Η χουντική συνιστώσα της Νέας Δημοκρατίας απενοχοποιείται ΚΑΙ ΞΕΣΑΛΩΝΕΙ

Η Αριστερά πρέπει να είναι ακριβής στις παρατηρήσεις της, να αντιλαμβάνεται τις αποχρώσεις και να μην κάνει φτηνή πολιτική. Η φτήνια και ισοπέδωση αντίκεινται στην αριστερή πολιτική κουλτούρα. Οφείλουμε λοιπόν να παραδεχτούμε ότι υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή η Νέα Δημοκρατία πολιτεύτηκε με διαφορετικό τρόπο από την προδικτατορική ΕΡΕ. Από τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ έως τη σχετικά ομαλή λειτουργία του κοινοβουλευτισμού, η Δεξιά, μέσα στο απελευθερωτικό κλίμα της Μεταπολίτευσης, έκανε σημαντικά βήματα εκδημοκρατισμού. Δεν εξέλιπε βέβαια ο αυταρχισμός και η κρατική τρομοκρατία –οι δολοφονίες των Κουμή και Κανελλοπούλου αποτελούν ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ωστόσο, η Νέα Δημοκρατία δεν ήταν σε καμία περίπτωση ΕΡΕ.

Ενώ, λοιπόν, οφείλουμε να παραδεχτούμε τα δημοκρατικά βήματα της μεταπολιτευτικής Δεξιάς, είμαστε εξίσου υποχρεωμένοι να υπογραμμίσουμε ότι η Νέα Δημοκρατία ουδέποτε έκοψε τους δεσμούς που τη συνδέουν με την Άκρα Δεξιά και τους χουντικούς. Η ακροδεξιά-χουντική τάση αποτέλεσε διαχρονικά οργανική συνιστώσα της ΝΔ. Μπορεί να ήταν πάντοτε μειοψηφικό ρεύμα, εντούτοις, καταγραφόταν σταθερά στην εσωκομματική γεωγραφία και ασκούσε τη δικιά του επιρροή.

Αυτό που ονομάζουμε ακροδεξιά-χουντική συνιστώσα της ΝΔ δεν περιορίζεται στα στελέχη της χουντοβασιλικής Εθνικής Παράταξης που ενσωματώθηκαν στο κόμμα, εν όψει της εκλογής Καραμανλή στην Προεδρία της Δημοκρατίας το 1980. Ούτε αφορά μόνο στον μεγάλο αριθμό συνεργατών της Χούντας, ιδιαίτερα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, που συνέχισαν την καριέρα τους στη ΝΔ σαν να μην τρέχει τίποτα. Η χουντική-ακροδεξιά συνιστώσα εκφράζεται εξίσου από εκείνο το κομμάτι του κόμματος, με μεγάλη απήχηση στην ΟΝΝΕΔ, που εμφορείται από αντικοινοβουλευτικές και αυταρχικές πεποιθήσεις. Είναι εκείνο το κομμάτι των νεοδημοκρατών που επιμένει να αποκαλεί τη χούντα επανάσταση, να θεωρεί τη Χρυσή Αυγή και παλιότερα την ΕΠΕΝ όμορους πολιτικούς χώρους, να τρέφει εμφυλιοπολεμικό μίσος για την Αριστερά.

Πολλές φορές η χουντική-ακροδεξιά συνιστώσα της ΝΔ δεν έμεινε στα λόγια. Η δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα από ομάδα ΟΝΝΕΔιτών, με επικεφαλής τον γραμματέα της οργάνωσης στην Αχαΐα Γιάννη Καλαμπόκα, αποτέλεσε την πιο αιματηρή πράξη της. Και πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι μεταπολιτευτικά τα μόνα μέλη πολιτικού κόμματος (πλην Χρυσής Αυγής) που διέπραξαν πολιτική δολοφονία, ήταν αυτά της Νέας Δημοκρατίας. Καλό είναι λοιπόν το κυβερνών κόμμα να μη δίνει μαθήματα μη βίας στην Αριστερά, τη οποίας η πολιτεία ταυτίζεται με τη δημοκρατική ευαισθησία και το σεβασμό στην αντίθετη άποψη.

Αν και ποτέ δεν απέβαλαν την ακροδεξιά-χουντική συνιστώσα, οι εκάστοτε ηγεσίες της ΝΔ φρόντιζαν να την κρατάνε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, καθώς και να μην υιοθετούν πολιτικό λόγο που να παραπέμπει σε αυτήν. Με τον Αντώνη Σαμαρά η νεοδημοκρατική ακροδεξιά απενοχοποιήθηκε πλήρως: από τη μεριά, η ιδεολογική τοποθέτησης της ηγετικής ομάδας της ΝΔ φλερτάρει με τον δεξιό εξτρεμισμό και από την άλλη, η πολιτική επιλογή που έκανε το κόμμα να υιοθετήσει τη συνθηματολογία της Χρυσής Αυγής για να την αποδυναμώσει (φευ!) πολιτικά. Αποτέλεσμα: ο κεντρικός πολιτικός λόγος της ΝΔ να είναι πιο δεξιός από ποτέ, παραπέμποντας στον μετεμφυλιοπολεμικό αντικομμουνισμό. Η δε χουντική-ακροδεξιά συνιστώσα έχει πια την αυτοπεποίθηση να δημοσιοποιεί πλήρως την ατζέντα της.

Ο νεοδημοκράτης βουλευτής Χριστογιάννης που αποκάλεσε τη χούντα επανάσταση δεν αποτελεί γραφική εξαίρεση. Αντιθέτως, εκφράζει (έστω κι απρόσεκτα) τα νέα ήθη της ελληνικής Δεξιάς. Μιας Δεξιάς που γίνεται ολοένα πιο ακραία κι επιθετική. Είναι εξόχως χαρακτηριστικό άλλωστε ότι με τη «διορθωτική» δήλωσή του ο Χριστογιάννης δεν ανακάλεσε στην πραγματικότητα τίποτα από όσα είχε δηλώσει αρχικά…

(ΠΗΓΗ: http://left.gr/) 

ΣΧΟΛΙΟ ΙΔΙΟΙΣ ΟΜΜΑΣΙ: ΝΑΙ, όσο ανήκαμε στην ΚΑΡΑΜΑΝΛΙΚΗ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΝΔ ξέραμε ότι ενυπήρχαν ακροδεξιά στοιχεία, υπό τη χρηστή διοίκηση των τότε προέδρων της, όμως, ήμασταν σίγουροι ότι δεν θα μπορούσαν να δημιουργήσουν προβλήματα, καταγράφονταν απλά ως γραφικές και ακίνδυνες φιγούρες χωρίς την παραμικρή επιρροή. Όλα αυτά, όμως, πριν την παράταξη την χτυπήσει ο ανίατος καρκίνος που ακούει στο όνομα "Αντώνης Σαμαράς", εξαιτίας του οποίου η τελευταία πεθαίνει ντροπιασμένη, με το συνδυασμό ακροδεξιού δοσιλογισμού -  έξαρσης διαφθοράς - ταύτισης με την πασοκική γάγγραινα να σαπίζει το "σώμα" της υπό αστραπιαίους μεταστατικούς ρυθμούς.

Οι περισσότεροι προλάβαμε και φύγαμε (έστω κι αργά) πριν προλάβει να μάς κυριεύσει η αρρώστια. Ελπίζουμε ότι το εναπομείναν περίπου 20% του εκλογικού σώματος θα συνέλθει γρήγορα κι ότι δεν έχει προσβληθεί αναπότρεπτα από το σαμαρικό - χουντοδεξιό - ανθελληνικό καρκίνωμα.  Δεν αρκεί το ότι η μνημονιακή-ακροδεξιά τσογλαναρία αποτελεί μία θλιβερή μειοψηφία: σ'αυτό το συνοθύλευμα δεν αξίζει ούτε μία ψήφος.