(γράφει ο Μενέλαος Τασιόπουλος)
Η Επίτροπος Δικαιοσύνης στην Κομισιόν Βίβιαν Ρέντινγκ τοποθετείται
υπέρ της διάλυσης της τρόικας και της αποχώρησης του ΔΝΤ από την Ευρώπη.
Η άποψη αυτή δεν είναι απαραίτητο ότι εκφράζει τους κύκλους της
Καγκελαρίας στο Βερολίνο, οι οποίοι συνεχίζουν να λένε «κάθε προσφορά σε
χρήμα δεκτή, από όπου και αν προέρχεται», ενώ μάλλον εκνευρίζει την
Ουάσινγκτον. Ο,τι και αν λένε οι παράγοντες της Κομισιόν, στην ουσία
πρόκειται για μια προσπάθεια της αυτοκρατορικού τύπου, ανώνυμης,
ανεύθυνης αλλά πολλαπλά και ακριβά αμειβόμενης αυτής γραφειοκρατίας να
διατηρηθεί στη ζωή και να κρατήσει το imperium, στο οποίο κυριαρχεί.
Κακά τα ψέματα. Η Ευρώπη του ευρώ είναι πλέον μια χαμένη υπόθεση. Οι
Γερμανοί ισχυρίζονται στους οικονομικούς και χρηματοοικονομικούς τους
κύκλους ότι για όλα φταίνε οι Γάλλοι, οι οποίοι, όταν διαρθρωνόταν η
Ενωση, εποχή Μιτεράν στο Παρίσι, δεν άκουσαν τον Κολ, που προέτρεπε για
μια πολιτική ένωση πριν από τη νομισματική, και επέμειναν στην κατάργηση
του μάρκου και τη συγκρότηση του ευρώ. Οι Γάλλοι τότε, στις περίφημες
συζητήσεις των 2+4 για την ενοποίηση της Γερμανίας, εκτιμούσαν, πρώτον,
ότι για να ενωθεί η Δυτική με την Ανατολική Γερμανία, θα πρέπει να γίνει
με ταυτόχρονη ένταξη στην Ενωση και, δεύτερον, ότι το κομβικό σημείο
για τον «έλεγχο» της Γερμανίας προκειμένου να μην πέσει πάλι στην
«παγίδα» της εμπόλεμης διεκδίκησης όλης της Ευρώπης ήταν η διάλυση του
μάρκου. Στη συνέχεια, όλη αυτή η λογική διαψεύσθηκε στα χρόνια μετά τον
Μιτεράν, τον Κολ και τον Σμιτ, όταν η ενωμένη, «ομόσπονδη» Γερμανία
βρήκε το βάθος της στη δομή του Ράιχ και κατόρθωσε στη διαδρομή από το
Μάαστριχτ στη Λισαβόνα, και στη συνέχεια στη Νίκαια, να κάνει το ευρώ
μάρκο και την ένωση της Ευρώπης γερμανική ενδοχώρα, με τη Γαλλία της
ανεπάρκειας ως προς τις ελίτ της να έχει επιστρέψει σε καθεστώς ανάλογο
του Βισί, χωρίς μάλιστα Πετέν.
Σήμερα, με τον γερμανικό «αναθεωρητισμό» και μεγαλοϊδεατισμό,
κυρίαρχες παραμέτρους στην Ευρώπη, δέκα χρόνια μετά την εισροή του ευρώ
στις υποθέσεις της γηραιάς ηπείρου, η Ενωση πάει… περίπατο. Είναι θέμα
χρόνου η χρεοκοπία της Ιταλίας, το χρέος της αυξήθηκε κατά 60 δισ. ευρώ
μέσα σε τρεις μήνες, η κατάρρευση της πιστοληπτικής ικανότητας της
Γαλλίας, η μείωση των ρυθμών ανάπτυξης της ίδιας της Γερμανίας, το χάος
στην Ισπανία και στην Πορτογαλία, με την Κύπρο ήδη επί της ουσίας εκτός
ευρώ, αφού δεν έχει ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων και τραπεζικό σύστημα, ή
την Ελλάδα να παραμένει στο «κατώφλι» της εξόδου, με κόστος την
οικονομική και κοινωνική γενοκτονία των Ελλήνων, περιμένοντας επί της
ουσίας την κατάρρευση της ζώνης του ευρώ, για να διαφύγει από το
απαγορευτικό αυτό νόμισμα, που καταστρέφει την οικονομία της. Ο ίδιος ο
EFSF ήδη υποβαθμίζεται, ενώ οι δυνατότητες Ντράγκι αμφισβητούνται.
Η Ευρώπη χωρίς ευρώ θα είναι η επόμενη μέρα. Ιδέες όπως αυτές που
κάποτε ο αντιπαθής Ράμσφελντ προέβαλε για «παλαιά» και «νέα» Ευρώπη
επανέρχονται στο προσκήνιο του διεθνούς προβληματισμού. Σε μια τέτοια
περίπτωση, η ηπειρωτική Ευρώπη θα παραμείνει υπό τη γερμανική επιρροή, η
«νέα Ευρώπη» όμως, από την Πολωνία μέσω Βαλκανίων, που θα φτάνει μέχρι
τη Μεσόγειο, κοιτάζοντας ανατολικά, θα αποτελέσει μια ιδιότυπη «ζώνη
δολαρίου». Αυτό θα είναι και το μεγάλο στοίχημα για τη διεθνή ισορροπία
της επόμενης μέρας. Στην Αθήνα, πολλοί θέλουν να θεωρούν την Ελλάδα
μέρος της «παλαιάς Ευρώπης». Ιδιαίτερα το «γερμανοκρατούμενο» σύστημα
διακυβέρνησης, που επιμένει στο ευρωμάρκο. Τα γεωπολιτικά δεδομένα όμως
εντάσσουν τη χώρα στη «νέα Ευρώπη». Αποτέλεσμα όλων αυτών θα είναι οι
δραματικές και δομικές πολιτικές εξελίξεις.
(ΠΗΓΗ: http://www.dimokratianews.gr/)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου