Έχει τόσο γούστο η ελληνική τηλεόραση όταν έρχεται μούρη με μούρη με την Τέχνη. Όταν πρέπει να αντιμετωπίσει ανθρώπους που δεν κωλώνουν να μην γλείψουν ή ακόμη χειρότερα την αντιμετωπίζουν σαν το Βετέξ της κουζίνας τους.
Από τη μία ο Ντίνος Χριστιανόπουλος που αρνήθηκε το Μεγάλο Βραβείο των Γραμμάτων, από την άλλη ο αδόκητος χαμός του βασιλιά του ποιητικού στατικού πλάνου, Θεόδωρου Αγγελόπουλου και αίφνης οι Έλληνες παρουσιαστές πιάστηκαν αδιάβαστοι ή στην καλύτερη των περιπτώσεων απροετοίμαστοι.
Κάπως έτσι την πάτησε το πρωί η – κατά τ’ άλλα συμπαθής – Τσαπανίδου με τον Χριστιανόπουλο, κάπως έτσι «γύρισε το μάτι» και της comme il faut Έλλης Στάη με το πράσινο σκουφί και τις γκριμάτσες απόγνωσης του γίγαντα, Ηλία Λογοθέτη.
Και πώς ν’ αντιμιλήσει η tv, η συνηθισμένη σε συζητήσεις για νύχια, μαλλιά, πλαστικές και πτυσσόμενους έρωτες ή στην καλύτερη περίπτωση κλισέ, δήθεν “στριμωχτικές” ερωτήσεις σε ανεπίδεκτους μαθήσεως πολιτικούς που επιβίωσαν με απαντήσεις παπαγάλου; Πώς να βγάλει γλώσσα σ’ αυτές τις περιπτώσεις, η κακομαθημένη ελληνική τηλεόραση που έχει μάθει να τη χαϊδολογάνε και να την ταχτιρντίζουν οι σαλιωμένες τηλεκριτικές, ακόμη και εκείνες που θεωρούνται σκληρές;
Πώς να κουνηθεί η 20χρονη tv που σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις θυμίζει αδιάβαστη φοιτήτρια μπροστά στη λεκτική μπούφλα του καθηγητή που δεν συγκινείται από μακριές βλεφαρίδες και νάζια, ακόμη κι όταν κατέχουν (λέμε τώρα) από πολιτικά και PSI;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου