(του Γ. Ανανδρανιστάκη)
Τι σου είναι, φίλε μου, η άτιμη η τύχη! Τα 'φερε από δω, τα ΄φερε από εκεί, τον έριξε τον ΟΠΑΠ στα χέρια του πελάτη του Φαήλου. Και μου το έλεγε η μαμά μου, «παιδί μου στη ζωή να προσέχεις ποιον διαλέγεις για γιατρό, για παπά και για δικηγόρο». Μια που ομίλησα για παπά, να δείτε που δεν θα αργήσει η μέρα που ο ΟΠΑΠ θα ενσωματώσει και την ευγενή τάξη των παπατζήδων, όπως ενσωμάτωσε τα λαχεία, τα βινετοπαιχνίδια, τα ιντερνετικά καζίνα.
Και τα λαχεία και τα φρουτάκια και τα καζίνα και το Προ-πο και το Στοίχημα και το Τζόκερ και το Λόττο και το Πρόττο και το Κίνο, όλα στον πελάτη του Φαήλου, στο άνθρωπο του Σαμαρά και της ΝΔ, στον πετρελαιά Δημήτρη Μελισσανίδη. Ο οποίος εμφανίζεται στην προσφορά ως "Γιώργος", εμφανίζεται επίσης και ως Τσέχος "Jiri Smejc", τι να κάνουμε, μερικοί άνθρωποι αρέσκονται στα πολλά ονόματα, ιδίως όταν έχουν εκκρεμότητες με τη δικαιοσύνη.
Όλα στον Μελισσανίδη και το 33% των μετοχών και η διοίκηση, για 622 εκατομμυριάκια, όταν το 2005 η τότε κρατική Cosmote είχε αγοράσει τον «Γερμανό», κάτι γωνιακά μαγαζάκια με κινητά και μπαταρίες, για 1 δισ. ευρώ. Αν μαζευόμασταν καμιά δεκαριά άτομα, μαζί με έναν Τσέχο, τον αγοράζαμε άνετα τον ΟΠΑΠ, αρκεί να μας δίνανε περιθώριο τρία χρόνια για να τους αποπληρώσουμε. Με 500 εκατομμύρια καθαρά κέρδη το χρόνο, στα οποία πρέπει να προστεθεί και η υπεραξία των λαχείων και των βίντεο γκέιμ, σε τρία χρόνια θα είχαμε ξεπληρώσει το χρέος μας απέναντι στη κυβέρνηση και την κοινωνία και από εκεί και πέρα, ό, τι βγάζαμε θα έμενε στην τσέπη μας. Θα δίναμε και ένα χαρτζιλίκι στον Τσέχο, να πιει μια Pilsner στην υγειά μας.
'Όταν ξέσπασε το 2008 η οικονομική κρίση στις ΗΠΑ, ξεκίνησε δημόσια συζήτηση για το αν θα πρέπει να γίνει πιο αυστηρός ο έλεγχος στον τζόγο. Κάποιοι μίλησαν ακόμη και για κρατικοποίηση των καζίνων, φοβούμενοι ότι η φτώχεια θα οδηγήσει τον κόσμο στο τυφλό και ανεξέλεγκτο παιχνίδι. Στην Ελλάδα, την τελευταία σοβιετική δημοκρατία που λένε κάποιοι , το σύστημα κινήθηκε στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση: Έριξε στην αγορά 50.000 κουλοχέρηδες, αύξησε τη διαφήμιση του τζόγου στα ΜΜΕ και στο τέλος πούλησε τον ΟΠΑΠ σε ιδιώτες. Τώρα είναι η ευκαιρία να τα αρπάξουμε από τους πεινασμένους, που αναζητούν τη σωτηρία τους στο θαύμα του τζόγου. Κι αν καταλήξουν μερικοί στη φυλακή, το ψυχιατρείο ή τον τάφο, δεν χάθηκε κι ο κόσμος, θα τους αντικαταστήσουμε με άλλους. Τα είχε πει ο Άμπροουζ Μπήρς, πριν από εκατόν πενήντα χρόνια: «Τα λαχεία είναι η μέθοδος που έχουν βρει οι πλούσιοι, για να φορολογούν τους φτωχούς, χωρίς οι φτωχοί να καταλαβαίνουν ότι φορολογούνται».
Εν μέσω κρίσης, φτώχειας και απελπισίας, ο Σαμαράς έδωσε στον άνθρωπό του τον έλεγχο του τζόγου. Και μαζί τον έλεγχο των χρεοκοπημένων ΜΜΕ που κάνουν αμάν για διαφήμιση, τον έλεγχο του ποδοσφαίρου, ακόμη και τον έλεγχο των πολιτιστικών δραστηριοτήτων, που έχουν ως μαικήνα τον ΟΠΑΠ. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Σαμαράς έδωσε τον ΟΠΑΠ στον Μελισσανίδη, για να περάσει ο έλεγχος των ΜΜΕ, του ποδοσφαίρου, των Μεγάρων από τα χέρια του κράτους, στα χέρια του πρωθυπουργού. Δεν το λέμε όμως, γιατί θα στενοχωρηθεί ο κ. Φαήλος και θα ζητήσει την άμεση μετάβασή μας στα ξερονήσια.
Και τα λαχεία και τα φρουτάκια και τα καζίνα και το Προ-πο και το Στοίχημα και το Τζόκερ και το Λόττο και το Πρόττο και το Κίνο, όλα στον πελάτη του Φαήλου, στο άνθρωπο του Σαμαρά και της ΝΔ, στον πετρελαιά Δημήτρη Μελισσανίδη. Ο οποίος εμφανίζεται στην προσφορά ως "Γιώργος", εμφανίζεται επίσης και ως Τσέχος "Jiri Smejc", τι να κάνουμε, μερικοί άνθρωποι αρέσκονται στα πολλά ονόματα, ιδίως όταν έχουν εκκρεμότητες με τη δικαιοσύνη.
Όλα στον Μελισσανίδη και το 33% των μετοχών και η διοίκηση, για 622 εκατομμυριάκια, όταν το 2005 η τότε κρατική Cosmote είχε αγοράσει τον «Γερμανό», κάτι γωνιακά μαγαζάκια με κινητά και μπαταρίες, για 1 δισ. ευρώ. Αν μαζευόμασταν καμιά δεκαριά άτομα, μαζί με έναν Τσέχο, τον αγοράζαμε άνετα τον ΟΠΑΠ, αρκεί να μας δίνανε περιθώριο τρία χρόνια για να τους αποπληρώσουμε. Με 500 εκατομμύρια καθαρά κέρδη το χρόνο, στα οποία πρέπει να προστεθεί και η υπεραξία των λαχείων και των βίντεο γκέιμ, σε τρία χρόνια θα είχαμε ξεπληρώσει το χρέος μας απέναντι στη κυβέρνηση και την κοινωνία και από εκεί και πέρα, ό, τι βγάζαμε θα έμενε στην τσέπη μας. Θα δίναμε και ένα χαρτζιλίκι στον Τσέχο, να πιει μια Pilsner στην υγειά μας.
'Όταν ξέσπασε το 2008 η οικονομική κρίση στις ΗΠΑ, ξεκίνησε δημόσια συζήτηση για το αν θα πρέπει να γίνει πιο αυστηρός ο έλεγχος στον τζόγο. Κάποιοι μίλησαν ακόμη και για κρατικοποίηση των καζίνων, φοβούμενοι ότι η φτώχεια θα οδηγήσει τον κόσμο στο τυφλό και ανεξέλεγκτο παιχνίδι. Στην Ελλάδα, την τελευταία σοβιετική δημοκρατία που λένε κάποιοι , το σύστημα κινήθηκε στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση: Έριξε στην αγορά 50.000 κουλοχέρηδες, αύξησε τη διαφήμιση του τζόγου στα ΜΜΕ και στο τέλος πούλησε τον ΟΠΑΠ σε ιδιώτες. Τώρα είναι η ευκαιρία να τα αρπάξουμε από τους πεινασμένους, που αναζητούν τη σωτηρία τους στο θαύμα του τζόγου. Κι αν καταλήξουν μερικοί στη φυλακή, το ψυχιατρείο ή τον τάφο, δεν χάθηκε κι ο κόσμος, θα τους αντικαταστήσουμε με άλλους. Τα είχε πει ο Άμπροουζ Μπήρς, πριν από εκατόν πενήντα χρόνια: «Τα λαχεία είναι η μέθοδος που έχουν βρει οι πλούσιοι, για να φορολογούν τους φτωχούς, χωρίς οι φτωχοί να καταλαβαίνουν ότι φορολογούνται».
Εν μέσω κρίσης, φτώχειας και απελπισίας, ο Σαμαράς έδωσε στον άνθρωπό του τον έλεγχο του τζόγου. Και μαζί τον έλεγχο των χρεοκοπημένων ΜΜΕ που κάνουν αμάν για διαφήμιση, τον έλεγχο του ποδοσφαίρου, ακόμη και τον έλεγχο των πολιτιστικών δραστηριοτήτων, που έχουν ως μαικήνα τον ΟΠΑΠ. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Σαμαράς έδωσε τον ΟΠΑΠ στον Μελισσανίδη, για να περάσει ο έλεγχος των ΜΜΕ, του ποδοσφαίρου, των Μεγάρων από τα χέρια του κράτους, στα χέρια του πρωθυπουργού. Δεν το λέμε όμως, γιατί θα στενοχωρηθεί ο κ. Φαήλος και θα ζητήσει την άμεση μετάβασή μας στα ξερονήσια.
(ΠΗΓΗ: εφημερίδα Αυγή by http://anemosantistasis.blogspot.gr/)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου