Εννοείται ότι δεν τίθεται ζήτημα οι επίπλαστες προβλέψεις για την ύφεση και την ανεργία από προϋπολογισμούς, μεσοπρόθεσμα και εκθέσεις των μνημονιόδουλων τραγέλαφων να εκληφθούν ως σοβαρές από οποιονδήποτε αντικειμενικό επιστήμονα και μελετητή, από τον κάθε νοήμονα πολίτη (δικαιολογείται η χρησιμοποίησή τους μόνο ως επιπλέον αποδεικτικών στοιχείων αχρηστίας και επικινδυνότητας των συντακτών τους συγκριτικά με τα τελικά, ολέθρια αποτελέσματα). Αυτό καταδεικνύει η εμπειρία από τα τελευταία μαύρα μνημονιακά χρόνια της χολέρας, κατά τη διάρκεια των οποίων οι θεαματικές αστοχίες του οικονομικού επιτελείου θα προσέφερε άφθονο γέλιο αν δεν συνεπαγόταν τον θάνατο χιλιάδων και τη δυστυχία εκατομμυρίων Ελλήνων.
Στον αντίποδα, οι ορθολογικές εκτιμήσεις επιφανών επιστημόνων και φορέων δίνουν διαχρονικά την πραγματική εικόνα, ούτως ώστε να γνωρίζουμε με ασφάλεια πού βρισκόμαστε. Αναμφίβολα, εις εκ των κορυφαίων Ελλήνων επιστημόνων που ανέκαθεν διακρινόταν για τις εύστοχες επιστημονικές του τεκμηριώσεις ειδικά ως προς το ζήτημα της ανεργίας και εν γένει της πραγματικής οικονομίας είναι ο Σάββας Ρομπόλης. Τα συμπεράσματά του για το επόμενο μακροπρόθεσμο χρονικό διάστημα που δεν περιορίζεται στο τέλος του τρέχοντος μνημονίου (όπως αυτές διατυπώθηκαν από τον Καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου σήμερα στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση του ΣΚΑΪ) δεν αφήνουν το παραμικρό περιθώριο αισιοδοξίας, όσο τουλάχιστον η χώρα θα παραμένει υπό το καθεστώς του (αργού προς το παρόν) μνημονιακού θανάτου.
Ήδη γνωρίζουμε ότι η ανεργία θα σκαρφαλώσει κατά μ.ό. φέτος στο 24%, ενώ το 2013 θα εκτοξευτεί στο 29%, ήτοι σε πραγματική ανεργία που θα ξεπερνά το...34% (!!!!!), δηλαδή ήδη από του χρόνου ΕΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΡΓΟΣ. Η τραγωδία, όμως, δεν θα σταματήσει εδώ: με δεδομένες τις πάντα έγκυρες αναλύσεις του Σ. Ρομπόλη, η ύφεση θα συνεχίζει να τσακίζει την ελληνική κοινωνία (αφού, πλέον, μιλάμε για καθολικό φαινόμενο που ξεπερνά την οικονομία και διαπερνά πλέον τον κοινωνικό ιστό διαρρηγνύοντάς τον ανεπανόρθωτα) μέχρι το 2016, οπότε και στην καλύτερη περίπτωση θα σταθεροποιηθεί σε μηδενικά επίπεδα. Αυτό συνεπάγεται την ταυτόχρονη περαιτέρω έκρηξη της ανεργίας, το ωστικό κύμα της οποίας θα συνεχιστεί ακόμα και κατά τα πρώτα χρόνια της υποτιθέμενης σταθεροποίησης (θα μπορούσαμε να πούμε τη "σταθεροποίηση του πάτου"). Η ασθενική ανάκαμψη, όμως, αν έρθει στα τέλη της τρέχουσας δεκαετίας, δεν θα συνεπάγεται αντίστοιχη μείωση της ανεργίας, η οποία θα αρχίσει να διαφαίνεται σταδιακά σύμφωνα με τις "αισιόδοξες" υποθέσεις μόλις κατά το 2023 έως 2025. Φυσικά και μόνο η συγκριτική αναφορά στις στουρνάριες προβλέψεις της ανάπτυξης και της μείωσης της ανεργίας από το...2014 ευλόγως δικαιολογεί προπηλακισμούς και λιντσάρισμα εναντίον των ψευδοκυβερνητικών τσιρκολάνων.
Ίσως περιττεύει να κάνουμε λόγο για έτη όπως 2017 και 2025, εφόσον συνεχίσουμε να ανεχόμαστε τη μνημονιακή υποτέλεια μέχρι τότε. Τα παραπάνω στατιστικά δεδομένα δεν μπορούν να αποτυπώσουν σε εικόνες τον επερχόμενο "κρανίου τόπο" που συνεπάγονται ως κοινωνικό αποτέλεσμα. Αρκεί να αναλογιστούμε ότι ήδη οι (εναπομείναντες) εργαζόμενοι υστερούν ως αριθμός από τους μη εργαζόμενους κατά περισσότερο από 1.000.000 Έλληνες. Κάπου ενδιάμεσα (αμφιβάλλουμε αν αυτό προσδιορίζεται χρονικά έξω από το 2013) ο λαϊκός κορμός θα σπάσει. Το ζήτημα όμως που προκύπτει είναι τι θα προκύψει από αυτό το ξερίζωμα: νέα καρποφορία, δηλαδή τον πατριωτικά πολυπόθητο παλλαϊκό ξεσηκωμό που θα φέρει την απαιτούμενη πολιτική ανάταση και το αναγκαίο νέο πολιτικοοικονομικό πλαίσιο δράσης μακριά από τα δολοφονικά μνημόνια της εντεταλμένης μισελληνικής τσογλαναρίας, της θανάτωσης, της σκλαβοποίησης και των τοκογλυφικών υποθηκευμένων εξαρτήσεων ή μήπως το διαμελισμό της χώρας που θα σπαράζεται από μία νέα εμφύλια σύρραξη κατά την προφανέστατη επιθυμία των νεοταξικών αφεντικών και των τρισκατάρατων εγχώριων παραδουλευτρών; Η αδράνειά μας ως Ελλήνων και η αντοχή των νεοραγιάδων δείχνει δυστυχώς σαφή τάση προς τη δεύτερη, αποφράδα εκδοχή (που μέχρι την τελική της εφαρμογή θα επιφέρει διαδοχικά ως δοσομετρημένο θανατικό την επιβεβαίωση των στατιστικών εκτιμήσεων του Σ. Ρομπόλη), αλλά όσο υπάρχουν πολίτες, επιστήμονες, ακτιβιστές και ολιγάριθμοι πολιτικοί (εντέλει πραγματικοί, ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ) που υπενθυμίζουν με τεκμηριωμένα στοιχεία ότι ο δρόμος που ακολουθούμε οδηγεί στον βιολογικό, οικονομικό, πατριωτικό και ηθικό γκρεμό θα υπάρχει άσβεστη η ελπίδα της ακαριαίας αφύπνισης και ιστορικής αντίδρασης.
Μπάμπης ο Ανυπέρβλητος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου