Διαβάζουμε άρθρα και αναλύσεις για την αδειοδότηση. Το κάθε ένα με διαφορετική αφετηρία.
Η πρώτη που μας εκπλήσσει είναι η “Καθημερινή” στο άρθρο της Κυριακής με τίτλο “τάξη ναι, αυθαιρεσία όχι”. Η εφημερίδα σημειώνει πως “το να αποφασίζουν αυθαίρετα πόσες
τηλεοπτικές άδειες επιτρέπονται είναι παράλογο και αποτελεί ζήτημα που
θα έπρεπε να καθορίζει η αγορά και μόνον”.
Και αναρωτιόμαστε. Είναι δυνατόν τα στελέχη του Ραδιοτηλεοπτικού
Μεγάρου να μην γνωρίζουν πως η διάταξη αυτή όπου η κυβέρνηση αποφασίζει
για τον αριθμό των αδειών, υπάρχει από το νόμο Ρουσόπουλου, το …2007,
εδώ και έννεα χρόνια.
Η διάταξη για τις εξουσίες του υπουργού στο ν.3592/2007
Όσο για την αγορά που επιλέγει. Αυτή η αγορά τα έκανε όλα λάθος. Πήρε
δάνεια πέρα από το μπόι της, ενεπλάκη με βουλιμία στο παιχνίδι των
“επιστροφών” και επιχείρησε να κρατήσει κλειστό το πεδίο για τους
ανταγωνιστές, αποκτώντας μέσω Digea και συχνότητες που δεν χρειαζόταν.
Γράφει άλλος αρθρογράφος, ο Δημήτρης Δανίκας γιατί κάποιος να
επενδύσει στην τηλεόραση, ενώ η επισκεψιμότητα πχ του “Πρώτου
Θέματος”σπάει τα όρια του σύμπαντος. Διότι δεν υπάρχουν έσοδα, ικανά να διατηρήσουν τα ιντερνετικά μαγαζιά
που συνήθως αντιγράφουν το ΑΠΕ. Τα έσοδα αυτά τα φέρνει η επένδυση στην
τηλεόραση. Μαζί με τη εξουσία που τα συνοδεύει…
(ΠΗΓΗ: http://www.typologies.gr/)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου