Τα μάτια σας 500 τις επόμενες μέρες….

(γράφει η Χριστιάνα)

Νομίζω πως χαθήκαμε λιγάκι στην μετάφραση και θα την πατήσουμε πάλι πανηγυρικά. Θέλω να μοιραστώ μαζί σας το τι σκέπτομαι τις τελευταίες ώρες, μήπως, μήπως λέω και τελευταία στιγμή, κάνουμε το σωστό. Θέτω κάποιες παραμέτρους:

-Η αποδοχή  της νέας δανειακής συνεπάγεται ένα πακετάκι μέτρων, υποχρεώσεων, εκχωρήσεων, (δεν θα τα αναλύσω εδώ) που υποτίθεται ότι δεν τα θέλουμε. Δεν ειρωνεύομαι με το -υποτίθεται- αλλά δεν μπορώ να μιλήσω και εκ μέρους όλων. Εγώ πάντως, δεν τα θέλω.
– Για να υπογραφεί αυτή η νέα δανειακή, θα πρέπει να υπάρξει κυβέρνηση να την υπογράψει, σωστά; Δεν θα αλλάξει άρωμα η δανειακή, ούτε από το χεράκι που θα την υπογράψει, ούτε από το στυλό. Θέλει όμως κυβέρνηση.
-Η δανειακή θα μας κρατήσει στο άρμα του ευρώ. Να το δεχτώ σαν γίδι, καλοπροαίρετα. (Προσωπική άποψη του γιδιού είναι ότι θα βγούμε αναγκαστικά το 2012 εν μέσω Αρμαγεδώνα, αλλά αφήστε το γίδι.) Ευρώ λοιπόν.
-Αν δεν την υπογράψουμε (για την ακρίβεια αν δεν φτιάξουμε κυβέρνηση να την υπογράψει) θα χρεοκοπήσουμε το Δευτερότριτο σύμφωνα με το τελευταίο τελεσίγραφο της α-γυναίκας εκ Γερμανίας. Δραχμή λοιπόν. (Θα βρεθούν χιλιάδες πολιτικοί-οικονομολόγοι που θα με φάνε ότι θα το διαπραγματευτούν καλύτερα και ότι δεν είναι τα πράγματα άσπρα ή μάυρα, αλλά ας με αφήσουν να τελειώσω.)

Θέτω τώρα και κάποιες εντελώς προσωπικές μου εκτιμήσεις.

– Το ΓΑΠ ήρθε στο Ελλάντα κουρδισμένο και προγραμματισμένο να πάνε αυτοί που έπρεπε ταμείο. Τα λεφτά είναι πολλά Άρη και για να πάρει ο Άρης τα λεφτά έπρεπε πάση θυσία να ενεργοποιηθούν τα CDS. Γι αυτό και το ΓΑΠ, βλέποντας την χρεοκοπία να  ψιλοαπομακρύνεται με τη νέα δανειακή, έριξε το τούρμπο του δημοψηφίσματος. Σίγουρο για το όχι στην δανειακή. Ποιος ξέρει τι τιτανομαχίες έγιναν στις Ευρώπες μεταξύ των αφεντικών του και των Ευρωπαίων και το ψιλοκατάπιε. Το ΓΑΠ δεν παραιτείται για να κερδίσει χρόνο, μπας και σκάσει η μπόμπα. Βάζει τρικλοποδιές στον Σαμαρά, συνταγματικές σαλτσούλες και σοσιαλιστικές κορδελίτσες και κερδίζει ώρες. Δεν τον νοιάζει η καρέκλα. Αλήθεια λέει. Τα λεφτά τον νοιάζουν.
-Ο Σαμαράς εγκλωβίστηκε. ΤΑ έκανε σκατά, έτσι για να το βγάλω από μέσα μου. ΤΩΡΑ, εδώ που φτάσαμε, ή θα στηρίξει την δανειακή, ή θα πει -φεύγω από το ευρώ-. Τα μεσοβέζικα που ψιθυρίζει απλώς τον γελοιοποιούν (κι άλλο).
-Με τους υπόλοιπους δεν ασχολούμαι, γιατί θεσμικά, αναγκαστικά θα πρέπει να περιμένουν κίνηση από τους δύο πρώτους, οπότε, στην ΠΑΡΟΥΣΑ φάση, μπάλα δεν παίζουν.
-Από το πρωί τα ΜΜΕ έχουν ΛΥΣΣΑΞΕΙ ΝΑ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟΥΝ τι κακό θα μας βρει την Τρίτη το πρωί που δεν θα έχουμε να φάμε αν ΔΕΝ σχηματιστεί κυβέρνηση. Μιλάμε ότι οι σκηνές που περιγράφουν, είναι για Όσκαρ. Ποιον παπαγαλίζουν τα ΜΜΕ οέο;; Μην μου πείτε Γαπ. Not any more. Παπαγαλίζουν τα αφεντικά τους που τρέμουν την δραχμή, ο καθένας για τους χ ή ψ λόγους. Και τι φοβούνται τα ΜΜΕ;; Φοβούνται, ίσως για ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ την αντίδραση του κόσμου, ο οποίος ΙΣΩΣ, ΙΣΩΣ ΛΕΩ, πει -αει σιχτήρι όλοι σας, δεν θέλω κυβέρνηση, δεν θέλω ευρώ, θα το ρισκάρω, θα ματώσω, θα διακινδυνεύσω μέχρι και εικόνες χάους, αλλά θα είμαι ΛΕΥΤΕΡΟΣ ρε π@ύστη μου, στην τελική θα έχω μια ελπίδα να ζήσω καλύτερα από τώρα-.
Φοβούνται μήπως μέσα στο Σαββατοκύριακο πούμε ΟΧΙ ΕΜΕΙΣ και δουν ενωμένους από Δευτέρα τους πάντες.
Φοβούνται την αφορμή της επετείου.
Φοβούνται άλλα πράγματα πιο πονηρά που καραδοκούν εκκολαπτόμενα σε διάφορα μέρη της Χώρας.
Βιάζονται όλοι να προλάβουν να ΣΧΗΜΑΤΙΣΤΕΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΨΗΦΙΣΤΕΙ Η ΔΑΝΕΙΑΚΗ. Και η Αλέκα να γινόταν πρωθυπουργός, ούτε που θα το πρόσεχαν. Αρκεί να την ψήφιζε.

Μήπως λοιπόν, αντί να ψαχνόμαστε μεταξύ ποίων σχηματιστεί αυτή η περίφημη κυβέρνηση, πρέπει να αναρωτηθούμε αν θέλουμε κυβέρνηση;;
Μήπως πρέπει να θυμόμαστε ότι η κυβέρνηση που θα σχηματιστεί θα ΨΗΦΙΣΕΙ την δανειακή;
Μήπως η πρόταση του λαμογιοπροδόταρου για δημοψήφισμα μας συνέφερε;;

Μαγκιές δεν χωράνε στο σπίτι και το στομάχι του καθενός και αυτά είναι πολύ λεπτά πράγματα για να αποφασισθούν στον αέρα.
Εγώ απλώς κρούω το κουδουνάκι, ότι μέσα στην ηδονή μας του ημικαταρρέοντος λαμόγιου, δεν βλέπουμε τι θα κάνουν τα ΕΠΟΜΕΝΑ λαμόγια. Και δεν τσουβαλιάζω. Η σύμβαση είναι εκεί. Και για μένα όποιος και να την υπογράψει θα είναι λαμόγιο, δεν πα να ναι και ο Θεός ο ίδιος.
Τέτοια Ελλάδα, μέσα σε τέτοια ΟΝΕ, με τέτοιες δουλικές συνθήκες, εγώ δεν θα πάρω.
Αν δεν φύγει η Ελλάδα από την ΟΝΕ με ψηλά το κεφάλι ΤΩΡΑ, θα φύγω εγώ από την Ελλάδα.
Σε μια Ελλάδα πτωχευμένη, θα κάτσω να παλέψω μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματός μου, γιατί θα μαι λεύτερη.
Σε μια Ελλάδα ταπεινωμένη, δε έχω θέση. Εγώ και χιλιάδες άλλοι.
Εδώ μας έφτασαν. Συγχαρητήρια.

(ΠΗΓΗ: http://olympia.gr/)