Ελλάδα και Βρετανικό Δίκαιο

Η Βρετανική παρουσία, σε κομβικές για τις τύχες του έθνους μας στιγμές της νεώτερης Ελληνικής ιστορίας, είναι το δίχως άλλο αδιαμφισβήτητη. Θέλει κανείς να το δει από τα χρόνια του αγώνα της ανεξαρτησίας και την Αγγλική παρουσία, ως μιας εκ των τριών συμμαχικών δυνάμεων, στη ναυμαχία του Ναυαρίνου, στη δραστηριοποίηση στη συνέχεια του λεγομένου ‘Αγγλικού Κόμματος’, με κύριο εκπρόσωπο τον Μαυροκορδάτο, στη χορήγηση των δανείων για να σταθεί στα πόδια του το νεοσύστατο Ελληνικό Κράτος, με εγγύηση τις ‘Ελληνικές Γαίες’, στην ένταξή μας στην Αντάτ, κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και στην ενίσχυσή μας στη Μ. Ασιατική περιπέτεια, από τον Λόυδ Τζωρτζ, στην ταύτισή μας με το Ηνωμένο Βασίλειο στον δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο και στον πρωταγωνιστικό ρόλο του στρατηγού Σκόμπυ, κατά τα Δεκεμβριανά, η σκία της Αγγλικής πολιτικής έπεφτε πάντα βαριά στην πορεία της πατρίδας μας.

Η σημερινή κρίσμη δημοσιονομική συγκυρία για την προοπτική μας, σαν σε παιχνίδι της μοίρας, δε θα μπορούσε να μείνει ‘ανεπηρέαστη’, από την πολυδιάστατη Βρετανική κουλτούρα και δράση στα διεθνή πράγματα. Ακούμε έτσι, ότι για την υλοποίηση του διαβόητου PSI (Private Sector Involvement) για την υλοποίηση των συμφωνιών της 26^ης Οκτωβρίου και το ‘κούρεμα’ του Ελληνικού Χρέους, βασικός όρος των πιστωτριών τραπεζών μας, πέρα από το ύψος του επιτοκίου, είναι και η εφαρμογή του Βρετανικού, ως του Δικαίου, που θα διέπει τη νέα σύμβαση. Πρόταση και θέση που δεν μπορεί να είναι αποδεκτή. Ενδεχόμενο που πέρα από πρόσθετη καταρράκωση της εθνικής αξιοπρέπειας δημιουργεί αρνητικό προηγούμενο και μας ‘υποβιβάζει’ και θεσμικά, ως χώρα στο επίπεδο του απλού ιδιώτη συμβαλλόμενου.

Η συνομολόγηση του Βρετανικού Δικαίου θα σήμανε αυτόματα την παραίτησή μας από την ‘Ασυλία’της κρατικής μας κυριαρχίας που έχει κατοχυρωθεί με Διεθνείς Συνθήκες και αναγνωρίζεται από το Διεθνές Δίκαιο (State and Sovereign Immunity). Πρακτικά μια τέτοια παραχώρηση θα επέτρεπε στους ιδιώτες δανειστές να προβούν σε ‘εκτέλεση’ σε βάρος της περιουσίας του Ελληνικού Δημοσίου, σε κάθε της έκφανση. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι ο σχετικός Βρετανικός Νόμος (State Immunity Act 1978) που ενσωμάτωσε τις προβλέψεις της Διεθνούς Συνθήκης του 1972, επιτρέπει στα Αγγλικά Δικαστήρια να εκδικάζουν διαφορές σε βάρος άλλων κρατών, όταν αυτές προέρχονται από εμπορικές συναλλαγές, όπως θα υποστηριχθεί ότι είναι και το PSI.

Με την τυχόν αποδοχή του Βρετανικού Δικαίου, παραβιάζονται όμως και βασικές Συνταγματικές Διατάξεις, όπως αυτές των άρθρων 9 και 20 που θέτουν ως αναπαλλοτρίωτες αρχές του Πολιτειακού μας Χάρτη, το δικαίωμα προσφυγής στον ‘φυσικό’ δικαστή καθώς και την παροχή αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας. Αρχές που το δίχως άλλο πρέπει να διασφαλίζονατι για τον κάθε πολίτη, πόσο μάλλον για το ίδιο το Ελληνικό Κράτος. Σε μια εποχή μάλιστα που το σύνολο του πολιτικού κόσμου, αποδέχεται την ανάγκη ανάδειξης του Συντάγματος, μέσα από την αναθεώρησή του, ως  Φάρου της νέας Μεταπολίτευσης.

Με δεδομένη την έλλειψη εμπιστοσύνης που οι ιδιώτες πιστωτές προβάλλουν, ικανή και εύλογη διασφάλιση, θα ήταν η εγγύηση των όσων συμφωνηθούν από έναν Διεθνή Οργανισμό. Ιδεώδης επιλογή η Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα. Μια ιστορική ευκαιρία να διορθωθεί η αδικαιολόγητη άρνηση έκδοσης του Ευρωομόλογου, που τόσο κοντόφθαλμα, έβαλε σε κίνδυνο την προοπτική και τη νομιμοποίηση της Ευρωπαικής Ολοκλήρωσης.

Πολύκαρπος Αδαμίδης

(ΠΗΓΗ: http://www.antinews.gr/)