Ο ασεβής… γαμίκουλας Πέτρος Τατσόπουλος

(γράφει ο Δημήτρης Μηλάκας)

Ο συγγραφέας, πολιτικός και κατά δήλωσή του μέγας γαμίκουλας Πέτρος Ταστόπουλος,  θέλησε να δώσει στον πρωθυπουργό μερικά πρόχειρα μαθήματα ιστορίας για να μη λέει (ο πρωθυπουργός) «μαλακίες» οι οποίες μας εκθέτουν σ όλο τον πλανήτη! Περί του ύφους με το οποίο απευθύνεται ο συγγραφέας (που εκτός των άλλων έχει πηδήξει τη μισή Αθήνα) στον πρωθυπουργό δεν μας πέφτει λόγος. Ο καθένας εκφράζεται ανάλογα με τις δυνατότητές του ή –όπως θα το έλεγε ο Τατσόπουλος—τη μαλακία του. Όμως και η μαλακία έχει τα όριά της…  

Τι ερέθισε την μαλακία του Τατσόπουλου; Ας τον αφήσουμε να το πει με τα δικά του λόγια, θυμίζοντας ότι απευθύνεται στον Πρωθυπουργό:

«Έγραψες σήμερα ότι κατέθεσες στεφάνι στο Κρεμλίνο «για όσους έδωσαν τη ζωή τους για να ηττηθεί ο Ολοκληρωτισμός».
Μάλιστα.
Άκου αγόρι μου, μεγάλο παιδί είσαι πια, σαραντάρισες, έγινες πρωθυπουργός, τέτοιες μαλακίες δεν γίνεται να τις πετάς στα ξεκούδουνα, γιατί τις παίρνουν και τα διεθνή πρακτορεία και μας βγάζουν βούκινο σε όλο τον πλανήτη.
Δεν γίνεται να τα έχεις όλα σαλάτα μέσα στο κεφάλι σου.
Ο σοβιετικός στρατός πολέμησε το Ναζισμό – και μάλιστα όχι από την αρχή, όχι από το 1939, τουναντίον, το 1939, μήνα Σεπτέμβριο, τα έκανε πλακάκια με τη Βέρμαχτ και μοίρασαν σε δυο φέτες την Πολωνία του Φλαμπουράρη.
Πολέμησε το Ναζισμό από το 1941, μήνα Ιούνιο – αυτό, δεν μπορεί, σίγουρα το έχεις ακουστά.
Ο σοβιετικός στρατός έχυσε ποταμούς αίματος εναντίον του Ναζισμού.
Όχι όμως – πρόσεχε, στο σημείο αυτό, συγκεντρώσου – εναντίον του Ολοκληρωτισμού.
Ο σοβιετικός στρατός ΥΠΗΡΕΤΟΥΣΕ τον Ολοκληρωτισμό.
Υπηρετούσε το σταλινικό καθεστώς, ένα από τα πιο αδυσώπητα ολοκληρωτικά καθεστώτα που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα.
Είπαμε.
Δεν είσαι κανένας φλούφλης γυμνασιόπαις πλέον να κάνεις κοπάνες από το μάθημα.
Είσαι ο πρωθυπουργός.
Και μας εκθέτεις, ρε φίλε.
Μας εκθέτεις ανεπανόρθωτα.
Με την αγάπη μου».

Γνωρίζουμε, όπως πολύ καλά το γνωρίζει και ο Τατσόπουλος, ότι η ιστορία γράφεται από τους νικητές. Στην προκειμένη περίπτωση παρακολουθούμε τους νικητές τους ψυχρού πολέμου, τους θιασώτες της παγκοσμιοποίησης και του «τέλους της ιστορίας» να επιχειρούν να (ξανά)γράψουν την Ιστορία. Η εξίσωση του ναζισμού με τον κομμουνισμό, της ναζιστικής Γερμανίας με την Σοβιετική Ενωση δεν είναι μια πρόσφατη προσπάθεια αναθεώρησης της Ιστορίας. Απλώς, στους καιρούς μας, αυτή η προσπάθεια γίνεται χυδαία και ξεδιάντροπα. Πρόκειται για μια μάχη κατά κύριο λόγο ιδεολογική και σ αυτήν την μάχη ο Τατσόπουλος  (δικαίωμά του είναι) τοποθετείται δίπλα σ αυτούς που πρεσβεύουν την αιώνια νίκη και επικράτηση του καπιταλισμού.

Η υπονόμευση της ιστορικής αλήθειας έχει βασικό στόχο την παγίωση της αντίληψης ότι ζούμε στον καλύτερο δυνατό κόσμο, ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος, ότι η ελπίδα για ισότητα- ελευθερία -δικαιοσύνη και για έναν καλύτερο κόσμο είναι  μάταιη, καθ ότι ο κόσμος που δημιουργούν οι νικητές είναι ο καλύτερος δυνατός!

Περί της σταλινικής περιόδου της Σοβιετικής Ενωσης, γενικότερα περί των ζητημάτων  που το κράτος της Σ.Ενωσης δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει και των αντιφάσεων οι οποίες τελικά το ισοπέδωσαν πολλά μπορεί να πει κανείς. Αυτό για το οποίο ωστόσο ο καθένας—ακόμη κι ένας γαμίκουλας σαν τον Τατσόπουλο- θα έπρεπε να στέκεται (με) προσοχή και  σεβασμό είναι  το αίμα που θυσίασε η Σ.Ε κατά του ολοκληρωτισμού.

Υ.Γ ακόμη και αν πεποίθηση των διάφορων Τατσόπουλων  είναι ότι Χίτλερ και Στάλιν είναι το ίδιο (ολοκληρωτικό) «πράγμα» έχουμε την εντύπωση πως οφείλουν να βγάζουν το σκασμό μπροστά στο ποτάμι του αίματος που κάποιοι τότε έχυσαν για να μπορούν σήμερα οι κάθε λογής γαμίκουλες να λένε την μαλακία τους…

(ΠΗΓΗ: http://www.imerodromos.gr/)