Πέσαμε πάνω στις γιορτές και έτσι δεν προκάναμε να
ασχοληθούμε με το θέμα τη στιγμή που αυτό έσκασε και με τον τρόπο που
του άξιζε. Ωστόσο ποτέ δεν είναι αργά.
Ο λόγος
για μια παρέμβαση που τάραξε τα λιμνάζοντα πολιτικά και ιστορικά ύδατα.
Όχι μόνο στον τόπο μας. Επιτρέψτε μας να πιστεύουμε και σε πανευρωπαϊκό
επίπεδο. Πρόκειται για την τοποθέτηση στην οποία προέβη ο γνωστός
συγγραφέας, μέγας πολιτικός, ιστορικός ογκόλιθος και – κατά δήλωσή του –
διακεκριμένος «πηδήχτουλας» της μισής Αθήνας, κύριος Πέτρος Τατσόπουλος.
Αφορμή για την ρηξικέλευθη τοποθέτηση του κυρίου Τατσόπουλου υπήρξε η επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στη Ρωσία και κυρίως η κατάθεση στεφάνου του Έλληνα πρωθυπουργού στο μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη στο Κρεμλίνο.
Το γεγονός
αυτό ερέθισε τα μάλα τον κύριο Τατσόπουλο. Τον έβγαλε από τα ρούχα του.
Έξω φρενών, λοιπόν, για λόγους που θα αφήσουμε να περιγράψει ο ίδιος με
το δικό του λογοτεχνικό αγλάισμα, με το δικό
του ύφος και τα δικά του λογάκια, ο κύριος Τατσόπουλος απευθυνόμενος
στον Αλέξη Τσίπρα του έστειλε το ακόλουθο μήνυμα (μέσω Facebook):
«Έγραψες σήμερα ότι κατέθεσες στεφάνι στο Κρεμλίνο “για όσους έδωσαν τη ζωή τους για να ηττηθεί ο Ολοκληρωτισμός”.
Μάλιστα.
Άκου αγόρι μου, μεγάλο παιδί είσαι πια, σαραντάρισες, έγινες πρωθυπουργός, τέτοιες μαλακίες δεν γίνεται να τις πετάς στα ξεκούδουνα, γιατί τις παίρνουν και τα διεθνή πρακτορεία και μας βγάζουν βούκινο σε όλο τον πλανήτη.
Δεν γίνεται να τα έχεις όλα σαλάτα μέσα στο κεφάλι σου.
Ο σοβιετικός στρατός πολέμησε το Ναζισμό – και μάλιστα όχι από την αρχή, όχι από το 1939, τουναντίον, το 1939, μήνα Σεπτέμβριο, τα έκανε πλακάκια με τη Βέρμαχτ και μοίρασαν σε δυο φέτες την Πολωνία του Φλαμπουράρη.
Πολέμησε το Ναζισμό από το 1941, μήνα Ιούνιο – αυτό, δεν μπορεί, σίγουρα το έχεις ακουστά.
Ο σοβιετικός στρατός έχυσε ποταμούς αίματος εναντίον του Ναζισμού.
Όχι όμως – πρόσεχε, στο σημείο αυτό, συγκεντρώσου – εναντίον του Ολοκληρωτισμού.
Ο σοβιετικός στρατός ΥΠΗΡΕΤΟΥΣΕ τον Ολοκληρωτισμό.
Υπηρετούσε το σταλινικό καθεστώς, ένα από τα πιο αδυσώπητα ολοκληρωτικά καθεστώτα που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα.
Είπαμε.
Δεν είσαι κανένας φλούφλης γυμνασιόπαις πλέον να κάνεις κοπάνες από το μάθημα.
Είσαι ο πρωθυπουργός.
Και μας εκθέτεις, ρε φίλε.
Μας εκθέτεις ανεπανόρθωτα.
Με την αγάπη μου».
Μάλιστα.
Άκου αγόρι μου, μεγάλο παιδί είσαι πια, σαραντάρισες, έγινες πρωθυπουργός, τέτοιες μαλακίες δεν γίνεται να τις πετάς στα ξεκούδουνα, γιατί τις παίρνουν και τα διεθνή πρακτορεία και μας βγάζουν βούκινο σε όλο τον πλανήτη.
Δεν γίνεται να τα έχεις όλα σαλάτα μέσα στο κεφάλι σου.
Ο σοβιετικός στρατός πολέμησε το Ναζισμό – και μάλιστα όχι από την αρχή, όχι από το 1939, τουναντίον, το 1939, μήνα Σεπτέμβριο, τα έκανε πλακάκια με τη Βέρμαχτ και μοίρασαν σε δυο φέτες την Πολωνία του Φλαμπουράρη.
Πολέμησε το Ναζισμό από το 1941, μήνα Ιούνιο – αυτό, δεν μπορεί, σίγουρα το έχεις ακουστά.
Ο σοβιετικός στρατός έχυσε ποταμούς αίματος εναντίον του Ναζισμού.
Όχι όμως – πρόσεχε, στο σημείο αυτό, συγκεντρώσου – εναντίον του Ολοκληρωτισμού.
Ο σοβιετικός στρατός ΥΠΗΡΕΤΟΥΣΕ τον Ολοκληρωτισμό.
Υπηρετούσε το σταλινικό καθεστώς, ένα από τα πιο αδυσώπητα ολοκληρωτικά καθεστώτα που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα.
Είπαμε.
Δεν είσαι κανένας φλούφλης γυμνασιόπαις πλέον να κάνεις κοπάνες από το μάθημα.
Είσαι ο πρωθυπουργός.
Και μας εκθέτεις, ρε φίλε.
Μας εκθέτεις ανεπανόρθωτα.
Με την αγάπη μου».
Αυτά έγραψε ο κύριος Τατσόπουλος. Ορισμένες παρατηρήσεις:
***
α)
Το ύφος που χρησιμοποιεί ο κύριος Τατσόπουλος για να απευθυνθεί στον
πρωθυπουργό είναι υπόθεση δική του και του πρωθυπουργού. Ας το λύσουν
μεταξύ τους. Πολύ περισσότερο που ο κ.Τσίπρας είχε δώσει πολιτική στέγη
στον κύριο Τατσόπουλο. Και είχε αφιερώσει και ειδικό χρόνο για το μεταξύ
τους «βελούδινο» διαζύγιο» μέχρι ο κύριος Τατσόπουλος να βρει τον εαυτό
του στο «Ποτάμι». Διερωτόμαστε, βέβαια, πως
ένας τόσο ευφυής κύριος όπως ο Τατσόπουλος δεν είχε καταλάβει όσο ήταν
στο ΣΥΡΙΖΑ ότι βρισκόταν σε ένα κόμμα όπου ο αρχηγός του λέει
«λαλακίες». Χαιρόμαστε, πάντως, που τώρα βρήκε ένα νέο κόμμα, στο οποίο ο
νέος του αρχηγός, προφανώς, δεν λέει…
***
β)
Ο ξεδιάντροπος τρόπος με τον οποίο ο κύριος Τατσόπουλος κάνει επίδειξη
ιστορικών «γνώσεων» δεν είναι δική του υπόθεση. Και δεν είναι δική του
υπόθεση γιατί μέσα στην ευρυμάθειά του εκείνο που του ξέφυγε (;) του
κυρίου Τατσόπουλου είναι ότι στο πλαίσιο του λεγόμενου δημόσιου διαλόγου
λειτουργεί σαν παπαγαλάκι της ημιμάθειας και παριστάνει τον «προφέσορα» μιας ιστορίας γραμμένης με το μελάνι του βούρκου.
Για να
το πούμε στη γλώσσα του – μπας και το καταλάβει – ο κύριος Τατσόπουλος
παπαγαλίζει μια «ιστορία» την οποία συνηθίζουν να διαδίδουν οι
ενσωματωμένοι (είτε συνειδητά, είτε ασυνείδητα) τσανακογλύφτες των νικητών του ψυχρού πολέμου. Αυτοί, δηλαδή, που εδώ και δεκαετίες έχουν προβεί σε κάθε είδους παραχάραξη, παραποίηση και διαστρέβλωση ώστε να ξαναγράψουν την Ιστορία στα μέτρα του «Τέλους της Ιστορίας». Τουτέστιν:
- Ας ψάξει ο κύριος Τατσόπουλος από πότε η Σοβιετική Ένωση ικέτευε Άγγλους, Γάλλους και Αμερικάνους να πολεμηθεί ο ναζισμός.
- Ας ψάξει από πότε η Κομμουνιστική Διεθνής φώναζε για τον επερχόμενο ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τον φασισμό.
- Ας ψάξει τι συνέβη στο Μόναχο το 1938, όταν (έναν ολόκληρο χρόνο πριν από τη συμφωνία μη επίθεσης μεταξύ Ρίμπεντροπ – Μολότοφ) η Αγγλία και η Γαλλία τα έκαναν (πραγματικά) «πλακάκια» με τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι.
- Ας ψάξει τι είδους «παράξενος πόλεμος» ήταν αυτός όπου οι δυτικοί «σύμμαχοι» δεν έριξαν μισή τουφεκιά ενάντια στον Άξονα για έξι ολόκληρους μήνες από την έναρξη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου.
- Ας ψάξει υπό ποιο καθεστώς «συμμαχικής» υπονόμευσης η Σοβιετική Ένωση προετοιμαζόταν ενάντια στην επερχόμενη ναζιστική εισβολή όταν αυτοί, οι «σύμμαχοι» - που ο κύριος Τατσόπουλος τρέμει μη και γίνουμε «βούκινο» στ’ αυτιά τους - παρακολουθούσαν το φαινόμενο.
Ακόμα και ο τελευταίος «φλούφλης γυμνασιόπαις» κάτι θα έχει ακούσει για όλα αυτά που, ατυχώς, διέλαθαν της προσοχής του κυρίου Τατσόπουλου…
***
γ) Δικαίωμα
του κυρίου Τατσόπουλου να έχει όποια άποψη θέλει και για τον Στάλιν,
για τον Λένιν, για τον Μπρέζνιεφ και για το σοσιαλιστικό σύστημα
γενικώς.
Δικαίωμά του να τάσσεται με τη χυδαία εκείνη ιδεολογική όχθη
που στη θέση της ελπίδας για ένα κόσμο με ισότητα, ελευθερία και
δικαιοσύνη αναζητά την «δικαίωση» της καπιταλιστικής βαρβαρότητας στην
πτώση της Σοβιετικής Ένωσης.
Δικαίωμά του ακόμα – ακόμα δέκα μέρες πριν από την δίκη των χρυσαυγιτών να γίνεται βαποράκι της άθλιας θεωρίας των «δυο άκρων» και της ελεεινής επιχείρησης «εξίσωσης» κομμουνισμού – φασισμού.
Δικαίωμά του
να ψάχνει μερικά δευτερόλεπτα δημόσιου βήματος αναμηρυκάζοντας τα
γελοία σχήματα περί «Χίτλερ – Στάλιν», κατά τα πρότυπα του Σαμαρά, του
Γεωργιάδη και των Μπαλτάκων.
Δικαίωμά του να
το παίζει φωστήρας περί «ολοκληρωτισμών», άλλωστε τι γνήσιος
«ευρωπαϊστής» θα ήταν αν δεν λάνσαρε κι αυτός τα από δεκαετίας
αντικομμουνιστικά «μνημόνια» της ΕΕ.
Εκείνο
όμως που δεν έχει δικαίωμα ο κύριος Τατσόπουλος και ο κάθε Τατσόπουλος
είναι να βγάζει γλώσσα στο ποτάμι του αίματος των 27 εκατομμυρίων
θυμάτων της Σοβιετικής Ένωσης απέναντι στο ναζισμό.
Και δικαίωμα
δικό μας να θεωρούμε ότι απαιτείται ο μέγιστος, ο απόλυτος, ο
ολοκληρωτικός σεβασμός σε αυτή τη θυσία. Θυσία τόσο ανεκτίμητη που –
ευτυχώς για τον κύριο Τατσόπουλο – επιτρέπει σήμερα στους κάθε λογής
«πηδήχτουλες» να λένε την μαλακία τους…
(ΠΗΓΗ: http://www.enikos.gr/)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου