ΛΕΥΚΗ ΠΕΤΣΕΤΑ από τον πρωθυπουργικό τραγέλαφο ΚΑΙ από βήματος ευρωκοινοβουλίου

(του Σεραφείμ Κοτρώτσου)

Η πολιτική φημολογία ήθελε το φερόμενο ως πρωθυπουργό να βρίσκει φιλόξενο βήμα διεθνούς προβολής ενώπιον της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και σε ώτα ακουόντων να θέτει το ζήτημα της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους και της ανάγκης να αλλάξει άρδην η αποτυχημένη συνταγή των μνημονίων.

Είχε όλα τα επιχειρήματα στην δική του πλευρά. Τις συνεχείς προτροπές του ΔΝΤ (όπως εκφράστηκαν ξανά πρόσφατα και στον Γιάννη Στουρνάρα κατά δική του ομολογία στους Financial Times), τις εκθέσεις διεθνών οίκων όπως η Citigroup, ακόμα και της ομάδας των Γερμανών «σοφών». Ακόμα και η έκθεση του Οκτωβρίου από το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής επισημαίνουν την ανάγκη για συνδυασμένες πολιτικές απομείωσης του χρέους, μεταξύ των οποίων… -αναγκαστικά- και η αναδιάρθρωση («κούρεμα»).

Κι΄ όμως, ο φερόμενος ως πρωθυπουργός δεν το έπραξε. Αναφέρθηκε στα «λάθη» με τους πολλαπλασιαστές του πρώτου μνημονίου (την αρχή όλων), περιέγραψε τη δραματική συρρίκνωση του ΑΕΠ και την εκτόξευση της ανεργίας παρομοιάζωντας την ελληνική κρίση με την Deep Depression του 1929 στις ΗΠΑ, όμως κατέληξε στο εξής απίστευτο: 

«Είχαν γίνει λάθη και τα επισήμανα όταν ήμουν στην αξιωματική αντιπολίτευση. Το πρόγραμμα ήταν αποτυχημένο. Μετά όμως τα διορθώσαμε και, τώρα, το πρόγραμμα πετυχαίνει».

Λευκή πετσέτα; Πώς αλλιώς μπορεί να περιγραφεί το γεγονός ότι ο Αντώνης Σαμαράς παραδέχθηκε ότι οι απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις έγιναν και αυτό που εφαρμόζεται τώρα στην Ελλάδα είναι επιτυχημένο;

Φυσικά, δεν είναι τυχαίο ότι και ο υπουργός Οικονομικών είπε περίπου το ίδιο στις συνεντεύξεις του στον Σκάϊ και, νωρίτερα, στους FT. To «Forget it Yannis» που εισέπραξε από τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε αποτελεί, πλέον, «γραμμή» της ελληνικής κυβέρνησης.

Ως εκ τούτου, πρέπει να αναμένει κανείς ότι όλη η συζήτηση περί βιωσιμότητας του χρέους θα κινηθεί στο πεδίο κάποιας επιμήκυνσης σε συνδυασμό με μείωση των επιτοκίων δανεισμού. «Κούρεμα», οριστικά τέλος. Άρα, τέλος, σε μεγάλο βαθμό, και στην απόφαση του Eurogroup του Νοεμβρίου του 2012. Οι περισσότεροι οικονομολόγοι, όμως, διατυπώνουν την άποψη ότι αυτό δεν είναι αρκετό… (ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΙΔΙΟΙΣ ΟΜΜΑΣΙ: Συγκεκριμένα, κάτι τέτοιο απλά συνεπάγεται τη συνέχιση των κατοχικών συνθηκών και πέρα από το 2047 που με τα έως τώρα δεδομένα ισχύει. Πάντως κι αυτή η "θεοποίηση" του διαβόητου κουρέματος πάλι δεν θα έφερνε αποτέλεσμα, αφού αν συνέβαινε θα επέφερε ταυτόχρονα άγριο κούρεμα σε ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΓΧΩΡΙΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ, άρα την άμεση θανάτωση της ψυχορραγούσας ελληνικής οικονομίας. Όλα αυτά απλά υπενθυμίζουν το ολέθριο αδιέξοδο στο οποίο έχει σκοπίμως περιέλθει η χώρα με τον επί δεκαετίες υπερδανεισμό της και τη σημερινή, μνημονιακή εκτέλεσή της.)

Υ.Γ Ο φερόμενος ως πρωθυπουργός είχε, επίσης, την μεγάλη ευκαιρία να θυμίσει από το βήμα του Ευρωκοινοβουλίου την μεγάλη οφειλή της Γερμανίας προς την Ελλάδα: το κατοχικό δάνειο. Ούτε αυτό έπραξε.

(ΠΗΓΗ: http://kostasxan.blogspot.gr/)