυγχάνει συμμαχίες σε διάφορα θέματα, έδωσε
αίσθημα εθνικής υπερηφάνειας και ήταν το τελικό κτύπημα σε μια
παραπαίουσα συγκυβέρνηση.
Πέρα όμως από αυτό, είδαμε έναν πρωθυπουργό, που δεν βρήκε να αφιερώσει
ούτε μια
εξαγγελία για τη δημοκρατία, κάτι που δεν κόστιζε τίποτα, σε αντίθεση με
τον κ. Τσίπρα που προανήγγειλε θεσμούς Άμεσης Δημοκρατίας, με τη
συμμετοχή των πολιτών στην άσκηση της τοπικής και εθνικής εξουσίας, τόσο
με τη λαϊκή
νομοθετική πρωτοβουλία, όσο και με τα δημοψηφίσματα με λαϊκή
πρωτοβουλία.
Η
προπαγάνδα της κυβέρνησης σπεύδει τώρα πανικόβλητη και ασθμαίνουσα να κατηγορήσει τον κ. Τσίπρα και να
κινδυνολογήσει και πάλι, αλλά αυτές οι τρομοκρατήσεις έχουν πλέον κουράσει το εκλογικό σώμα.
Αν μέχρι τώρα ο λαός τιμωρούσε απλά τη μνημονιακή κυβέρνηση των δανειστών, τώρα έχει
πλέον και μια ελπίδα για μια κυβέρνηση που θα κοιτάξει το λαό.
Ο κ. Τσίπρας λοιπόν είπε τα αυτονόητα. Και αυτά τα αυτονόητα είναι τα
ελάχιστα που πρέπει να γίνουν. Απαιτούνται πολλά περισσότερα. Στην
πραγματικότητα η χώρα δεν χρειάζεται μπαλώματα. Χρειάζεται ριζική εκ βάθρων
ανατροπή του ισχύοντος πολιτικοοικονομικού συστήματος και της άρχουσας πολιτικοοικονομικής ελίτ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου