Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και ο Αλέξης Τσίπρας προσωπικά σημείωσαν μία τεράστια ιστορική νίκη εναντίον της διαπλοκής: για πρώτη φορά ελληνική κυβέρνηση (αν, εν πάση περιπτώσει μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ελληνικές κυβερνήσεις τις ανθελληνικές συμμορίες που είχαν καταλάβει την εξουσία τις τελευταίες δεκαετίες, με εξαίρεση την πατριωτική πλην εκ του αποτελέσματος ανίκανη κυβέρνηση Κ.Καραμανλή) καταφέρνει να εγκαθιδρύσει τη νομιμότητα στο τηλεοπτικό πεδίο. Επιτέλους, μετά από 27 χρόνια ασύδοτης παρανομίας και πραξικοπηματικής αγνόησης του Συμβουλίου της Επικρατείας που αλλεπάλληλα είχε μιλήσει για "αντισυνταγματική λειτουργία παράνομων καναλιών", θα έχουμε τηλεοπτικά κανάλια που θα λειτουργούν με νόμιμη άδεια, και μάλιστα με θριαμβευτικό τρόπο, αφού από τη διαδικασία εισπράττονται 246 εκατομμύρια ευρώ που μάλιστα θα διανεμηθούν σε ευπαθείς ομάδες.
Ωστόσο, η κυβέρνηση κινδυνεύει υπ'ευθύνη της να αφήσει ανολοκλήρωτη την τεράστια αυτή επιτυχία. Παρά τις αυτονόητες διαβεβαιώσεις του Υπουργού Επικρατείας Νίκου Παππά, δηλώσεις άλλων θεσμικών αφήνουν θολό το πότε (εντέλει ακόμα και το αν) θα δοθούν άδειες για τη λειτουργία πανελλαδικής εμβέλειας θεματικού περιεχομένου καναλιών. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική: θεματικές άδειες ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΟΘΟΥΝ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΤΟ ΤΑΧΥΤΕΡΟ ΔΥΝΑΤΟ, ΑΜΕΣΑ, ΤΩΡΑ.
Το βασικό επιχείρημα της κυβέρνησης για τα 4 τηλεοπτικά κανάλια γενικού περιεχομένου; Ότι αυτό είναι το νούμερο που βρίσκεται κοντά, και μάλιστα τον υπερβαίνει, στον ευρωπαϊκό μ.ό. βάσει του πληθυσμού και του ΑΕΠ της κάθε χώρας της Ε.Ε. Αυτό κανένας δεν μπορεί να το αμφισβητήσει πλην άσχετων και προσκυνημένων στη διαπλοκή απατεώνων, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον Κούλη και την παρέα των λοιπών αχρήστων. Εξάλλου, κάθε πρωτοετής φοιτητής πανεπιστημιακής σχολής Επικοινωνίας και ΜΜΕ γνωρίζει ότι η αγορά της χώρας δεν αντέχει περισσότερα από...2,5 κανάλια γενικού περιεχομένου με υγιή οικονομικά μεγέθη, ούτε καν λειτουργώντας σε ΑΕΠ μεγέθους προμνημονιακών επιπέδων. Από την άλλη πλευρά, όμως, η πολιτική οικονομία των ΜΜΕ και κατ'επέκταση οι ευρωπαϊκοί μ.ό. διδάσκουν ότι δίπλα σ'αυτά τα κανάλια χωρούν επιπλέον τόσα ή και λίγο περισσότερα κανάλια θεματικού περιεχομένου (πάντα εθνικής εμβέλειας).
Λόγω της εξειδικευμένης θεματολογίας τους, τα κανάλια αυτά συμμετέχουν κατά πολύ μικρότερο βαθμό στο μοίρασμα της διαφήμισης, ούτως ώστε να μην μπορούν να διαταράξουν τις ισορροπίες βιωσιμότητας των τεσσάρων μεγάλων καναλιών. Δεν θα μακρηγορήσουμε αναλύοντας τις σχετικές θεωρίες, θα αρκεστούμε μόνο να διευκρινίσουμε ότι η απάντηση στο άτοπο ψευδοεπιχείρημα ορισμένων που λένε ότι "αφού χωράνε μόνο 4 γενικά κανάλια με δεδομένη τη διαφημιστική πίτα, δεν θα επιβιώσουν τα θεματικά" εναπόκειται στην επικράτηση, για αυτές τις περιπτώσεις, άλλων πηγών κερδοφορίας και χρηματοδότησης από πηγές όπως εξειδικευμένη προώθηση προϊόντων εκτός γενικής διαφήμισης (απευθυνόμενα σε συγκεκριμένα κοινά με διαγωνισμούς, προωθητικές ενέργειες άλλου τύπου εκτός διαφήμισης), χρηματοδότηση από συγκεκριμένους φορείς ειδικού ενδιαφέροντος κλπ. Για παράδειγμα, ένα μη συνδρομητικό αθλητικό κανάλι σε μεγάλο βαθμό κερδίζει οικονομικά από χορηγίες αθλητικών ομάδων ή άλλων αθλητικών φορέων, χορηγίες που, βεβαίως, δεν συμπεριλαμβάνονται στην εκάστοτε διαφημιστική πίτα.
Από την άλλη πλευρά, η προκήρυξη των θεματικών καναλιών βουλώνει τα στόματα των γλοιωδών αποβρασμάτων που τους πήρε ο πόνος για τις θέσεις εργασίας που δήθεν θα χαθούν από το κλείσιμο των καναλιών που δεν πήραν άδεια. Πρόκειται για τα ίδια σαπρόφυτα που εγκαθίδρυσαν την δυσθεώρητη ανεργία του ενός και πλέον εκατομμυρίου υπογράφοντας τα εθνοκτόνα μνημόνια, που απέλυαν αντισυνταγματικά δημοσίους υπαλλήλους, που έριξαν εν μία νυκτί μαύρο στην ΕΡΤ απολύοντας 2.500 εργαζομένους του τηλεοπτικού χώρου (όσους αθροιστικά απασχολούσαν όλα τα -ΠΑΡΑΝΟΜΑ- ιδιωτικά κανάλια εθνικής εμβέλειας) που παρήγαγαν εκ του Συντάγματος πολιτισμό και πλουραλισμό (σε αντίθεση με τα ασύδοτα ιδιωτικά τηλεπαραμάγαζα της μονοφωνίας και της εξυπηρέτησης συμφερόντων για να διασωθεί ο πάσης φύσεως νεοφιλελές λακές). Φυσικά το reality show των κροκοδείλιων δακρύων δεν έχει..."δράκο", αφού:
- οι εργαζόμενοι αυτοί που υποτίθεται ότι θα μείνουν χωρίς δουλειά ήξεραν ότι απασχολούνται σε φορείς που λειτουργούν χωρίς νόμιμη άδεια. Το να κλαίμε γιατί έχασαν τη δουλειά τους ισοδυναμεί με το να κλαίγαμε για οποιονδήποτε μένει χωρίς δουλειά λόγω της εφαρμογής του Νόμου. Για παράδειγμα, και για να μην αναφέρουμε κάτι πιο ακραίο παρ'όλο που θα ταίριαζε, θα κλαίγαμε για τους υπαλλήλους ενός νυχτερινού κέντρου που σφραγίζεται επειδή λειτουργεί παραβιάζοντας τους κανόνες ασφαλείας και γενικότερης λειτουργίας, θέτοντας σε κίνδυνο τις ζωές πελατών αλλά και την εύρυθμη λειτουργία της ευρύτερης περιοχής;
- οι εργαζόμενοι αυτοί στη συντριπτική τους πλειοψηφία έχουν μείνει εδώ και μήνες είτε απλήρωτοι (λόγω υπερδανεισμού και χρεών που προκύπτει από τον υπερπληθυσμό των καναλιών), είτε κακοπληρωμένοι και μάλιστα για υπερωριακή εργασία, ή -το χειρότερο όλων- δουλεύουν συνειδητά ως "δόκιμοι", άρα εν γνώσει τους απλήρωτοι, με την υποσχετική ότι ίσως προσληφθούν κάποια στιγμή στο μέλλον. Αντιθέτως, μετά τη νόμιμη αδειοδότηση, οριοθετείται με αυστηρό τρόπο όχι μόνο ο ελάχιστος αριθμός εργαζομένων, αλλά και η πλήρης απασχόλησή τους με αξιοπρεπείς μισθούς και όχι πείνας, με την πλήρη τήρηση του εργασιακού κώδικα.
- ο υπολογισμός των σαπρόφυτων για τουλάχιστον 1.000 εργαζομένους που θα μείνουν χωρίς εργασία θα αποδειχθεί λανθασμένος. Ναι μεν ο νόμος ορίζει ότι 400 εργαζόμενους θα έχει κάθε κανάλι κατ'ελάχιστον, αλλά στην πράξη η φύση των νέων καναλιών θα απαιτήσει την εργασία πολλών περισσότερων. Θα πρόκειται, πλέον, για πανίσχυρους τηλεοπτικούς φορείς με προοπτικές κερδοφορίας που για να βγάλουν πλήρες πρόγραμμα (και όχι χιλιοπαιγμένες επαναλήψεις, διαφημίσεις υαλουρονικών 24ωρης ροής κι άλλα τέτοια ξεφτιλίκια που βλέπουμε μέχρι σήμερα) θα απασχολήσουν πολλά περισσότερα από 400 άτομα ανά περίπτωση. Εξάλλου, είναι πολύ πιθανή η συγχώνευση των σημερινών καναλιών στη νέα τηλεοπτική εποχή, άρα η διατήρηση των περισσότερων θέσεων για τα κανάλια που θα κλείσουν.
Ακόμα κι έτσι, όμως, ένας και μόνος τρόπος συντελεί από μόνος του όχι μόνο στο να μη μειωθούν οι θέσεις εργασίας, αλλά να αυξηθούν κιόλας: η αδειοδότηση και σύσταση καναλιών θεματικού περιεχομένου εθνικής εμβέλειας. Με πρόχειρους υπολογισμούς, εφόσον υπάρξουν περίπου πέντε επιπλέον θεματικοί σταθμοί, θα δημιουργηθούν τουλάχιστον 500 θέσεις εργασίας επιπλέον. Η υποτιθέμενη απώλεια των 1.000 θέσεων θα συρρικνωθεί και, με βάση όσα προαναφέραμε, θα εξαλειφθεί.
Κοντολογίς, καλούμε την κυβέρνηση απλά να ολοκληρώσει το έργο της στο τηλεοπτικό πεδίο: οι θεματικές άδειες, όπως άλλωστε και οι περιφερειακές, είναι αναπόσπαστο κομμάτι ενός πλήρως ρυθμισμένου και νομιμοποιημένου οπτικοακουστικού χώρου. Μην αφήνει περιθώριο στους εγκληματίες της βρώμικης διαπλεκόμενης εποχής να μεμψιμοιρούν πάνω σε ερείπια που οι ίδιοι άφησαν, δημιουργώντας λανθασμένες εντυπώσεις για μία αδιαμφισβήτητη ιστορική επιτυχία κατά της διαπλοκής.
Μπάμπης ο Ανυπέρβλητος,
PhD in Media and Communication Studies
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου