Ο Νίκος Τεμπονέρας (1953 – 1991) ήταν καθηγητής μαθηματικών σε Λύκειο της Πάτρας και στέλεχος του Εργατικού Αντιμπεριαλιστικού Μετώπου (ΕΑΜ). Το όνομά του έγινε γνωστό στο πανελλήνιο, όταν σκοτώθηκε από μέλη της ΟΝΝΕΔ, έπειτα από συμπλοκή σε Λύκειο της Πάτρας, κατά τη διάρκεια των μαθητικών κινητοποιήσεων της περιόδου 1990 – 1991.
Στα τέλη του 1990 τη χώρα κυβερνούσε η Νέα Δημοκρατία, με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και Υπουργό Παιδείας τον Βασίλη Κοντογιαννόπουλο. Ο χώρος της Παιδείας βρισκόταν σε αναβρασμό, εξαιτίας της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που προωθούσε η κυβέρνηση. Με το πολυνομοσχέδιο που θα έφερνε στη Βουλή ρυθμίζονταν θέματα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (κατάργηση αδικαιολόγητων απουσιών, επιβολή «ομοιόμορφης» ενδυμασίας και «πειθαρχικού ελέγχου» της εξωσχολικής ζωής, επανακαθιέρωση προσευχής, έπαρσης της σημαίας και εκκλησιασμού) και της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (λειτουργία ιδιωτικών ΑΕΙ, περικοπές κοινωνικών παροχών σε φοιτητές κ.ά.). Το 70% των σχολείων βρισκόταν υπό κατάληψη, ενώ καθημερινό φαινόμενο ήταν οι διαδηλώσεις στις μεγάλες πόλεις της χώρας (ΣΧΟΛΙΟ ΙΔΙΟΙΣ ΟΜΜΑΣΙ: Η ιδιωτική τηλεόραση ακόμα δεν είχε κάνει αισθητή την παρουσία της και ο κόσμος ήταν ξύπνιος - σε αντίθεση με σήμερα που κοιμάται απολαμβάνοντας το βιασμό του).
Η κατάσταση ήταν έκρυθμη και πολιτικά οξυμένη, με την κυβέρνηση να δέχεται τα πυρά σύσσωμης της αντιπολίτευσης. Αγανακτισμένοι γονείς και κάποια δυναμικά στελέχη της νεολαίας της Νέας Δημοκρατίας ζητούσαν τον τερματισμό των καταλήψεων, έστω και δια της βίας. Γύρω στις 10:30 μ.μ. της 8ης Ιανουαρίου 1991, μέλη της ΟΝΝΕΔ προσπάθησαν να ανακαταλάβουν το 3ο Γυμνάσιο – Λύκειο Πάτρας. Κατά τη διάρκεια συμπλοκής που επακολούθησε βρέθηκε νεκρός, χτυπημένος με σιδερολοστό στο κεφάλι, ο καθηγητής του σχολείου Νίκος Τεμπονέρας, που είχε προστρέξει να βοηθήσει τους καταληψίες μαθητές του.
Την επομένη, ο Υπουργός Παιδείας Βασίλης Κοντογιαννόπουλος υπέβαλε την παραίτησή του και θεωρήθηκε από τον Τύπο ως το εξιλαστήριο θύμα της κυβέρνησης για την εκτόνωση της κρίσης. Νωρίτερα, είχε κατηγορηθεί από τον Ανδρέα Παπανδρέου ως ηθικός αυτουργός της δολοφονίας Τεμπονέρα. (Τα επόμενο χρόνια, όταν η υπόθεση είχε καταλαγιάσει, ο Βασίλης Κοντογιαννόπουλος προσχώρησε στο ΠΑΣΟΚ και αναδείχθηκε στέλεχος των κυβερνήσεων Σημίτη). Στη θέση του στο Υπουργείο Παιδείας τοποθετήθηκε ο Γιώργος Σουφλιάς, ο οποίος ανακοίνωσε την απόσυρση όλων των επίμαχων νομοθετημάτων και την έναρξη διαλόγου για την παιδεία «από μηδενική βάση».
Στο αστυνομικό μέρος της υπόθεσης, ως δράστες της δολοφονίας Τεμπονέρα κατηγορήθηκαν ο πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Αχαΐας και δημοτικός σύμβουλος Ιωάννης Καλαμπόκας, και το μέλος της τοπικής ΟΝΝΕΔ Αλέκος Μαραγκός. Συνελήφθησαν και οι δύο και προφυλακίστηκαν.
Στις 10 Ιανουαρίου 1991 πραγματοποιήθηκε μεγάλο συλλαλητήριο στην Αθήνα, στο οποίο πήραν μέρος γύρω στα 100.000 άτομα. Ήταν επεισοδιακό και είχε τραγική κατάληξη. Από τις συγκρούσεις ΜΑΤ και διαδηλωτών έπιασε φωτιά το πολυκατάστημα «Κάπα-Μαρούσης» στην Πανεπιστημίου, με αποτέλεσμα να βρουν τον θάνατο τέσσερις άνθρωποι. Την πυρκαϊά προκάλεσε ένα καπνογόνο που ρίχτηκε από τους αστυνομικούς. Τις επόμενες μέρες η κατάσταση άρχισε να ομαλοποιείται και από την πυροσβεστική πολιτική Σουφλιά. Οι μαθητές ξαναγύρισαν στα μαθήματά τους στις 13 Ιανουαρίου.
Στο δικαστικό μέρος της υπόθεσης Τεμπονέρα, ο Αλέκος Μαραγκός απαλλάχθηκε με βούλευμα για τη δολοφονία του καθηγητή και στο εδώλιο κάθισε ως βασικός αυτουργός ο Ιωάννης Καλαμπόκας. Η δίκη του διάρκεσε σχεδόν ένα χρόνο (22 Ιουνίου 1992 – 9 Μαρτίου 1993) και έγινε στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Βόλου. Πρωτοδίκως καταδικάσθηκε σε ισόβια για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως, χωρίς να του αναγνωρισθεί κανένα ελαφρυντικό.
Λίγους μήνες αργότερα έγινε η δίκη του σε δεύτερο βαθμό (7 Δεκεμβρίου 1993 – 19 Απριλίου 1994) ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Λάρισας. Οι δικαστές του αναγνώρισαν ελαφρυντικά και τον καταδίκασαν σε κάθειρξη 17 ετών και τριών μηνών. Το 1996 άσκησε αναίρεση, προκειμένου να του αναγνωρισθεί το ελαφρυντικό του «βρασμού ψυχικής ορμής», αλλά το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Λάρισας (1 Οκτωβρίου 1996 – 17 Οκτωβρίου 1996) δεν του αναγνώρισε και διατήρησε την ποινή 17 ετών και τριών μηνών, η οποία αργότερα μειώθηκε κατόπιν νέας επιμέτρησης στα 16 χρόνια και 9 μήνες. Στις 2 Φεβρουαρίου 1998 αφέθηκε ελεύθερος, αφού εξέτισε τα 3/5 της ποινής του. Μέχρι σήμερα ισχυρίζεται ότι είναι αθώος και δράστης της δολοφονίας Τεμπονέρα ο συναγωνιστής του στην ΟΝΝΕΔ, Αλέκος Μαραγκός.
Στα τέλη του 1990 τη χώρα κυβερνούσε η Νέα Δημοκρατία, με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και Υπουργό Παιδείας τον Βασίλη Κοντογιαννόπουλο. Ο χώρος της Παιδείας βρισκόταν σε αναβρασμό, εξαιτίας της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που προωθούσε η κυβέρνηση. Με το πολυνομοσχέδιο που θα έφερνε στη Βουλή ρυθμίζονταν θέματα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (κατάργηση αδικαιολόγητων απουσιών, επιβολή «ομοιόμορφης» ενδυμασίας και «πειθαρχικού ελέγχου» της εξωσχολικής ζωής, επανακαθιέρωση προσευχής, έπαρσης της σημαίας και εκκλησιασμού) και της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (λειτουργία ιδιωτικών ΑΕΙ, περικοπές κοινωνικών παροχών σε φοιτητές κ.ά.). Το 70% των σχολείων βρισκόταν υπό κατάληψη, ενώ καθημερινό φαινόμενο ήταν οι διαδηλώσεις στις μεγάλες πόλεις της χώρας (ΣΧΟΛΙΟ ΙΔΙΟΙΣ ΟΜΜΑΣΙ: Η ιδιωτική τηλεόραση ακόμα δεν είχε κάνει αισθητή την παρουσία της και ο κόσμος ήταν ξύπνιος - σε αντίθεση με σήμερα που κοιμάται απολαμβάνοντας το βιασμό του).
Η κατάσταση ήταν έκρυθμη και πολιτικά οξυμένη, με την κυβέρνηση να δέχεται τα πυρά σύσσωμης της αντιπολίτευσης. Αγανακτισμένοι γονείς και κάποια δυναμικά στελέχη της νεολαίας της Νέας Δημοκρατίας ζητούσαν τον τερματισμό των καταλήψεων, έστω και δια της βίας. Γύρω στις 10:30 μ.μ. της 8ης Ιανουαρίου 1991, μέλη της ΟΝΝΕΔ προσπάθησαν να ανακαταλάβουν το 3ο Γυμνάσιο – Λύκειο Πάτρας. Κατά τη διάρκεια συμπλοκής που επακολούθησε βρέθηκε νεκρός, χτυπημένος με σιδερολοστό στο κεφάλι, ο καθηγητής του σχολείου Νίκος Τεμπονέρας, που είχε προστρέξει να βοηθήσει τους καταληψίες μαθητές του.
Την επομένη, ο Υπουργός Παιδείας Βασίλης Κοντογιαννόπουλος υπέβαλε την παραίτησή του και θεωρήθηκε από τον Τύπο ως το εξιλαστήριο θύμα της κυβέρνησης για την εκτόνωση της κρίσης. Νωρίτερα, είχε κατηγορηθεί από τον Ανδρέα Παπανδρέου ως ηθικός αυτουργός της δολοφονίας Τεμπονέρα. (Τα επόμενο χρόνια, όταν η υπόθεση είχε καταλαγιάσει, ο Βασίλης Κοντογιαννόπουλος προσχώρησε στο ΠΑΣΟΚ και αναδείχθηκε στέλεχος των κυβερνήσεων Σημίτη). Στη θέση του στο Υπουργείο Παιδείας τοποθετήθηκε ο Γιώργος Σουφλιάς, ο οποίος ανακοίνωσε την απόσυρση όλων των επίμαχων νομοθετημάτων και την έναρξη διαλόγου για την παιδεία «από μηδενική βάση».
Στο αστυνομικό μέρος της υπόθεσης, ως δράστες της δολοφονίας Τεμπονέρα κατηγορήθηκαν ο πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Αχαΐας και δημοτικός σύμβουλος Ιωάννης Καλαμπόκας, και το μέλος της τοπικής ΟΝΝΕΔ Αλέκος Μαραγκός. Συνελήφθησαν και οι δύο και προφυλακίστηκαν.
Στις 10 Ιανουαρίου 1991 πραγματοποιήθηκε μεγάλο συλλαλητήριο στην Αθήνα, στο οποίο πήραν μέρος γύρω στα 100.000 άτομα. Ήταν επεισοδιακό και είχε τραγική κατάληξη. Από τις συγκρούσεις ΜΑΤ και διαδηλωτών έπιασε φωτιά το πολυκατάστημα «Κάπα-Μαρούσης» στην Πανεπιστημίου, με αποτέλεσμα να βρουν τον θάνατο τέσσερις άνθρωποι. Την πυρκαϊά προκάλεσε ένα καπνογόνο που ρίχτηκε από τους αστυνομικούς. Τις επόμενες μέρες η κατάσταση άρχισε να ομαλοποιείται και από την πυροσβεστική πολιτική Σουφλιά. Οι μαθητές ξαναγύρισαν στα μαθήματά τους στις 13 Ιανουαρίου.
Στο δικαστικό μέρος της υπόθεσης Τεμπονέρα, ο Αλέκος Μαραγκός απαλλάχθηκε με βούλευμα για τη δολοφονία του καθηγητή και στο εδώλιο κάθισε ως βασικός αυτουργός ο Ιωάννης Καλαμπόκας. Η δίκη του διάρκεσε σχεδόν ένα χρόνο (22 Ιουνίου 1992 – 9 Μαρτίου 1993) και έγινε στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Βόλου. Πρωτοδίκως καταδικάσθηκε σε ισόβια για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως, χωρίς να του αναγνωρισθεί κανένα ελαφρυντικό.
Λίγους μήνες αργότερα έγινε η δίκη του σε δεύτερο βαθμό (7 Δεκεμβρίου 1993 – 19 Απριλίου 1994) ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Λάρισας. Οι δικαστές του αναγνώρισαν ελαφρυντικά και τον καταδίκασαν σε κάθειρξη 17 ετών και τριών μηνών. Το 1996 άσκησε αναίρεση, προκειμένου να του αναγνωρισθεί το ελαφρυντικό του «βρασμού ψυχικής ορμής», αλλά το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Λάρισας (1 Οκτωβρίου 1996 – 17 Οκτωβρίου 1996) δεν του αναγνώρισε και διατήρησε την ποινή 17 ετών και τριών μηνών, η οποία αργότερα μειώθηκε κατόπιν νέας επιμέτρησης στα 16 χρόνια και 9 μήνες. Στις 2 Φεβρουαρίου 1998 αφέθηκε ελεύθερος, αφού εξέτισε τα 3/5 της ποινής του. Μέχρι σήμερα ισχυρίζεται ότι είναι αθώος και δράστης της δολοφονίας Τεμπονέρα ο συναγωνιστής του στην ΟΝΝΕΔ, Αλέκος Μαραγκός.
Το 3ο Λύκειο Πάτρας, τόπος του φονικού, φέρει το όνομα του Νίκου Τεμπονέρα.
(ΠΗΓΗ: http://arouraios.gr/)
ΑΝΑΛΥΣΗ - ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΘΕΣΗ ΙΔΙΟΙΣ ΟΜΜΑΣΙ:
Κανείς δεν αμφέβαλλε ποτέ -ούτε κάποιοι από τους νεότερους, και πλέον ασφαλώς μεταμελημένους όπως ο γράφων, υποστηρικτές της ΝΔ- ότι η κεντροδεξιά παράταξη ανέκαθεν έκρυβε στον κόρφο της ορισμένα ακροδεξιά στοιχεία, τα οποία κυρίως κατά τη δεκαετία του '80 και στις αρχές του '90 καθόριζαν εν πολλοίς τη γενική φυσιογνωμία του κόμματος, με αποκορύφωμα την ιστορική δολοφονία του αδικοχαμένου Ν.Τεμπονέρα (υποστηρίζοντας ακραίες και γραφικές καφρίλες τού στυλ "επιβολή ομοιόμορφης ενδυμασίας" για τους μαθητές κλπ., εμπνεύσεως -μεταξύ άλλων- του μετέπειτα σημιτοφύλακα Κοντογιαννόπουλου). Κατά τη μαύρη αυτή περίοδο ανδρώθηκαν (ή, καλύτερα για την περίπτωσή τους, "μουνουχίστηκαν") τα περιττώματα που εν πολλοίς κάνουν κουμάντο σήμερα πρωτοστατώντας στη γενική διάλυση της χώρας μας: σαμαράδες, λαζαρίδηδες, φαήλοι και άλλα πολιτικάντικα κόπρανα που συνδυάζουν άρρηκτα τον πατριδοκάπηλο λαϊκισμό με τον ακρονεοφιλελεύθερο αντεθνικό διεθνισμό συνιστώντας την πιο απευκταία μορφή του ακροδεξιού συνοθυλεύματος, την τότε ανάδειξη του οποίου βέβαια πληρώνουμε σήμερα με τον πλέον τραγικό τρόπο.
Η ίδρυση του κοκκάλειου πασοκοστηρίγματος της "Πολιτικής Άνοιξης" μάζεψε ως έναν βαθμό το εν λόγω σκουπιδαριό που βρώμιζε το χώρο της κεντροδεξιάς παράταξης (χαρακτηριστικό παράδειγμα η ένταξη του τηλεμπουμπούκου σ'αυτό το πατριδοκάπηλο μόρφωμα, γνήσιος εκπρόσωπος τής όλης κοσμοθεωρίας της φουρνιάς αυτής). Στη συνέχεια, κυρίως υπό την προεδρεία του ανηψιού Κώστα Καραμανλή, επήλθε το μεγάλο χτύπημα κατά των ακραίων στοιχείων ή έστω ο καταναγκασμός σε αυτοπεριορισμό πολλών εκ των εναπομεινάντων νεοφασιστικών και χουντοβασιλικών υποκειμένων. Η ΝΔ έδειχνε μία σοβαρή (και όχι γελοία περιθωριακή όπως σήμερα και προτύτερα), φιλελεύθερη (και όχι νεοφιλελεύθερη όπως σήμερα και εν πολλοίς προτύτερα, κυρίως επί του μητσοτακικού τυφώνα που έστειλε στα ουράνια το ήδη φορτωμένο δημόσιο χρέος του Αντρέα), ενωτική (η συμφιλίωση μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς επιτέλους έπαιρνε σάρκα και οστά) και ως τέτοια πατριωτική (όχι προδοτική-ξεπουληματική όπως σήμερα και ίσως προτύτερα). Παρ'όλο που έχουμε μετανιώσει για το ότι τότε την υποστηρίξαμε, αφού, όπως αποδείχθηκε, το έργο που προσπάθησε να αφήσει ο Κ.Καραμανλής χάθηκε αμαυρωμένο από αντιπάλους και "κρυμμένους" συμμάχους όπως ο εν τω μεταξύ επιστρέψας -μαύρη ώρα!- σα(χλα)μαράς αλλά και από την ανεξέλεγκτη διαφθορά που βασίλευε στο παρασκήνιο τής τότε Ρηγίλλης, επιμένουμε ακόμα και σήμερα ότι η ΝΔ αποτελούσε το τότε πιο αξιόπιστο αντίβαρο έναντι της παΣΟΚικής λαίλαπας σημίτηδων και γιωργάκηδων, από την οποία εντέλει ΔΕΝ σωθήκαμε, αντιθέτως ζούμε τη διαιώνισή τους με την πρωθυπουργοποίηση Παπαδήμου, την υπουργοποίηση Στουρνάρα κ.ο.κ.
Και φτάνουμε στο σήμερα, στα χρόνια της μνημονιακής χολέρας. Η ΝΔ ξαναέγινε το ακραίο νεοφασιστικό συνοθύλευμα, ξαναέγινε ΝΔούλα, βάζοντας στην πρώτη γραμμή όλο το περιθωριακό σκουπιδαριό, όλο το συρφετό της νοοτροπίας των δολοφόνων του Τεμπονέρα, που προηγουμένως είχε αποπέμψει ή περιορίσει με τη βοήθεια του ανηψιού Καραμανλή (ασχέτως τού αν στη συνέχεια ΚΑΙ ο ίδιος τούς προσκύνησε, χάνοντας οριστικά την όποια πολιτική του ανωτερότητα), ενισχυόμενο από άλλα κατάπτυστα στοιχεία όπως το δεξί..."βορ"ίδι του δικτάτορα Παπαδόπουλου. Η κατάλληλη συμμορία στον κατάλληλο χρόνο και στην κατάλληλη θέση: φασιστική διακυβέρνηση με στόχο το ξεπούλημα της χώρας υπό γερμανική και δευτευόντως αμερικανική επιτροπεία. Δοξάστε τους!
Συνεπώς, σήμερα η Πατρίδα μας ρημάζεται πράγματι υπό τη σύνθλιψη των δύο άκρων. Δύο ανισοκατανεμημένων άκρων, όμως, όπου:
- από τη μία πλευρά έχουμε τα μνημονιόδουλα, ανθελληνικά και πρωτίστως διεφθαρμένα (αποκλειστικά υπαίτια της σημερινής πτώχευσης της χώρας) αποκόμματα της ΝΔούλας και του παΣΟΚ, η πρώτη εμποτισμένη από την ακροδεξιά νοοτροπία των σαμαρικών νεοφασιστών και το δεύτερο από το σοσιαλδημοκρατικό νεοφιλελεύθερο διεθνισμό που αλώνει ταυτόχρονα εθνική υπόσταση και λαϊκή ευημερεία. Με πέντε λέξεις: ΟΙ ΑΠΟΛΥΤΟΙ ΥΠΗΡΕΤΕΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ. Παρέα τους, τροφοδότης και τροφοδοτούμενη, η official φασιστική Χρυσή Αυγή, ακροδεξιός μπράβος και "αδερφή παράταξη" της συστημικής συμμορίας.
- από την άλλη έχουμε τους γνωστούς - άγνωστους τραμπούκους της κοινοβουλευτικής αριστεράς, τουλάχιστον αυτή είναι η ταμπέλα τής (όπως επισταμένως αποδεικνύεται) παρακρατικής παρέμβασης και ως τέτοιας υποβοηθητικής του ίδιου συστήματος.
Εδώ, λοιπόν, βρίσκεται το πρόβλημα, αυτός η γάγγραινα των άκρων κατατρώει την Ελλάδα μας - των άκρων που ως τέτοια εντέλει ενώνονται. ΝΔούλα - ΠΑΣΟΚ και φερετζέδες τους συνιστούν ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΑΛΕΙΦΘΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΣΤΗΘΕΙ Η ΧΩΡΑ. Μόνη συστημική λύση στην παρούσα φάση, τα δημοκρατικά αντιμνημονιακά (και, ως τέτοια, πατριωτικά) κόμματα, με μπροστάρηδες τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ. Αν, όμως, κι αυτά απογοητεύσουν, δεν μένει τίποτα άλλο παρά η ενεργοποίηση του Άρθρου 120 του Συντάγματος και η σύγκληση Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ: ΠΡΟΕΧΕΙ Η ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΩΝ ΑΚΡΩΝ, ΑΚΡΟΓΩΝΙΑΙΟ ΛΙΘΟ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΣΥΝΙΣΤΑ Η ΝΕΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΧΑΒΟΥΖΑ ΣΑΜΑΡΑ, CIA-ΝΘΟΥ ΛΑΖΑΡΙΔΗ ΚΑΙ ΛΟΙΠΩΝ ΠΕΡΙΤΤΩΜΑΤΩΝ. ΑΣ ΜΗΝ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗ ΘΑΝΑΤΩΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΠΟΥ Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΑΥΤΗ ΚΑΘΟΡΙΣΕ ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΕΙ, ΥΠΗΡΕΤΩΝΤΑΣ ΤΑ ΝΕΟΤΑΞΙΚΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΗΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου