Τα σταγονίδια στο Μέγαρο Μαξίμου

Καθώς στην Ελληνική Αστυνομία εξακολουθούν να ανιχνεύονται νεοναζιστικά σταγονίδια με το DNA της Χρυσής Αυγής, στο Μέγαρο Μαξίμου στεγάζεται ο εθνικισμός αυτοπροσώπως. Δυό εθνικιστικά σταγονίδια με ονοματεπώνυμο για να είμαστε ακριβείς, αν υποθέσουμε ότι, εν ώρα υπηρεσίας τουλάχιστον, οι πρωθυπουργικοί σύμβουλοι Χρύσανθος Λαζαρίδης και Φαήλος Κρανιδιώτης (κατά το τεκμήριον του βίου και της πολιτείας τους, μεταμοντέρνοι εθνικιστές) συστεγάζονται με το Σαμαρά στο πρωθυπουργικό μέγαρο. Εάν τώρα συμφωνήσουμε ότι ο εθνικισμός είναι το ιδεοληπτικό υπόβαθρο της Χρυσής Αυγής, τότε προκύπτει η εκλεκτική συγγένεια του νεοναζιστικού μορφώματος με την σημερινή ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Και της κυβέρνησης...

***
Ο εθνικισμός, λέξη σακάτικη από τη γέννησή της, – τέλος του 18ου αιώνα – χρησιμοποιείται πάντα υποτιμητικά, με την έννοια του σωβινισμού, της ξενοφοβίας, του ρατσισμού. Μόνο στα 1892 ο Μωρίς Μπαρρές την αποσπά από την άθλια ύπαρξη της για να την κάνει σύμβολο μιας θεωρίας και μιας πολιτικής που την αντιπαραθέτει στον «κοσμοπολιτισμό». Ωστόσο, ο εθνικισμός δεν υπήρξε ποτέ δημιουργικός. Επιχειρεί, απλά, να ανακτήσει και κυρίως να υπερασπίσει την «κληρονομιά», ενάντια σ’ αυτούς που προσπαθούν να αλλάξουν την τάξη των πραγμάτων. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που συνδέεται στην πολιτική ιστορία με την συντήρηση, την συντηρητική δεξιά και την ακροδεξιά*…

***
Μετά την πτώση του τείχους, στην περίοδο της «νέας pax americana» (περίοδο κατά την διάρκεια της οποίας ο όρος «παγκοσμιοποίηση» συνοδεύεται με το γκρέμισμα των εθνικών πολιτισμικών ταυτοτήτων και εκλαμβάνεται –όχι άδικα– ως ο Δούρειος Ίππος του νέου ευρωαμερικανικού επεκτατισμού) ο εθνικισμός άρχισε να επανέρχεται αντανακλαστικά, σαν ένστικτο πολιτισμικής αυτοσυντήρησης. Αυτή τη φορά, μάλιστα, δεν συνδέθηκε προνομιακά μόνο με την συντηρητική δεξιά, αλλά ευδοκίμησε, (εξακολουθεί να ευδοκιμεί) ατομικά ή και συλλογικά, σε κάθε γεωγραφικό, ταξικό και ιδεολογικό μήκος και πλάτος. Κοινός τόπος αυτού του ιδιότυπου, σύγχρονου, «εθνικισμού, η υπεράσπιση της «κληρονομιάς», η αντίθεση στο «άνοιγμα των συνόρων», την «παγκοσμιοποίηση», την «εισβολή των ξένων. Μαζί με τα παραδοσιακά παιδιά του, βέβαια, τον σωβινισμό, και τον ρατσισμό.

***
Τότε είναι που «ο πρωθυπουργικός σύμβουλος Χρύσανθος Λαζαρίδης δημιούργησε το εθνικοπατριωτικό ‘Δίκτυο 21’. Στόχος του, όπως διακήρυττε, ‘η δημιουργία ενός μετώπου κατά του ενδοτισμού και όσων ενοχοποιούν τον πατριωτισμό’, και συγχρωτίσθηκε, μεταξύ άλλων, με τον Σαρ. Καργάκο και τον Φ. Κρανιδιώτη. ‘Η παρέα του Αντώνη, που τον επηρεάζει αφάνταστα, οι Κρανιδιώτης και Λαζαρίδης…’ λένε σήμερα όσοι γνωρίζουν καλά τα της Ν.Δ., χωρίς να απορούν πλέον για τις επιλογές του προέδρου»** Τη… θεωρία των δύο άκρων, λέω εγώ. Και όλες εκείνες τις αρρωστημένες, γκεμπελικού τύπου, πατέντες που κινούνται στα όρια του φονικού πάθους για τον ΣΥΡΙΖΑ…

***
«Ο εθνικισμός βασιλεύει στο σύμπαν», έλεγε ο Μορίς Μπαρές. Και, πραγματικά, τα πάντα τον τρέφουν: η θρησκεία, η ποίηση, η αστική τάξη, το προλεταριάτο, οι καλλιτέχνες, οι διανοούμενοι. Είναι ικανός να διαλύσει τις Διεθνείς, να ξαναζωντανέψει χαμένες γλώσσες, να ξαναδώσει στους ανθρώπους την αξιοπρέπειά τους. Ή να τους μεταβάλει σε άγρια θηρία: σε πολιτικούς στρατηγούς της πυγμής, όταν κατέχουν την εξουσία. Σε φασιστικά τάγματα εφόδου, όταν επιχειρούν να την κατακτήσουν…

*Ο Ζαν – Μαρί Ντομνάς σε ανάλυσή του για τον Εθνικισμό (Μικρή Πολιτική Εγκυκλοπαίδεια)
**Από το άρθρο του Φώτη Παπούλια στην Εφημερίδα των Συντακτών με τον τίτλο «Χρύσανθος Λαζαρίδης, ο «γατούλης» που έγινε γεράκι»

Νίκος Τσαγκρής

(ΠΗΓΗ: http://restaro.blogspot.gr/)

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ ΙΔΙΟΙΣ ΟΜΜΑΣΙ: Με αφορμή το γεγονός ότι στο κείμενο αναφέρονται ταυτόχρονα οι όροι "εθνικισμός" και "πατριωτισμός" θα πρέπει να επαναλάβουμε ότι, παρά την καπηλεία του δεύτερου από τον πρώτο, στην πραγματικότητα οι δύο όροι δεν έχουν την παραμικρή σχέση μεταξύ τους, ενώ μόνο ο δεύτερος τοποθετείται στο πλαίσιο του πολιτικού ορθολογισμού. Τα πολιτικά κόπρανα που έχει γεμίσει ο βόθρος της Συγγρού και του Μαξίμου, τα οποία καπηλεύονται την εξουσία πίσω από το σαμαρικό μίασμα, ασφαλώς και, ως ακροδεξιά σταγονίδια, απορρέουν ως κακέκτυπο του εθνικιστικού εαυτού τους που ουδεμία σχέση έχουν με τον καλώς νοούμενο και απαραίτητο για την εθνική μας υπόσταση ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ όπως αυτός εκφράζεται από άριστους πολιτικούς και επιστήμονες, π.χ, από τον ιστορικό Σ.Καργάκο που τα ίδια απόβλητα είχαν συνεργαστεί κατά το παρελθόν μαζί του, όμως ο ίδιος ασφαλώς και δεν ακολούθησε τον μετέπειτα κατήφορό τους. 

Ο εθνικισμός, βέβαια, ως παρακμιακή και παραπολιτική μεταβλητή που πηγαίνει πακέτο με τον εξίσου επιζήμιο ρατσισμό, συνιστά από μόνος του μία εξόχως προβληματική παράμετρο. Όμως τα σαμαρικά σταγονίδια συνιστούν μία ακόμα πιο αρνητική εκδοχή του ήδη εκτρωματικού "εθνικισμού". Η επισημοποίηση της προσκυνηματικής εθελοδουλείας τους απέναντι στα μνημονιακά αφεντικά τους, ΜΕ ΚΟΡΩΝΙΔΑ ΤΗΝ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ, φανερώνει ότι ο "εθνικισμός" στον οποίο ανήκουν μετατρέπεται πλέον σε ΠΑΤΡΙΔΟΚΑΠΗΛΟ ΛΑΪΚΙΣΜΟ, σε έναν ακροδεξιό φερετζέ που κρατάει μόνο τις αντιδημοκρατικές μεθόδους και νοοτροπίες, απεμπολώντας τα όποια ψήγματα πατριωτισμού που μπορεί να συμπεριελάμβανε.

Συνεπώς, όλο το σαμαρικό ακροδεξιό σκουπιδαριό αποτελεί ακριβώς αυτό: ΕΝΑ ΚΑΙΡΟΣΚΟΠΙΚΟ ΣΥΝΟΘΥΛΕΥΜΑ ΑΝΕΛΛΗΝΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΚΑΠΗΛΩΝ ΚΑΘΑΡΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΩΣ ΜΟΝΟ ΣΤΟΧΟ ΤΟΥΣ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΣΑΘΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΜΕΤΕΡΧΟΜΕΝΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ ΚΑΙ ΕΠΙΔΙΩΚΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΔΙΧΑΣΜΟ, ΟΥΤΩΣ ΩΣΤΕ Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΕΥΚΟΛΟΤΕΡΟ ΤΡΟΠΟ. Επομένως δεν μιλάμε απλά για "εθνικισμό", αλλά στην ουσία για πατριδοκάπηλη προδοσία ακροδεξιών.