Το κυβερνητικό τέρας απέκτησε δύο κεφαλές: του Παπανδρέου και του Βενιζέλου. Ενδυναμώνοντας την εικόνα της αποκρουστικής όψης του, που συγκεράζεται άψογα με τις πρακτικές του. Οι οποίες εξακολουθούν να στοχεύουν στη μετατροπή της Ελλάδας σε ερειπιώνα.
Ηαναντίλεκτη αλήθεια είναι ότι το Μνημόνιο 1 απέτυχε παταγωδώς. Πλέον, κανένας – «διαπρεπής» (ή απρεπής): πολιτικός, ή δημοσιογράφος, ή διανοούμενος, ή επιστήμονας των οικονομικών δεν μπορεί να πείσει και να εγγυηθεί για την επιτυχία όσων άλλων ληστρικών Μνημονίων κι αν ακολουθήσουν. Αφού η βασική «συνταγή» είναι τελείως λάθος. Οι «επικίνδυνες φράσεις» (Μνημόνιο ή χάος κ.τ.ό.) που τείνουν να εμφανίζονται πάντα, για να εκβιάσουν τις καταστάσεις, πριν την ψήφιση των νόμων που εξυπηρετούν τους στόχους του Μνημονίου, είναι μπλόφες εκ του πονηρού. Και αποκαλύπτουν την αγωνία των «εταίρων» για τα πολιτικά λάθη που διέπραξαν, κατά της ευρωπαϊκής οικονομίας.
Συνεπώς, δεν έχει νόημα να ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο και ο Εφαρμοστικός Νόμος: που αμφότερα ανανεώνουν την υπόσχεση προς την Τρόικα για την περαιτέρω φτωχοποίηση των απλών πολιτών (που δεν ευθύνονται για την κρίση) και το ξεπούλημα των πιο παραγωγικών οργανισμών του ελληνικού δημοσίου.
Θα πρέπει να εξευρεθεί εναλλακτική – ρεαλιστική και πιο δίκαιη λύση για τη διάσωση της ευρωπαϊκής (σημ.: όχι της ελληνικής) οικονομίας. Διότι αν η Ελλάδα πτωχεύσει, θα πτωχεύσει στο νέο επίσημο νόμισμά της που είναι το Ευρώ. Σε αυτό το νόμισμα την βρήκε η «κρίση», σε αυτό είναι σωστό να πτωχεύσει. Με όλες τις συνέπειες για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους «εταίρους» της, που με την πρώτη δυσκολία απεμπόλησαν την αλληλεγγύη χάριν των εθνικιστικών συμφερόντων τους.
Θα πρέπει να εξευρεθεί εναλλακτική – ρεαλιστική και πιο δίκαιη λύση για τη διάσωση της ευρωπαϊκής (σημ.: όχι της ελληνικής) οικονομίας. Διότι αν η Ελλάδα πτωχεύσει, θα πτωχεύσει στο νέο επίσημο νόμισμά της που είναι το Ευρώ. Σε αυτό το νόμισμα την βρήκε η «κρίση», σε αυτό είναι σωστό να πτωχεύσει. Με όλες τις συνέπειες για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους «εταίρους» της, που με την πρώτη δυσκολία απεμπόλησαν την αλληλεγγύη χάριν των εθνικιστικών συμφερόντων τους.
Το μνημόνιο απέτυχε διότι συνετάχθη με όρους και συνθήκες άδικες, εξωπραγματικές, νομικά απαράδεκτες και προσβλητικές για μια χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως είναι η Ελλάδα.
Το μνημόνιο απέτυχε διότι συνετάχθη με όρους και συνθήκες άδικες, εξωπραγματικές, νομικά απαράδεκτες και προσβλητικές για μια χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως είναι η Ελλάδα.
Η εκτυφλωτική βουλιμία των εχθροπαθών «εταίρων» συνετέλεσε στη δημιουργία Δανειακής Συμβάσεως που οι απαιτήσεις της, καθώς και ο εκβιαστικός τρόπος αποδοχής αυτών, προδίδουν την ανεντιμότητα και την αρπακτικότητα των δανειστών.
Το Μνημόνιο δεν έπρεπε να γίνει αποδεκτό από την αρχή. Αφού, οι χρηματοδότες απροκάλυπτα έθεσαν όρους που αποσκοπούσαν και αποσκοπούν: (α) στην ολοκληρωτική κατάσχεση του πλούτου της χώρας, (β) τον εξανδραποδισμό των Ελλήνων πολιτών και (γ) την τελική πτώχευση της Ελλάδας. Δεδομένου ότι δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που η σκοπιμότητα ενός αδίστακτου δανειστή, μπορεί να εξωθήσει τον δανειζόμενο σε μη εκπλήρωση των προβλεπόμενων προθεσμιών. Θέτοντάς του ανέφικτους ή αντικρουόμενους στόχους, προκειμένου να ιδιοποιηθεί τον πραγματικό πλούτο αυτού.
Ιστορικά, παρόμοια προσπάθεια υποδούλωσης της χώρας έγινε από τις δυνάμεις του Άξονα (βλ. Unternehmen Marita) κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ευτυχώς, ανεπιτυχώς. Καθώς η τότε κυβέρνηση απέρριψε τα τελεσίγραφα των φασιστών εκείνης της «Νέας Τάξης», που νικήθηκε τελικά με το Έπος του 1940-41…41
Η Ελλάδα, εξαιτίας της ανικανότητας(;) ή της απόγνωσης των θεσμικών διαχειριστών τής οικονομικής κρίσης, έπεσε θύμα ανισόρροπης ανταλλαγής: λαμβάνει πολύ λιγότερα από αυτά που παραχωρεί. Με αυτόν τον τρόπο παραβιάζεται η κοινή λογική και ο βασικότερος κανόνας μιας σωστής διαπραγμάτευσης. Ουσιαστικά δεν μπορούμε να μιλάμε για διαπραγμάτευση. Αφού, δεν υπήρχε τίποτα περισσότερο που να μπορούσε να ζητηθεί από την Τρόικα. Και ό,τι ζητήθηκε έγινε αποδεκτό.
Άρα, η "κυβέρνηση" οφείλει να ξεπεράσει το άγχος της απόγνωσης και να ανακτήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων, αναζητώντας τις διαπραγματεύσιμες μεταβλητές που θα την βγάλουν από την πορεία του αδιεξόδου στο οποίο βρίσκεται. Πρέπει να επανεξεταστούν τα πάντα από την αρχή. Η Τρόικα απέτυχε να συνεισφέρει στο συμμάζεμα των οικονομικών του κράτους και καμία δικαιολογία δεν δύναται να αλλάξει αυτό το γεγονός. Το Μνημόνιο απέτυχε! Η Τρόικα απέτυχε! Ο ενδοτισμός απέτυχε!
Στην οικονομία η πιο σημαντική και απρόβλεπτη «μεταβλητή» είναι ο ελεύθερος άνθρωπος που υπάρχει και δρα αχειραγώγητα. Αυτόν τον άνθρωπο δεν μπορούν να τον αγνοούν, στις αποφάσεις που λαμβάνουν οι πολιτικές Αρχές. Αυτός ο άνθρωπος, σήμερα, διαδηλώνει στις πλατείες των πόλεων αποδοκιμάζοντας την προδοσία του Μνημονίου και του αδιόρθωτου πολιτικού συστήματος, φωνάζοντας αγανακτισμένα: «Πάρτε το Μνημόνιο και φύγετε από δω – ΟΥΣΤ»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου