Με το ζόρι και κατακαλόκαιρο η τυπική προσκηνυματική ξεπέτα Σαμαρά στον Λευκό Οίκο, μετά από καψόνια και θελήματα

Έναν χρόνο το πάλευε ως...πρωθυπουργεύων, αλλά μάταια! Τι για 25 Μαρτίου διέρρεαν με αφορμή των εορτασμό της εθνικής επετείου από τους ομογενείς, τι για τις αρχές Ιουνίου με αφορμή το συνέδριο των Εβραίων, τι για "το αργότερο τον Ιούλιο με πρωτοβουλία Αβραμόπουλου": οι απόπειρες του γερμανόδουλου Σαμαρά να συναντηθεί με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ μήπως και προσπαθήσει να πλασάρει την εικόνα του γερμανόδουλου πλην εξωστρεφούς υποτελούς κατέληγε πάντοτε σε παταγώδες ναυάγιο. Η αποφυγή του ξεφτιλισμένου πολιτικάντη από πλευράς Ομπάμα είναι σαφέστατη και με πρωτοφανή τρόπο για "ηγέτη" (για να σοβαρολογούμε, ΙΚΕΤΗ) συμμάχου χώρας.

Όμως οι διπλωματικές επαφές πρέπει να γίνονται, ακόμα και με το ζόρι, ειδικά όταν μιλάμε για διπλωματία μεταξύ χωρών που συμμετέχουν στον ίδιο συμμαχικό άξονα (εν προκειμένω ΝΑΤΟ) και μάλιστα ενώ ανόιγουν γεωπολιτικά ζητήματα που θα οδηγήσουν σύντομα σε νέες πολεμικές συρράξεις. Η επέμβαση στη Συρία "ψήνεται" με το βλέμμα στον κατευνασμό της ανορθωμένης ρώσικης αρκούδας, οπότε τα διαπιστευτήρια αμοιβαίας εμπιστοσύνης πρέπει να ανανεωθούν για καλό και για κακό. Ποιος, λοιπόν, ο καλύτερος τρόπος για να ικανοποιηθεί η διπλωματική τυπική εθιμοτυπία με την ταυτόχρονη εκδήλωση απέχθειας προς τον συνομιλητή; Αφού ο Λευκός Οίκος έριξε μερικά πλανητικά φτυσίματα στο επιτελείο του θλιβερού ικέτη, τον "χώνει" στην ατζέντα άρον - άρον μέσα στο κατακαλόκαιρο, στην καρδιά του Αυγούστου, όταν από Αμερική μέχρι Ασία τα πάντα χτυπούν στους ρυθμούς της καλοκαιρινής ραστώνης. Ο βαθμός τής προφανέστατης εθιμοτυπικής ξεπέτας θα διαπιστωθεί από την διάρκεια της συγκεκριμένης επίσκεψης, ήδη όμως από το Δελτίο Τύπου του Λευκού Οίκου (με τις γνωστές τυπικούρες και την ατζέντα θεματολογίας "χ***ε ψηλά κι αγνάντευε") προμηνύει μία ολιγόωρη συνάντηση που παρασάγγας απέχει, π.χ., από τους τεμενάδες στον Ερντογάν λίγους μήνες νωρίτερα, από ηγέτες δηλαδή που δυστυχώς οι ΗΠΑ παίρνουν στα σοβαρά. Υπενθυμίζουμε ότι η τότε οκτάωρη συνάντηση μεταξύ Αμερικανού προέδρου και Τούρκου πρωθυπουργού (με τα δείπνα της, τα...βολταρίσματά της κλπ.) είχε συμπέσει με την κατηγορηματική απόρριψη Ομπάμα σε συνάντηση με Σαμαρά (με αφορμή το συνέδριο των Εβραίων που προαναφέραμε και τελική κατάληξη την ακύρωση της συμμετοχής του εγωκεντρικού πολιτικάντη στο συνέδριο), συνδυασμός που ξεκαθάριζε στους λίγους που δεν το είχαν ακόμα καταλάβει ποιον έχουν ορίσει οι ΗΠΑ ως κουμανταδόρο της περιοχής και ποιον ως το παιδί για τα θελήματα.
Και μια και μιλήσαμε για θελήματα, ακόμα κι αυτή η προσκηνυματική ξεπέτα επήλθε ως αποτέλεσμα μίας σειράς εξευμενιστικών κινήσεων και νομοτελειακών εξελίξεων:
α/ η επανεπιβεβαίωση της συντριβής των ελληνορωσικών σχέσεων, όπως εκδηλώθηκε από την πανωλεθρία στο θέμα της ΔΕΠΑ και της ΔΕΣΦΑ.
β/ το ξεπούλημα της ΔΕΣΦΑ στους τουρκογενείς Αζέρους αντί των Ρώσων, ήτοι η εξυπηρέτηση του τουρκικού παράγοντα ως εκλεκτού των ΗΠΑ στην περιοχή
γ/ κατ'επέκταση, η πρόσδεση της Ελλάδας στα τουρκικά (-αμερικανικά) συμφέροντα μέσω του TAP, ο οποίος βέβαια ήρθε ως κατώτατο υποκατάστατο προγενέστερων μεγαλόπνοων σχεδίων ρωσικών καταβολών όπως ο South Stream που κατέρρευσαν με τον γνωστό τρόπο (βλ. πτώση κυβέρνησης Καραμανλή).
Στα παραπάνω, θεωρούμε ότι πρέπει να προστεθεί και το ζήτημα της δημοσιοσχεσίτικης απόπειρας Ομπάμα να χρυσώσει το χάπι του σκανδάλου με τις παρακολουθήσεις των Ευρωπαίων συμμάχων του, μεταξύ των οποίων και των εγχώριων. Όχι ότι έχει να φοβηθεί για κάποια αντίδραση (από Μέρκελ μέχρι...Σαμαρά), αλλά σίγουρα σε διπλωματικό - δημοσιοσχεσίτικο επίπεδο χρειάζεται κι αυτός ένα κάποιο ρετουσάρισμα.

Αυτή, λοιπόν, είναι η τραγική εικόνα του ραντεβού που ορίστηκε σήμερα: ένα με το ζόρι χατίρι ως χάιδεμα για την καλή διαγωγή της κατοχικής κυβέρνησης των τσο-λακο-γλαναρέων. Σε κάθε περίπτωση, το ιστορικό "νεύμα" της Μέρκελ προς το σκυλάκι της, Αζόρ-Σαμαρά, στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής δεν αντισταθμίζεται. Ακούσαμε από σεσημασμένο περιθωριακό δημοσιοκάφρο, από αυτούς που χαριεντίζονται μεταξύ ΤΑΙΠΕΔ και μεγαλοτραπεζιτών, να υποστηρίζει ότι οι κίνησεις αυτές επήλθαν ως προϊόν αλλαγής στρατηγικής που πλέον κοιτάζει προς ΗΠΑ αντί Γερμανίας. Και μόνο η φωτογραφία του νεύματος Μέρκελ αρκεί για να καταλάβουμε το μέγεθος της μπαρούφας, περαιτέρω αντεπιχειρηματολογία για το αυτονόητο δεν χρειάζεται. Εξάλλου, παρά τα δεινά που οι ΗΠΑ έχουν επανειλημμένως προξενήσει στη χώρα μας, αποκλειστικά και μόνο στην παρούσα φάση μία σοβαρή συνεννόηση με τις ΗΠΑ για το οικονομικό χάος της Ελλάδας θα μπορούσε να λειτουργήσει υπέρ μας. Γι'αυτό και κάτι τέτοιο δεν υφίσταται ως επιλογή για την ανελλήνιστη προδοτική συμμορία των σαχλαμαράδων.

(ΠΗΓΗ: http://anemosantistasis.blogspot.gr/ by Μπάμπης ο Ανυπέρβλητος)