Και τι δεν ακούσαμε τους τελευταίους μήνες γύρω από τη μεγαλύτερη προπαγανδιστική καφρίλα των τελευταίων δεκαετιών κατά την οποία η διαδικασία εξολόθρευσης της Ελλάδας βαφτίστηκε "success story" (ίσως η εξήγηση της καφρίλας με όρους αποτυχίας κρύβει αφέλεια: κατά πάσα πιθανότητα, τα σαΐνια του χουντικού επιτελείου με τον κατάπτυστο αυτό όρο ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΟΥΝ, με την έννοια ότι η σύνολη μνημονιακή τσογλαναρία ΠΕΤΥΧΑΙΝΕΙ ΤΟΝ ΣΤΟΧΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΕΧΕΙ ΜΠΑΣΤΑΚΩΘΕΙ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ, ήτοι την εξολόθρευση ολόκληρου του ελληνικού λαού). Εκτός από τα αμέτρητα και προκλητικά ψεύδη που αφορούσαν στην αναπτυξιακή (!) και την κοινωνική ζωή και που ως τέτοια κατέρρεαν ευκολότερα, οι κομπογιαννίτες του πολιτικαντισμού χρησιμοποιούσαν δύο αντικειμενικούς δείκτες για να υποστηρίξουν τα φληναφήματά τους: το Χρηματιστήριο και το spread. Για αμιγώς συγκυριακούς λόγους άσχετους με την πορεία της ελληνικής οικονομίας (π.χ. μαζικές αγορές ομολόγων από ΗΠΑ και Ιαπωνία) αλλά και ΕΠΙΖΗΜΙΟΥΣ για τα ελληνικά συμφέροντα (κερδοσκοπικό ράλυ λίγο πριν την εν γένει αποτυχημένη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών) οι δείκτες αυτοί πρόσκαιρα παρουσίασαν σημάδια βελτίωσης. Όμως, όπως ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται (ειδικά για το σαμαρικό συρφετό που συνδυάζει και τις δύο ιδιότητες, το ραντεβού με τη λήξη ενός χρόνου χαράς ΕΦΤΑΣΕ ΕΓΚΑΙΡΩΣ ΣΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥ), έτσι και οι ψευδεπίγραφη επιχειρηματολογία καταρρέει παταγωδώς.
Τα πανηγύρια του Χρηματιστηρίου έληξαν νωρίς. Οι κερδοσκόποι απομύζησαν ό,τι μπορούσαν πέριξ του Μαΐου (λίγο πριν την ανακεφαλαιοποίηση) και έκτοτε το πράγμα έχει έρθει στα ίσια του. Ο δείκτης σταθερά κάτω από τις 1.000 μονάδες, σε ένα χρηματιστήριο που επισήμως υποβαθμίζεται (όπως αξίζει) σε..."αναπτυσσόμενης" από "ανεπτυγμένης οικονομίας". Λίγο αργότερα άρχισε να αποκαθίσταται και το ζήτημα του spread. Μετά από μία υποχώρηση για καθαρά διεθνείς οικονομικίστικους τακτικισμούς, ενόψει των ανυπέρβλητων αδιεξόδων και των δημοσιονομικών κενών που με γεωμετρικό ρυθμό διευρύνονται το spread παίρνει και πάλι την ανιούσα.
Πάνω στο...μυτερό σημείο του Μαΐου κάθονταν τα κορίτσια της Συγγρού και καμάρωναν για την μπούρδα τους περί "success story". Η ηδονή που τους προσέφερε το μυτερό σημείο, όμως, δεν τους επέτρεψε να αντιδράσουν όταν αυτό άρχισε να ξεφουσκώνει, ώσπου να μετατραπεί ΚΑΙ επικοινωνιακά σε αυτό που πραγματικά ήταν: ένα εφιαλτικό DISASTER STORY.
Σήμερα, με την αρχή του πολυπόθητου ξηλώματος της χουντάρας επιτέλους να ξεκινάει ελέω της αργοπορημένης πλην καλοδεχούμενης πολιτικής συνειδητοποίησης του Φ.Κουβέλη, η εικόνα αποκαθίσταται με τον τρόπο που αρμόζει σε μία σκοπίμως υπό πτώχευση χώρα, όπως ακριβώς είχε σχηματοποιηθεί λίγους μήνες πριν. Με καθαρά συμβολικούς όρους συντριβής, το spread ξεπέρασε και πάλι τον χρηματιστηριακό δείκτη, κάτι που μόνο σε καταντημένα κρατίδια όπως το γερμανικό προτεκτοράτο του ευρωπαϊκού Νότου συμβαίνει.
Ο χρηματιστηριακός δείκτης κατέρρευσε κατά -6,11% κατρακυλώντας στις 830,01 μονάδες. Στη «σκιά» των ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων των τελευταίων ημερών, η
ανησυχία των επενδυτών, εντός και εκτός Ελλάδος, εστιάζει πλέον στην
αποδυναμωμένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία με την οποία θα πρέπει να
πορευτεί στο εξής η κυβέρνηση, επιχειρώντας να υλοποιήσει δραστικές
διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Διάχυτη αίσθηση μεταξύ των αναλυτών είναι ότι, αν και η πρόωρη προσφυγή
σε κάλπες προς το παρόν αποφεύχθηκε, το ελληνικό Χρηματιστήριο θα
«στοιχειώνεται» στο εξής από φόβους για το ποια μπορεί να είναι η
επόμενη αφορμή ενδοκυβερνητικών τριγμών και ποια θα είναι η κατάληξή
τους. Με δεδομένο ότι οι αγορές δεν αρκούνται σε πολιτικές διαβεβαιώσεις, αλλά
αξιολογούν και ερμηνεύουν τις εξελίξεις με τον δικό τους «ψυχρό» τρόπο,
αποτελεί μάλλον ασφαλή διαπίστωση ότι όποιο κλίμα εμπιστοσύνης είχε
οικοδομηθεί τους προηγούμενους μήνες, πλέον έχει πληγεί ανεπανόρθωτα.
To spread από την πλευρά του έκανε άλμα 64 μονάδων βάσης σε μία ημέρα. Έφτασε τις 957 μ.β. και οδεύει ολοταχώς προς τις γνώριμες δόξες του 1.000άρικου! Όταν τα ανυπόληπτα καθάρματα "τάζουν" έξοδο στις αγορές το...2014 (μπλακ χιούμορ που έχει, άλλωστε, διαψεύσει το καθ' ύλην αρμόδιο IIF που μιλάει για έξοδο όχι πριν το 2018, με πιθανότερο το 2020), ας αναφέρουν και το επιτόκιο δανεισμού που θα ίσχυε, μήπως και...γελάσουμε περισσότερο!
Και πού να δεις τι έχει να γίνει όταν θα αρχίσουν να βγαίνουν στη φόρα δημοσιονομικά κενά και κουρέματα. Φώτη, γλίτωσες: έφυγες νωρίς...!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου