Η παραδοσιακή πολιτική σύγκρουση (Κεντροδεξιάς – Κεντροαριστεράς) μέσα στα υπό διάλυση
αστικά κράτη, δεν έχει στο εξής νόημα. Το πρόβλημα έχει ξεφύγει πλέον από τη
διανομή του εθνικού
προϊόντος μέσα στην εθνική κοινωνία. Άλλωστε το βλέπουμε όλοι στην
πολιτική αμηχανία και την υποχώρηση των παραδοσιακών κομμάτων
και όχι μόνο στην Ελλάδα. Και δεν έχει φυσικά νόημα αφού οι εθνικές
οικονομίες
δεν ελέγχονται πια από τις εθνικές κυβερνήσεις. Πολύ δε περισσότερο στην
Ευρωζώνη,
όπου τα εθνικά κράτη δεν έχουν πλέον ούτε καν δικό τους νόμισμα.
Την κατάργηση
των εθνικών οικονομιών ακολουθεί και η αλλοίωση των εθνικών χαρακτηριστικών των
λαών με την προπαγάνδα (ενάντια στη θρησκεία, την ιστορία, τα εθνικά σύμβολα
κ.λ.π.), την οπισθοχώρηση των εθνικών πολιτιστικών χαρακτηριστικών και την
εξαναγκασμένη μίξη των λαών με την διεξαγωγή επιλεγμένων πολέμων για δημιουργία
μεταναστευτικών κυμάτων.
Το
πολιτικό σύστημα που εισήγαγαν τα εθνικά αστικά κράτη ήταν αυτό της αντιπροσωπευτικής
δημοκρατίας, το οποίο γρήγορα μεταμορφώθηκε σε ένα ολιγαρχικό σύστημα ελεγχόμενο
από τους ολιγάρχες μεγαλοαστούς. Αποδείχθηκε τελικά ότι το σύστημα αυτό άνοιξε
την «κερκόπορτα» της παγκοσμιοποίησης.
Το σοβαρό
ερώτημα που βάζει ο τίτλος, απαιτεί μεγάλη ανάπτυξη, ίσως και αντικείμενο ολόκληρης
μελέτης, που ξεφεύγει από μια απλή ανάρτηση. Εκείνο όμως που υπονοεί είναι ότι
η πολιτική σύγκρουση στο μέλλον δεν θα είναι μεταξύ της Κεντροδεξιάς και της Κεντροαριστεράς,
αλλά μεταξύ των δυνάμεων της παγκοσμιοποίησης και των εθνικών αντιστασιακών
δυνάμεων.
Με την έννοια
αυτή θα συγκρουστούν τόσο η παγκοσμιοποιημένη οικονομία με τις εθνικές οικονομίες
και φυσικά τα εθνικά νομίσματα, όσο και το όργανο της παγκοσμιοποίησης, δηλαδή
η αντιπροσωπευτική δημοκρατία με την πραγματική δημοκρατία. Προς το
παρόν αναπτύσσονται ακραία εθνικιστικά κινήματα, αλλά πολύ γρήγορα θα αναπτυχθούν
και αμυντικά εθνικά κινήματα με προτάγματα την εθνική οικονομία, το εθνικό νόμισμα
και την πραγματική δημοκρατία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου