Ζώντας κοσμοϊστορικές στιγμές που διαδραματίζονται σε οικονομικό επίπεδο τόσο στην Ελλάδα, όσο και στον υπόλοιπο πλανήτη κι ενώ τέθηκε ευθέως από επίσημα ευρωπαϊκά χείλη θέμα μείωσης της εθνικής μας κυριαρχίας, η ψευδοκυβέρνηση gap αλλά και οι συναγελαζόμενοι με αυτήν εκδότες – δημοσιογράφοι και άλλοι τραγικοί τηρούν στάση άκρας σιωπής για την άμεση απειλή μείωσης της εθνικής μας κυριαρχίας (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό, σίγουρα μόνο καλό δεν είναι).
Είναι, άραγε, το οικονομικό θέμα – πρόβλημα το μέγιστο θέμα που αντιμετωπίζει σήμερα η πατρίδα μας; Οι εξελίξεις ανά τον πλανήτη αποδεικνύουν πως στην Ελλάδα εκδηλώθηκε πιο γρήγορα (γιατί άραγε;) από ότι σε άλλες χώρες… Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο. Μόνο, που, στην Ελλάδα και μόνο προς την Ελλάδα εκτοξεύθηκε η προειδοποίηση - απειλή περί μείωσης της εθνικής μας κυριαρχίας!!! Και ο βραβευμένος σκεπτόμενος υπο-πρωθυπουργεύων δεν σκέφτηκε καν να ρωτήσει τι εννοούσαν τα θλιβερά ευρω-ανθρωποειδή όταν ξεστόμισαν αυτού του είδους την απειλή για την Ελλάδα. Προτίμησε να σιωπήσει (αλλά και να μιλούσε τι θα έλεγε άραγε πέρα από κάποιο ακόμη ψέμα;) και να συνεχίσει να ζει τον μύθο του σε μία πατρίδα που εκ των πράξεών του αποδεικνύει πως δεν την νοιάζεται…
Μαζί με τον τύποις πρωθυπουργεύοντα έτρεξαν να συνταχθούν όλα τα παπαγαλάκια, που αίφνης αποφάσισαν να τηρήσουν την γνώριμη στάση της ομερτά, δηλαδή την άκρα του τάφου σιωπή… Η Ελλάδα απειλήθηκε με συρρίκνωση και με απώλεια εθνικής κυριαρχίας της, αλλά κανείς λαλίστατος κομπορημονούντας δεν βρέθηκε να θέσει ένα έστω ερώτημα προς τους «εταίρους» – δανειστές και «διασώστες» μας: Τι εννοείτε κύριοι με τα λεγόμενά σας; Πόθεν ισχύει απώλεια εθνικής κυριαρχίας για λόγους οικονομίας; Μήπως εσείς κύριε Ρομπάι έχετε τακτοποιημένα τα οικονομικά της δικής σας πατρίδας και είστε άνευ χρεών; Γιατί δεν ξεκινάμε από τους μεγάλους χρεώστες και προτιμάτε να επιτεθείτε σε μία χώρα η οποία επί σειρά δεκαετιών έχει πέσει θύμα ασύδοτων κλεπτών, που άλλοτε φέρουν την μορφή του πολιτικού σωτήρα και άλλοτε φέρουν την μορφή στρατιωτικών δυνάμεων κατοχής;
Ερχόμενοι, όμως, στο ζητούμενο, δηλαδή την απειλή απώλειας εθνικής κυριαρχίας, μήπως πρέπει να αναρωτηθούμε τι εννοούν λέγοντάς του αυτό οι σαπρόμυαλοι της Ευρώπης και τα σημαίνει η σιωπή των ολίγιστων και ριψάσπιδων των Αθηνών; Λέτε να κινδυνεύει η Αττική; Μήπως η Πελοπόννησος, που τόσο φαιδρά χρησιμοποιήθηκε από την κυβερνητική προπαγάνδα ως «αντικείμενο» πώλησης; Μήπως, αναρωτιέμαι, κινδυνεύει να απωλέσει την εθνική της κυριαρχία η Κρήτη, το προπύργιο και η βασική δεξαμενή ψήφων του σοσιαλιστή "πρωθυπουργού" Γ. Παπανδρέου; Λέτε, να κινδυνεύει η Θεσσαλία ή μήπως τα Επτάνησα; Φυσικά όχι! Ο κίνδυνος απώλειας εθνικής κυριαρχίας, είναι εκείνος ο κίνδυνος περί γεωγραφικής μείωσης της Ελλάδας που ανέφερε η Ψαρούδα Μπενάκη προς τον Κάρολο Παπούλια όταν αυτός πρωτοαναλάμβανε την θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας (και που, ω! του θαύματος, κανείς δεν ρώτησε ποτέ την κυρία Ψαρούδα Μπενάκη, αλλά ούτε και τον Κάρολο Παπούλια, τι σήμαιναν τα λόγια εκείνα…!) και που αφορά την εσχατιά αυτής της μικρής, αλλά ταυτόχρονα και τόσο μεγάλης, χώρας.
Εύκολα μπορούν να προσδιοριστούν τα γεωγραφικά διαμερίσματα που βάλλονται έξωθεν και έχουν εγκαταλειφθεί λόγω ανικανότητας (ή σκοπιμότητας;) της εξωτερικής πολιτικής που γίνεται από ερασιτέχνες μάγους, απολύτως αδαών επί των εθνικών θεμάτων αλλά κυρίως με μηδενικό αυτοσεβασμό περί των εθνικών και του έθνους… Με θέματα ανοιχτά στην Ήπειρο και την Θεσπρωτία με τους Τσάμηδες, με θέματα ανοιχτά στην Δυτική Μακεδονία και δη στην Φλώρινα με τους Σκοπιανούς, με θέματα ανοιχτά στην Θράκη και στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου με τους Τούρκους, με τεράστια θέματα ανοιχτά στα Δωδεκάνησα και ιδιαίτερα στην ευρύτερη περιοχή του Καστελόριζου… Με τόσα, λοιπόν, ανοιχτά θέματα, με ανθρώπους που φωνάζουν για τους κινδύνους που επελαύνουν, αλλά κανείς υπεύθυνος εκ του κράτους των Αθηνών δεν ακούει, απορίας άξιο είναι πως κανένας δεν αναρωτήθηκε τι σημαίνει η απειλή των εταίρων μας, αλλά και άλλων ετέρων που προφανώς παρεδόθησαν στις ορέξεις φίλων και εχθρών…
Κάθε μέρα η Αθήνα απομακρύνεται… Κάθε μέρα που περνά, όλο και μακρύτερα βρίσκεται το Καστελόριζο, όλο και πλησιέστερα βρίσκονται οι Τσάμηδες, όλο και απειλητικότεροι δείχνουν οι Τούρκοι… Αλλά, το κράτος των Αθηνών, πρωθυπουργοί, υπουργοί και οι λοιποί αυλικοί, κόλακες και γελωτοποιοί, τηρούν άκρα σιωπή. Μαθητευόμενοι μάγοι ή επαγγελματίες μεσίτες; Τι από τα δύο είναι άραγε όλοι εκείνοι που σιωπούν ενώ γνωρίζουν πολύ καλά, ξέρουν, βλέπουν και ακούνε όλα όσα διαδραματίζονται στις ακριτικές περιοχές της χώρας μας; Πώς να χαρακτηρίσει ένας νηφάλιος αυτή την κραυγαλέα «σιωπή των αμνών» που στην πραγματικότητα είναι ύαινες που περιμένουν υπομονετικά και «νομοτελειακά» να απολαύσουν τα απομεινάρια της άνανδρης σιωπής τους;
Είναι, άραγε, το οικονομικό θέμα – πρόβλημα το μέγιστο θέμα που αντιμετωπίζει σήμερα η πατρίδα μας; Οι εξελίξεις ανά τον πλανήτη αποδεικνύουν πως στην Ελλάδα εκδηλώθηκε πιο γρήγορα (γιατί άραγε;) από ότι σε άλλες χώρες… Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο. Μόνο, που, στην Ελλάδα και μόνο προς την Ελλάδα εκτοξεύθηκε η προειδοποίηση - απειλή περί μείωσης της εθνικής μας κυριαρχίας!!! Και ο βραβευμένος σκεπτόμενος υπο-πρωθυπουργεύων δεν σκέφτηκε καν να ρωτήσει τι εννοούσαν τα θλιβερά ευρω-ανθρωποειδή όταν ξεστόμισαν αυτού του είδους την απειλή για την Ελλάδα. Προτίμησε να σιωπήσει (αλλά και να μιλούσε τι θα έλεγε άραγε πέρα από κάποιο ακόμη ψέμα;) και να συνεχίσει να ζει τον μύθο του σε μία πατρίδα που εκ των πράξεών του αποδεικνύει πως δεν την νοιάζεται…
Μαζί με τον τύποις πρωθυπουργεύοντα έτρεξαν να συνταχθούν όλα τα παπαγαλάκια, που αίφνης αποφάσισαν να τηρήσουν την γνώριμη στάση της ομερτά, δηλαδή την άκρα του τάφου σιωπή… Η Ελλάδα απειλήθηκε με συρρίκνωση και με απώλεια εθνικής κυριαρχίας της, αλλά κανείς λαλίστατος κομπορημονούντας δεν βρέθηκε να θέσει ένα έστω ερώτημα προς τους «εταίρους» – δανειστές και «διασώστες» μας: Τι εννοείτε κύριοι με τα λεγόμενά σας; Πόθεν ισχύει απώλεια εθνικής κυριαρχίας για λόγους οικονομίας; Μήπως εσείς κύριε Ρομπάι έχετε τακτοποιημένα τα οικονομικά της δικής σας πατρίδας και είστε άνευ χρεών; Γιατί δεν ξεκινάμε από τους μεγάλους χρεώστες και προτιμάτε να επιτεθείτε σε μία χώρα η οποία επί σειρά δεκαετιών έχει πέσει θύμα ασύδοτων κλεπτών, που άλλοτε φέρουν την μορφή του πολιτικού σωτήρα και άλλοτε φέρουν την μορφή στρατιωτικών δυνάμεων κατοχής;
Ερχόμενοι, όμως, στο ζητούμενο, δηλαδή την απειλή απώλειας εθνικής κυριαρχίας, μήπως πρέπει να αναρωτηθούμε τι εννοούν λέγοντάς του αυτό οι σαπρόμυαλοι της Ευρώπης και τα σημαίνει η σιωπή των ολίγιστων και ριψάσπιδων των Αθηνών; Λέτε να κινδυνεύει η Αττική; Μήπως η Πελοπόννησος, που τόσο φαιδρά χρησιμοποιήθηκε από την κυβερνητική προπαγάνδα ως «αντικείμενο» πώλησης; Μήπως, αναρωτιέμαι, κινδυνεύει να απωλέσει την εθνική της κυριαρχία η Κρήτη, το προπύργιο και η βασική δεξαμενή ψήφων του σοσιαλιστή "πρωθυπουργού" Γ. Παπανδρέου; Λέτε, να κινδυνεύει η Θεσσαλία ή μήπως τα Επτάνησα; Φυσικά όχι! Ο κίνδυνος απώλειας εθνικής κυριαρχίας, είναι εκείνος ο κίνδυνος περί γεωγραφικής μείωσης της Ελλάδας που ανέφερε η Ψαρούδα Μπενάκη προς τον Κάρολο Παπούλια όταν αυτός πρωτοαναλάμβανε την θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας (και που, ω! του θαύματος, κανείς δεν ρώτησε ποτέ την κυρία Ψαρούδα Μπενάκη, αλλά ούτε και τον Κάρολο Παπούλια, τι σήμαιναν τα λόγια εκείνα…!) και που αφορά την εσχατιά αυτής της μικρής, αλλά ταυτόχρονα και τόσο μεγάλης, χώρας.
Εύκολα μπορούν να προσδιοριστούν τα γεωγραφικά διαμερίσματα που βάλλονται έξωθεν και έχουν εγκαταλειφθεί λόγω ανικανότητας (ή σκοπιμότητας;) της εξωτερικής πολιτικής που γίνεται από ερασιτέχνες μάγους, απολύτως αδαών επί των εθνικών θεμάτων αλλά κυρίως με μηδενικό αυτοσεβασμό περί των εθνικών και του έθνους… Με θέματα ανοιχτά στην Ήπειρο και την Θεσπρωτία με τους Τσάμηδες, με θέματα ανοιχτά στην Δυτική Μακεδονία και δη στην Φλώρινα με τους Σκοπιανούς, με θέματα ανοιχτά στην Θράκη και στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου με τους Τούρκους, με τεράστια θέματα ανοιχτά στα Δωδεκάνησα και ιδιαίτερα στην ευρύτερη περιοχή του Καστελόριζου… Με τόσα, λοιπόν, ανοιχτά θέματα, με ανθρώπους που φωνάζουν για τους κινδύνους που επελαύνουν, αλλά κανείς υπεύθυνος εκ του κράτους των Αθηνών δεν ακούει, απορίας άξιο είναι πως κανένας δεν αναρωτήθηκε τι σημαίνει η απειλή των εταίρων μας, αλλά και άλλων ετέρων που προφανώς παρεδόθησαν στις ορέξεις φίλων και εχθρών…
Κάθε μέρα η Αθήνα απομακρύνεται… Κάθε μέρα που περνά, όλο και μακρύτερα βρίσκεται το Καστελόριζο, όλο και πλησιέστερα βρίσκονται οι Τσάμηδες, όλο και απειλητικότεροι δείχνουν οι Τούρκοι… Αλλά, το κράτος των Αθηνών, πρωθυπουργοί, υπουργοί και οι λοιποί αυλικοί, κόλακες και γελωτοποιοί, τηρούν άκρα σιωπή. Μαθητευόμενοι μάγοι ή επαγγελματίες μεσίτες; Τι από τα δύο είναι άραγε όλοι εκείνοι που σιωπούν ενώ γνωρίζουν πολύ καλά, ξέρουν, βλέπουν και ακούνε όλα όσα διαδραματίζονται στις ακριτικές περιοχές της χώρας μας; Πώς να χαρακτηρίσει ένας νηφάλιος αυτή την κραυγαλέα «σιωπή των αμνών» που στην πραγματικότητα είναι ύαινες που περιμένουν υπομονετικά και «νομοτελειακά» να απολαύσουν τα απομεινάρια της άνανδρης σιωπής τους;
- Γιατί κανείς δεν βλέπει τι γίνεται στην Θράκη, που οργώνεται από πράκτορες και βρίσκεται ένα (μικρό) βήμα πριν από την Κοσοβοποίησή της;
- Γιατί κανείς δεν μας λέει ποιοι, πότε και γιατί επισκέπτονται από αέρος ή θαλάσσης το Καστελόριζο;
- Γιατί κανείς δεν παίρνει μέτρα καταστολής στην ασυδοσία που έχει επιβληθεί στα Ελληνοαλβανικά σύνορα, αλλά και στο λιμάνι της Θεσπρωτίας;
- Γιατί έχει ξεχαστεί ο αλυτρωτισμός των Σκοπίων;
Τι γίνεται, επιτέλους, σε αυτή τη χώρα και η σιωπή έχει πάρει κυρίαρχη θέση απέναντι στις εξελίξεις που μας πλησιάζουν ραγδαία και απειλούν να μας τραυματίσουν πολύ σοβαρά ως έθνος; Γιατί δεν ακούγεται ένα (έστω ένα) μέτρο υπέρ των εθνικών μας ζητημάτων; Ποιοι είναι αυτοί που τολμούν να σιωπούν και ουσιαστικά να αποδέχονται μία μικρότερη Ελλάδα; Ποιόν Έλληνα ρώτησαν και πήραν καταφατική απάντηση να διαχειριστούν την λογική του, την αξιοπρέπειά του, την ιστορία του και κυρίως την ηθική του; Σε ποιο βιβλίο είναι γραμμένο πως μπορούν οι άρχοντες μέσα από συμφωνίες να εγκαταλείπουν την πατρίδα και τους ανθρώπους της; Ποιοι φασίστες και υπάνθρωποι τολμούν να δίνουν και να παίρνουν αυτά που ποτέ δεν μπορούν (και με κανέναν τρόπο) να αποκτήσουν;
Αυτή η χώρα, η πατρίδα η δικιά μου και η δικιά σας, δέχτηκε απειλή. Μία απειλή που έμεινε αναπάντητη επειδή υπήρξαν άλλες προτεραιότητες, όπως κανό, κολύμβηση, διακοπές… Και το δυστυχέστερο είναι πως όλα αυτά δεν τα έκαναν μόνο οι ολίγιστοι κακοί λογιστές που μετράνε και πουλάνε τις ζωές μας στα παζάρια των τραπεζών… Αυτή την αδιάφορη στάση απέναντι στην ευθεία απειλή κρατήσαμε όλοι μας και γίναμε ένα με τους σύγχρονους νενέκους…
Αυτή η χώρα, η πατρίδα η δικιά μου και η δικιά σας, δέχτηκε απειλή. Μία απειλή που έμεινε αναπάντητη επειδή υπήρξαν άλλες προτεραιότητες, όπως κανό, κολύμβηση, διακοπές… Και το δυστυχέστερο είναι πως όλα αυτά δεν τα έκαναν μόνο οι ολίγιστοι κακοί λογιστές που μετράνε και πουλάνε τις ζωές μας στα παζάρια των τραπεζών… Αυτή την αδιάφορη στάση απέναντι στην ευθεία απειλή κρατήσαμε όλοι μας και γίναμε ένα με τους σύγχρονους νενέκους…
- Επειδή προτιμήσαμε τις διακοπές μας από το να βγούμε στους δρόμους και να φοβίσουμε τους δαίμονες που μας απειλούν...
- Επειδή προτιμήσαμε να κλείσουμε τους διακόπτες του μυαλού μας για να απολαύσουμε τις χαρές που μας προσφέρει ετούτη η πατρίδα, ξεχνώντας πως το δικό μας χρέος απέναντί της είναι να την κρατάμε ελεύθερη…
- Επειδή προτιμήσαμε να αναβάλλουμε τους αγώνες, λόγω καύσωνα, ξεχνώντας την φωτιά που μπροστά μας βάζουν κάποιοι στα σπιτικά μας…
- Επειδή προτιμήσαμε και πάλι τα μικρά προσωπικά μας από τα μεγάλα που απαιτούν οι καιροί…
- Επειδή προτιμήσαμε να σωπάσουμε και να παρασυρθούμε (για μία ακόμη φορά) από εκείνους που μόνιμα εκμεταλλεύονται εμάς και την πατρίδα μας…
Μην βλαστημάτε, λοιπόν, εκείνους που σας ξεπουλούν όσο-όσο… Πρώτοι εσείς δεν διαμαρτυρηθήκατε όταν σας κρέμασαν στο λαιμό το πωλητήριο εκείνο που σας μετέτρεψε σε δούλους… Η σιωπή των αμνών ταιριάζει σήμερα απόλυτα με την σιωπή των λύκων και των χαρούμενων σαρκοβόρων που μας έχουν περικυκλώσει… Άξιοι της μοίρας μας και ανάξιοι των προγόνων και των επιγόνων μας, γινήκαμε βορά στα πλούσια τραπέζια των μεγάλων αφεντικών, της Νέας Τάξης… Δεν φταίνε αυτοί που μας βάζουνε στο ζύγι της αισχροκέρδειάς τους… Φταίμε εμείς που βουβά δεχόμαστε τους τιποτένιους να ορίζουν το μυαλό και την ζωή μας… Σαν λαός έχουμε γίνει το ζωντανό παράδειγμα πως «δεν φταίει πάντα ο φονιάς, αλλά κάποιες φορές φταίει και ο φονεμένος…». Έχουμε, άραγε, αναρωτηθεί πόσο απέχουμε από το να μεταμορφωθούμε σε περιφερόμενους νεκροζώντανους; Αν όχι, ίσως θα έπρεπε να το πράξουμε. Βρισκόμαστε ήδη στο μεταίχμιο, στο οριακό εκείνο σημείο, που ακολουθεί η απόλυτη δυστυχία και η καταστροφή μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου