Οι στιγμές είναι ιστορικές και κάτι παραπάνω από κρίσιμες. Συνεπώς κάθε μέτρηση της κοινής γνώμης αποκτά βαρύνουσα σημασία για το μέλλον της χώρας μας. Τα «Επίκαιρα» σάς παρουσιάζουν την πρώτη δημοσκόπηση που ολοκληρώθηκε μία ημέρα πριν το «ναυάγιο» για τον σχηματισμό κυβέρνησης και την προκήρυξη νέων εκλογών εντός Ιουνίου.
Ταυτότητα της Έρευνας:
Εταιρεία: VPRC
Χρόνος Διεξαγωγής: Η έρευνα πεδίου πραγματοποιήθηκε στο χρονικό διάστημα 10-14 Μαΐου 2012
Δείγμα: 804 άτομα ηλικίας 18 και άνω
Η ανεπίσημη (ως τελεσθείσα μέχρι προχθές) πρώτη προεκλογική δημοσκόπηση, από την εγκυρότατη VPRC για λογαριασμό του περιοδικού Επίκαιρα και της ιστοσελίδας του, επιβεβαιώνει τη σωτήρια πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα με διαφορά ασφαλείας κατά +6,1% από τη συνεχώς πτωτική, ξοφλημένη ΝΔ. Τα ακραία νεοφιλελεύθερα αποκόμματα χάνουν σημαντικό μέρος της ούτως ή άλλως περιορισμένης δύναμής τους, συνεπώς επ'ουδενί δεν φαίνεται στον ορίζοντα συρρίκνωση της διαφοράς μετά από την πιθανή συγχώνευσή τους, αντιθέτως η αναγωγή των αναποφασίστων (ΠΡΟΣΟΧΗ: Δεν πρόκειται για εκτίμηση ψήφου όπως έχουμε συνηθίσει από τη VPRC, αλλά για πρόθεση) δείχνει ακόμα μεγαλύτερο προβάδισμα για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Εντούτοις, εμείς στεκόμαστε στο ιδιαίτερα μικρό ποσοστό που φέρονται να συγκεντρώνουν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες. Μπορεί γενικότερα η VPRC να έχει δημιουργήσει (χωρίς διάθεση οποιασδήποτε σκοπιμότητας) παράδοση παρουσίασης μικρότερων ποσοστών συγκριτικά με άλλες εταιρείες για το κίνημα του Π. Καμμένου (κάτι που φάνηκε ακόμα και στο exit-poll της VPRC της 6ης Μαΐου, όπου η εταιρεία παρουσίασε τους Ανεξάρτητους Έλληνες στην 5η θέση, πίσω ακόμα και από το ΚΚΕ), μπορεί η αναγωγή των αναποφασίστων να δίνει στο ποσοστό τουλάχιστον ένα επιπλέον 1%, όμως σε κάθε περίπτωση το 3,7% δεν μπορεί να θεωρηθεί αποδεκτό από όποιον ελπίζει σε πολιτική ανάταση. Μπορεί η πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ και η καταβαράθρωση της δικομματικής σαπίλας (πλήρως καλυπτόμενες παράμετροι, όπως φαίνεται από την πρώτη αυτή δημοσκόπηση) να είναι απαραίτητες συνθήκες για την απελευθέρωση της Ελλάδας, δεν μπορεί να αποδειχθεί ικανή από μόνη της, όμως, για την απαιτούμενη πατριωτική ανασυγκρότηση: ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΑΝΟΔΟΣ (ΟΧΙ ΑΠΛΑ "ΜΗ ΠΤΩΣΗ") ΤΟΥ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΥ, ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΥ, ΔΙΑΠΑΡΑΤΑΞΙΑΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ "ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ". Προπαγανδιστικά τεχνάσματα της μνημονιακής συμμορίας τύπου "πλαστού non-paper" δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές ως δικαιολογίες (πολλώ δε μάλλον αιτιολογίες) για την πτώση του κινήματος του Π. Καμμένου, ασχέτως του ότι η δημοσκόπηση ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΕ ΚΑΝ τη συγκεκριμένη απατεωνίστικη εξέλιξη (άρα η παρουσιαζόμενη αποδυνάμωση καθίσταται, θα μπορούσαμε να πούμε αδόκιμα, ακόμα πιο αδικαιολόγητη).
Ως Ιδιοισομμασιώτες ξεκαθαρίζουμε τη θέση μας: Εφόσον καθόλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου και πολύ περισσότερο στα τελικά αποτελέσματα του Ιουνίου δούμε ποσοστά όχι απλά στο 3%-4% αλλά γενικά μονοψήφια (κάτω από 10%) για τους Ανεξάρτητους Έλληνες, τότε θα μιλάμε για έναν λαό αδιόρθωτων ηλιθίων ως πολιτικά αυτόχειρων που θα οδηγηθεί από μόνος του στην πραγματική αυτοχειρία (όπως οι 2 έως 3 ανά ημέρα συμπατριώτες μας που ήδη έχουν συνειδητοποιήσει το αδιέξοδο στο οποίο βρισκόμαστε και προβαίνουν στην απονενοημένη πράξη απελπισίας). Ελπίζουμε ότι ΟΛΟΙ ΜΑΣ θα συνέλθουμε εγκαίρως!
Το νέο πολιτικό σκηνικό
ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΒΕΡΝΑΡΔΑΚΗ
Η ραγδαία δημοσκοπική μεταβολή αντικατοπτρίζει τη βαθύτατη φθορά του παλαιού πολιτικού προσωπικού της χώρας και το αίτημα για σαρωτική αλλαγή σε θεσμούς, πρόσωπα και πολιτικές.
Οι εκλογές της 6ης Μαΐου εγκαινίασαν μια νέα εποχή στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Ο μεταπολιτευτικός δικομματισμός των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ υπέστη δεινή εκλογική ήττα, η οποία, ωστόσο, ήταν απολύτως προβλέψιμη. Οι αναγνώστες των «Επικαίρων» είχαν την ευκαιρία τον τελευταίο χρόνο, μέσα από τις έρευνες της VPRC, να παρακολουθήσουν τις τάσεις του ελληνικού εκλογικού σώματος και να διαβλέψουν ότι το δικομματικό άθροισμα δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να ξεπεράσει το 37% με 38%. Η δυναμική της εκλογικής περιόδου και η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ κατέβασαν ακόμα πιο κάτω το δικομματικό άθροισμα, στα επίπεδα του 32%, επιβεβαιώνοντας τις τεράστιες αλλαγές που συντελέστηκαν στο ελληνικό κομματικό σύστημα. Μαζί, βεβαίως, με τα κόμματα του (παλαιού) δικομματισμού, δεινή πολιτική ήττα υπέστησαν και όλες εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις που με διάφορους τρόπους συναίνεσαν στις πολιτικές των Μνημονίων μετά το Μάιο του 2010. Η διαιρετική κοινωνική τομή των Μνημονίων, «οδικός χάρτης» μιας βίαιης ταξικής αναδιάρθρωσης της ελληνικής κοινωνίας, οδήγησε στην εκλογική αποτυχία κόμματα όπως ο ΛΑΟΣ –ένα χρόνο πριν κατέγραφε σταθερά καλές εκλογικές επιδόσεις–, η ΔΗΣΥ ή η Δράση, ακόμα και σχήματα όπως η Κοινωνική Συμφωνία, η οποία χρεώθηκε εκλογικά και πολιτικά τη συναίνεση προς το πρώτο Μνημόνιο και την πολιτική υποστήριξη στον Γιώργο Παπανδρέου.
Η μετεκλογική περίοδος εδώ και δέκα ημέρες έχει την κεκτημένη ταχύτητα του εκλογικού αποτελέσματος. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ βρίσκονται στη δίνη μιας μεγάλης εσωτερικής κρίσης, χωρίς στρατηγική, χωρίς ισχυρές κοινωνικές συμμαχίες και χωρίς αξιόπιστη πολιτική ηγεσία. Ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται καταρχάς να ενισχύει τις θέσεις του και καταγράφεται αυτή τη στιγμή ως η πρώτη πολιτική δύναμη της χώρας. Δείγμα της μεγάλης δυναμικής που δείχνει να διατηρεί τη στιγμή αυτή είναι ότι «καταλληλότερος πρωθυπουργός» καταγράφεται στη σημερινή έρευνα ο Αλέξης Τσίπρας, αφήνοντας πίσω του τόσο τον Αντώνη Σαμαρά όσο και τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Αναμφίβολα, αυτή η ραγδαία δημοσκοπική μεταβολή αντικατοπτρίζει τη βαθύτατη φθορά του παλαιού πολιτικού προσωπικού της χώρας και το αίτημα για σαρωτική αλλαγή σε θεσμούς, πρόσωπα και πολιτικές.
Τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα βρίσκονται λίγο πολύ στα όρια που τα άφησε η εκλογική αναμέτρηση. Κάποια εξ αυτών έχουν περιέλθει ήδη στη δίνη μιας μεγάλης κρίσης ταυτότητας και στρατηγικής, όπως το ΚΚΕ, ο ΛΑΟΣ, οι Οικολόγοι Πράσινοι, η Δημοκρατική Συμμαχία. Άλλα θα πρέπει να διαχειριστούν το καλό εκλογικό τους αποτέλεσμα, εμβαθύνοντας τα στοιχεία της πολιτικής τους ταυτότητας: Ανεξάρτητοι Ελληνες, ΔΗΜΑΡ, Δημιουργία, Ξανά είναι τρεις νεόκοποι οργανισμοί που δείχνουν την τάση αλλαγής του συνόλου της δομής του κομματικού συστήματος, είτε στον ευρύτερο χώρο της Κεντροδεξιάς είτε στο χώρο της Κεντροαριστεράς.
Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν είναι ακόμη αποσαφηνισμένο αν η χώρα θα διεξαγάγει νέες εκλογές τον Ιούνιο ή, αντίθετα, αν θα έχει σχηματιστεί κάποια κυβέρνηση. Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι το εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μαΐου έχει παράγει τεράστια απόσταση μεταξύ δημόσιου λαϊκού αισθήματος και πολιτικού συστήματος. Ένας απερίγραπτος νομικά και πολιτικά εκλογικός νόμος, διατηρώντας το αντισυνταγματικό bonus των 50 εδρών ακόμα και σε (πρώτα) κόμματα που βρίσκονται σε απόλυτα μειοψηφική θέση, εδραιώνει συνθήκες ακυβερνησίας αντί να υποβοηθά –όπως πίστευε μέχρι τώρα– τη συγκρότηση σταθερών κυβερνήσεων. Επομένως, σε αυτό το πολιτικό πλαίσιο, οι επόμενες εκλογές πιθανολογείται ότι θα διαγράψουν μια μεγάλη πολιτική, κοινωνική, εκλογική και προγραμματική πόλωση μεταξύ της «Δεξιάς» και της «Αριστεράς». Οι κύριοι εκφραστές των δύο παρατάξεων (ΝΔ (;) και ΣΥΡΙΖΑ) είναι πολύ πιθανόν να αρχίσουν να συγκροτούν γύρω τους τους όμορους πολιτικούς χώρους. Από το βαθμό της επιτυχίας τους θα κριθεί τόσο το εκλογικό αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών, όποτε κι αν γίνουν, όσο και η δυνατότητα συγκρότησης ισχυρής πολιτικά κυβέρνησης.
(ΠΗΓΗ: http://www.epikaira.gr/)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου