ΕΜΕΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ ΑΠΟ ΤΟΥΣ “ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΕΣ”, ΕΠΕΙΔΗ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΟΝ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΥΣ

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο “ΠΡΙΝ” και όχι βεβαίως στο “Έθνος” που αποκαλούσε άθλιους ρατσιστές – δολοφόνους βρεφών Εβραίων ως “Μαχητές”.

Τολμούν να παρουσιάζουν έναν ευπατρίδη της Αριστεράς, έναν ΣΥΝΕΠΗ αγωνιστή και όχι σοσιαλφασίστα της μερτσέντες, ως “δεκανίκι της Χρυσής Αυγής”! Διαβάστε το άρθρο και βγάλτε τα συμπεράσματα σας. Οι αντιδράσεις των παρακρατικών νταβατζήδων αποδεικνύουν την ενοχή τους.

Του Γιώργου Δελαστίκ

Ο χρυσαυγίτης δολοφόνος, αυτό το ανθρωπόμορφο κτήνος που έσφαξε εν ψυχρώ στη μέση του δρόμου τον αριστερό αντιφασίστα Παύλο Φύσσα στην Αμφιάλη, έδρασε με δική του πρωτοβουλία ή εκτελούσε εντολές; Και αν εκτελούσε εντολές, από ποιους πολιτικούς κύκλους προέρχονταν οι εντολές αυτές; Ή μήπως προέρχονταν από επιχειρηματικούς κύκλους; Δεν θα παραστήσουμε φυσικά τον αστυνομικό ντετέκτιβ για να απαντήσουμε. Θα παρακολουθούμε –με… εξαιρετική δυσπιστία προς ό,τι λέει η αστυνομία, είναι αλήθεια– την εξέλιξη του αστυνομικού ρεπορτάζ για να διαμορφώσουμε τελική άποψη για τα γεγονότα.

Επειδή όμως το έγκλημα είναι καθαρά πολιτικό, θα κάνουμε ορισμένες πολιτικές σκέψεις γύρω από αυτό. Ακόμη και για τα πιο στυγερά πολιτικά εγκλήματα, το θεμελιώδες αφετηριακό σημείο της ανάλυσης, ξεκινάει πάντα από τις πιθανές απαντήσεις στο ερώτημα: «Ποιος ωφελείται πολιτικά από το έγκλημα;». Αυτός που ωφελείται δεν είναι πάντα ο ένοχος, γιατί ειδικά στην πολιτική οι συνέπειες μιας δολοφονίας μπορεί να είναι διαφορετικές από αυτές που υπολόγιζαν όσοι τη σχεδίασαν. Πάντως από πολιτική σκοπιά (το υπογραμμίζουμε, από πολιτική, όχι από αστυνομική σκοπιά, γιατί μπορεί να αποδειχθούν γεγονότα που ανατρέπουν τις πολιτικές εικασίες) πολύ δύσκολα μπορεί κανείς να υποθέσει ότι την εντολή δολοφονίας την έδωσαν ηγετικά στελέχη πρώτης γραμμής του κόμματος στο οποίο ανήκει ο δράστης, εκτός πια αν με κάτι τα εκβίαζαν άλλοι κύκλοι. Η Χρυσή Αυγή πάντως υφίσταται σοβαρή πολιτική ζημιά με τη δολοφονία που διέπραξε ο δράστης. Από κόμμα που εκφράζει την κοινωνική οργή και την απόγνωση πολιτικά καθυστερημένων δεξιών κυρίως ψηφοφόρων εναντίον της μνημονιακής πολιτικής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, μετά τη δολοφονία και την επίθεση εναντίον μελών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στο Πέραμα εμφανίζεται ως κόμμα του …«να σφάξουμε τους αριστερούς»! Η μείωση της εκλογικής απήχησης της ΧΑ μετά τη δολοφονία του Π. Φύσσα πρέπει να θεωρείται δεδομένη.

Η Αριστερά σε όλες τις αποχρώσεις της τίποτα δεν κερδίζει από αυτή την υπόθεση, ούτε φυσικά το κίνημα. Μια δολοφονία προκαλεί πάντοτε φόβο, είτε το ομολογεί κανείς είτε όχι. Εννοούμε φόβο στο λαό, όχι στην πρωτοπορία. Άλλο πράγμα να διαδηλώνεις και άλλο πράγμα να απειλείσαι από μαχαιροβγάλτες. Η μόνη που ωφελείται πολιτικά από τη δολοφονία είναι η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου. Ακριβώς όπως και στην περίπτωση της Μαρφίν, ενώ όλη η Ελλάδα απεργούσε εναντίον της κυβέρνησης, η δολοφονία υποχρέωσε δικαιολογημένα όλους τους Έλληνες να συζητούν για το έγκλημα που διέπραξε ο κτηνώδης χρυσαυγίτης. Επιπροσθέτως, μετά τη δολοφονία, η σύγχρονη εκδοχή της κυβέρνησης «Τσολάκογλου» των γερμανόδουλων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ αυτοπροβάλλεται ως …«εγγύηση για την αποτροπή του εμφύλιου πολέμου μεταξύ των δύο άκρων»! «Θείο δώρο» για τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο η δολοφονία από πολιτική σκοπιά! Σαν όρνια όρμησαν να εκμεταλλευθούν πολιτικά τη δολοφονία. Πρέπει να σημειώσουμε ότι εμάς μας έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση ο τρόπος που κινήθηκε ο δολοφόνος. Διέπραξε εν ψυχρώ το φόνο στο κέντρο της Αμφιάλης, με δεκάδες αυτόπτες μάρτυρες, χωρίς να προσπαθήσει έστω και με ένα κράνος μοτοσικλετιστή να καλύψει κάπως το πρόσωπό του. Δεν προσπάθησε καν να διαφύγει. Άφησε επί τόπου το μαχαίρι της δολοφονίας με τα δακτυλικά του αποτυπώματα. Όλα αυτά ενώ ήταν πασίγνωστος στην Αμφιάλη και επίσης πασίγνωστη η πολιτική του ταυτότητα.

Αυτή η συμπεριφορά υποδηλώνει άνθρωπο που δολοφονεί για να συλληφθεί, να καταδικαστεί με ισόβια και  να μπει φυλακή για πολλά χρόνια. Έχει πλήρη επίγνωση ότι η δολοφονία θα αποδοθεί και στον πολιτικό του χώρο, τη Χρυσή Αυγή. Δεν παριστάνουμε τον επιθεωρητή Κλουζό, αλλά αυτή η στάση ταιριάζει πολύ περισσότερο σε δολοφόνο που εκτελεί εντολές, παρά σε ένα κτήνος που δρα εξ ιδίας πρωτοβουλίας. Αυτός ο τρόπος δράσης και τα σίγουρα ισόβια μειώνουν επίσης δραστικά την περίπτωση να είχε πάρει ο δολοφόνος εντολή από επιχειρηματικούς και όχι πολιτικούς κύκλους. Μεγάλη οργή προκαλεί η πολιτική στάση του Σαμαρά και του Βενιζέλου μετά τη δολοφονία του 34χρονου αντιφασίστα καλλιτέχνη. Τι μας είπε ο πρωθυπουργός διά στόματος του στενότατου συνεργάτη του, Χρύσανθου Λαζαρίδη, ο οποίος φυσικά δεν θα τολμούσε ποτέ να διακηρύξει τέτοιες πολιτικές θέσεις χωρίς την έγκριση του Αντώνη Σαμαρά; Ότι η δολοφονία αποδεικνύει πως …ο ΣΥΡΙΖΑ «παραμένει εκτός συνταγματικού τόξου»!!! Αυτή είναι η θέση του Σαμαρά! Τι μας είπε ο Βενιζέλος; Ότι «το πρόβλημα δεν είναι η θεωρία των άκρων, το πρόβλημα είναι ότι μέσα στο αμάλγαμα του λεγόμενου “αντιμνημονιακού τόξου” συνυπάρχουν δυνάμεις οι οποίες ειναι ακροδεξιές, ναζιστικές, παραδοσιακά κομμουνιστικές και βεβαίως δήθεν νεοριζοσπαστικές», όπως δήλωσε στο Βήμα FM! Με άλλα λόγια, αφού και ο χρυσαυγίτης δολοφόνος και το θύμα ήταν αντιμνημονιακοί, το κατά Βενιζέλο πρόβλημα είναι ότι …«οι αντιμνημονιακοί σφάζουν ο ένας τον άλλον»!!!

Δεν είναι απλώς εξοργιστικές οι θέσεις Σαμαρά – Βενιζέλου. Το σοβαρότερο είναι ότι πυκνώνουν τις αναπόδεικτες –μέχρι στιγμής, τουλάχιστον– αμφιβολίες για το κατά πόσο ο δολοφόνος έδρασε όντως πρωτοβουλιακά ή αν σκότωσε εκτελώντας εντολές κάποιων άγνωστων σε εμάς κέντρων, διαφορετικών πάντως από την ηγεσία της Χρυσής Αυγής. Ίδωμεν…

 

(ΠΗΓΗ: http://olympia.gr/)

 

ΣΧΟΛΙΟ ΙΔΙΟΙΣ ΟΜΜΑΣΙ: Δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε το αυτονόητο γύρω από τον Γιώργο Δελαστίκ, ότι αποτελεί όχι απλά παράδειγμα δημοσιογραφικού ήθους, επαγγελματισμού και ορθολογισμού αλλά μία από τις βασικές αιτίες (αν όχι τη βασικότερη) που θεωρούμε ότι ακόμα και σήμερα -στην κατεχόμενη έως ανύπαρκτη πλέον χώρα των κατευθυνόμενων δημοσιοκάφρων και της παρασιτικής διαπλοκής- ενυπάρχει Δημοσιογραφία ως λειτούργημα που διαφωτίζει τους πολίτες. Εξίσου αυτονόητο είναι και το επίπεδο των υβριστών του Γ.Δελαστίκ, του δημοσιοκαφρικού αλλά και (παρα)πολιτικού καρκίνου που κατατρώγοντας τη χώρα επιχειρεί να βρωμίσει με την ελεεινότητά του ακόμα και τις λίγες φωνές και γραφίδες που παραμένουν δυνατές και λειτουργώσες υπέρ του δημοσίου συμφέροντος.

Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε να εκφράσουμε μία τμηματική διαφωνία, σε ένα γενικότερο σκεπτικό που μας βρίσκει, βέβαια, απόλυτα σύμφωνους: στην πασιφανή (παρα)κρατική και καθεστωτική δολοφονία του συμπολίτη μας, Παύλου Φύσσα, δεν χρειάζεται απαραιτήτως να διαχωρίζεται η ηγεσία της Χρυσής Αυγής με τα συμφέροντα της τσογλαναρίας σα(χλα)μαρά. Θεωρούμε ότι η πολιτική δολοφονία θα μπορούσε να έχει επιτελεστεί κάλλιστα, αν όχι κατόπιν άμεσης συνεννόησης, τουλάχιστον κατόπιν έμμεσης επιδίωξης (με την αρωγή των ακροδεξιών αστυνομικών παραφυάδων;) ή ακόμα - ακόμα και κατόπιν ανοχής ή αναμονής μίας αναμενόμενηςμ προδιαγεγραμμένης εξέλιξης. Σε κάθε περίπτωση, πράγματι μόνο η χουντάρα Σαμαρά θα έβγαινε κερδισμένη, ΓΙ'ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΜΙΛΑΜΕ ΕΞΑΛΛΟΥ ΓΙΑ ΔΕΔΟΜΕΝΗ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ, κι αυτό χωρίς η οργάνωση της Χρυσής Αυγής να είναι αμέτοχη ευθυνών.