Ο τριχασμός της Κεντροδεξιάς μπορεί να εξυγιάνει το πολιτικό σκηνικό

Στις έντονες ζυμώσεις που συντελούνται τις τελευταίες ημέρες στον ευρύτερο χώρο της Κεντροδεξιάς, είναι φανερό ότι συγκροτούνται τρεις διακριτές ιδεολογικές τάσεις: η παραδοσιακή λαϊκή μετριοπαθής δεξιά, η ακροδεξιά και η νεοφιλελεύθερη.
Η συμβίωσή τους μέχρι σήμερα υπήρξε κατά κάποιον τρόπο αναγκαστική, προκειμένου να καταλάβουν και να διατηρήσουν την εξουσία. Τώρα που η εξουσία αποτελεί παρελθόν, οι τρεις αυτοί διαφορετικοί κόσμοι αποσυγκολλούνται και ο καθένας τραβάει τον δρόμο του.

Η παραδοσιακή δεξιά θα ανασυγκροτηθεί με κάποιον έμπιστο του Κώστα Καραμανλή ή τον ίδιο. Η ακροδεξιά θα σχηματισθεί με επικεφαλής τον Σαμαρά ή κάποιο στέλεχος από τους προσχωρήσαντες από το ΛΑΟΣ. Η νεοφιλελεύθερη, τέλος, δεξιά θα ξαναβρεί το γνώριμό της περιθώριο, επιχειρώντας να παρεισφρύσει στο «Ποτάμι», όπως έκαναν ήδη διάφορα νεοφιλελεύθερα γκρουπούσκουλα, ή πορευόμενη μόνη της.
Ο τριχασμός της Κεντροδεξιάς μπορεί να είναι ευεργετικός για το ευρύτερο πολιτικό σκηνικό. Η παραδοσιακή μετριοπαθής δεξιά θα απαλλαγεί από την ακροδεξιά συνιστώσα της και, εάν επιχειρήσει μία σοβαρή αυτοκριτική και συνειδητοποιήσει τις αιτίες της ιστορικής αποτυχίας της, ενδεχομένως θα κάνει αυτό που διαδικτυακώς αποκαλείται «restart» (επανεκκίνηση).
Οι νεοφιλελεύθεροι θα πρέπει να διαλογισθούν για τις αιτίες της μόνιμης, εδώ και δεκαετίες, αποτυχίας τους να βρουν την παραμικρή απήχηση στο εκλογικό σώμα. Κατά την γνώμη μου αυτή οφείλεται στην απουσία γεωπολιτικής σκέψης και εθνικής στρατηγικής που τους χαρακτηρίζει, και στην απέχθεια ορισμένων εξ αυτών (όχι όλων ευτυχώς) προς την έννοια του Πατριωτισμού. Διότι, χωρίς γεωπολιτική σκέψη και πατριωτική αντίληψη, οποιοςδήποτε πολιτεύεται στην πολύπλοκη και βαλλόμενη πανταχόθεν γειτονιά μας είναι καταδικασμένος να ζει εκτός πραγματικότητος (και εκτός κοινοβουλίου).
Όσο για την παραδοσιακή ακροδεξιά, και αυτή θα μπορούσε να συμβάλει στην ομαλοποίηση του σκηνικού, εάν μπορούσε να απορροφήσει την εκλογική πελατεία της Χρυσής Αυγής και να την αποσπάσει από τον νεοναζισμό, που βρίσκεται εκτός πολιτικού φάσματος.
Αυτές τις εξελίξεις, θα μπορούσε να τις διευκολύνει η υιοθέτηση της απλής αναλογικής ή έστω κάποιο αναλογικότερο εκλογικό σύστημα. Έτσι θα σταματήσουν οι παράταιρες και ανομοιογενείς συμπλεύσεις, που νοθεύουν την ιδεολογική συνοχή και άρα την πολιτική αποτελεσματικότητα των πολιτικών σχηματισμών.

(ΠΗΓΗ: http://www.kontranews.gr/)