Και μόνη μία πληροφορία ότι ο νέος αναπληρωτής υπουργός Παιδείας Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος ζήτησε την διατήρηση της υποχρεωτικότητας του μαθήματος των Θρησκευτικών ήταν αρκετή για να ξιφουλκήσουν και πάλι εναντίον του θρησκευτικού μαθήματος αλλά και εναντίον του κ. Αρβανιτόπουλου γνωστοί πολέμιοι του χριστιανικού χαρακτήρα της παιδείας μας. Την δημοσίευση της πληροφορίας για τις υπέρ του θρησκευτικού μαθήματος θέσεις του Αναπληρωτή Υπουργού ακολούθησε άμεση Ανακοίνωση των «Οικολόγων Πράσινων» αλλά και άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη στο σημερινό φύλλο της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ.
Όπως φαίνεται, οι πολέμιοι του θρησκευτικού μαθήματος διαθέτουν μεγαλύτερη ετοιμότητα από αυτούς που θα έπρεπε να εργάζονται άμεσα για το καλό της θρησκευτικής εκπαίδευσης των μαθητών μας. Υπενθυμίζουμε ότι είναι άμεση η ανάγκη παρέμβασης Θεολόγων και Εκκλησίας προς την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, ώστε να διατηρηθεί το μάθημα των Θρησκευτικών στο Λύκειο στη μορφή και τις ώρες που διδάσκεται ως σήμερα, ενόψει της προετοιμασίας και κατάθεσης στη Βουλή νομοσχεδίου με το οριστικό σχέδιο για το Νέο Λύκειο.
Δείτε την Ανακοίνωση των «Οικολόγων Πράσινων» αλλά και το άρθρο της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ (24/11/2011):
Η δήλωση του νέου αναπληρωτή Υπουργού Παιδείας κ. Αρβανιτόπουλου ότι "συζητάμε για όλα αλλά πρώτα θα επανέλθουν τα Θρησκευτικά", είναι ενδεικτική για τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται τις προτεραιότητες του Υπουργείου του. Όταν οι συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων, οι καταργήσεις γραφείων, δομών και οργανισμών (όπως ο Οργανισμός Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων) έχουν δημιουργήσει πάρα πολλά οργανωτικά αλλά και εκπαιδευτικής φύσης προβλήματα στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση, όταν ακόμη δεν έχει λυθεί το θέμα του Νέου Λυκείου και του νέου εξεταστικού συστήματος, όταν το υπουργείο έχει ανοιχτά μέτωπα με μεγάλο κομμάτι των Πανεπιστημιακών για τις αλλαγές στην Τριτοβάθμια, και όταν βέβαια η υποχρηματοδότηση είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπισθεί σήμερα, ο αναπληρωτής υπουργός βάζει βέτο και λέει ότι θα συζητηθούν όλα, αφού πρώτα αυτός, μόνος, επαναφέρει το μάθημα το Θρησκευτικών. Δεν μας λέει πού θα το επαναφέρει όμως.
Είναι εντυπωσιακό το ότι ο αναπληρωτής Υπουργός Παιδείας δεν γνωρίζει καν πως το μάθημα των Θρησκευτικών, παρά τις αντίθετες προτάσεις εκπαιδευτικών και οργανώσεων για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εξακολουθεί να είναι υποχρεωτικό σε όλες τις σχολικές τάξεις από την Γ' Δημοτικού έως και τη Β' Λυκείου (και παραμένει υποχρεωτικό και στην πρόταση του υπουργείου για το Νέο Λϋκειο).
Η τοποθέτησή του, περί ανάγκης επαναφοράς ως υποχρεωτικού του μαθήματος των θρησκευτικών στο ελληνικό σχολείο, σηματοδοτεί όχι μόνο άγνοια επί του θέματος αλλά και έναν αυταρχισμό στη νοοτροπία και τη συμπεριφορά. Ακόμη, διαφαίνεται μία οπισθοδρόμηση σε σχέση με τον προβληματισμό που αναπτύσσεται γύρω από το μάθημα των Θρησκευτικών, που στα σχολεία διδάσκεται ως ένα κατηχητικό μάθημα, αλλά και σε σχέση με ζητήματα που άπτονται των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του σεβασμού της διαφορετικότητας στην κοινωνία και στην εκπαίδευση. Η συντηρητικοποίηση των θεσμών, η επιστροφή σε πολιτικές πρακτικές και επιλογές οι οποίες θα θέσουν κομμάτια του πληθυσμού στο περιθώριο της κοινωνίας, ήταν κίνδυνοι τους οποίους είχαμε έγκαιρα επισημάνει οι Οικολόγοι Πράσινοι, όταν σχολιάσαμε την σύνθεση της νέας κυβέρνησης.
Οι θέσεις μας για το θρησκευτικό αποχρωματισμό της Παιδείας έχουν με σαφήνεια διατυπωθεί σε πρόσφατη ανακοίνωσή μας:
http://www.ecogreens-gr.org/cms/index.php?option=com_content&view=article&id=2566:2011-09-26-12-41-27&catid=11:rights&Itemid=27
Η Θεματική Ομάδα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα
Η Θεματική Ομάδα Παιδείας
_______________________________
Tης Ξενιας Kουναλακη
Λίγες μέρες αφότου ανέλαβε τα καθήκοντά του ο νέος αναπληρωτής υπουργός Παιδείας, Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος, διακήρυξε ότι πρώτο μέλημά του είναι η επαναφορά ως υποχρεωτικού του μαθήματος των Θρησκευτικών. «Συζητάμε για όλα, αλλά πρώτα θα επανέλθουν τα Θρησκευτικά», ανέφερε χαρακτηριστικά. Η εξαγγελία του, απευθυνόμενη στο εκλογικό ακροατήριο που αμφιταλαντεύεται μεταξύ Ν.Δ. και ΛΑΟΣ, μαρτυρεί μια γενικότερη τάση λαϊκισμού και οπισθοδρόμησης της νέας κυβέρνησης, ειδικά σε κοινωνικά θέματα. Δεν είναι πρώτη προτεραιότητα οι ελλείψεις βιβλίων σε σχολεία, το ανεπαρκές προσωπικό, η διαρκής υποβάθμιση όλων των βαθμίδων της εκπαιδευτικής δραστηριότητας - όχι, πάνω από όλα προέχει τα Θρησκευτικά να ξαναγίνουν υποχρεωτικό μάθημα.
Αλλωστε θα έχει προηγηθεί η ανάκληση του νόμου περί ιθαγένειας, που ήταν μία από τις σημαντικότερες νομοθετικές κατακτήσεις της προηγούμενης κυβέρνησης. Την επανεξέτασή του έθεσε ως όρο για τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης και τη θέση του συμμερίζεται και ο Αντώνης Σαμαράς: «...αυτός ο νόμος περί ιθαγένειας δεν είναι από εκείνα που πρέπει να τα επαναδιαπραγματευτείτε με την τρόικα, αλλά με τον εαυτό σας! Είμαι βέβαιος ότι πολλοί από σας το έχετε μετανιώσει που ψηφίσατε πέρυσι τέτοιο νόμο. Αλλά δεν τολμάτε να τον πάρετε πίσω... Μη σας νοιάζει, κι αν δεν το κάνετε εσείς, το λέω και το ξαναλέω, σύντομα θα το κάνουμε εμείς!», είχε υποσχεθεί το περασμένο καλοκαίρι ο πρόεδρος της Ν.Δ.
Ετσι, τα παιδιά των μεταναστών που γεννιούνται στην Ελλάδα δεν θα αποκτούν ελληνική υπηκοότητα και θα μαθαίνουν υποχρεωτικά τη χριστιανοορθόδοξη εκδοχή περί θρησκείας. «Καλωσήρθατε στο βαλκανικό Ιράν», δηλαδή. Ακολούθως, αν περάσει η γραμμή Αδώνιδος Γεωργιάδη, θα επανέλθουμε στο πολυτονικό. Υπάρχει εξάλλου το κατάλληλο υπόβαθρο: Τα αρχαία ελληνικά διδάσκονται με ψυχαναγκαστική λεπτομέρεια στο γυμνάσιο. Tον υπερσυντέλικο της μέσης φωνής τον παίζουν στα δάχτυλα οι Eλληνες έφηβοι, είναι άλλωστε πιο χρήσιμος από τη lingua franca. Τόλμησε κάποτε η Αννα Διαμαντοπούλου να μιλήσει για την ανάγκη θεσμοθέτησης των αγγλικών ως δεύτερης επίσημης γλώσσας του ελληνικού κράτους και κόντεψαν να πέσουν να τη φάνε οι υπερπατριώτες.
Καθώς πηδάμε δεκαετίες αντίστροφα και κοντεύουμε να φτάσουμε στα έιτις, μήπως θα έπρεπε να σκεφτούμε και την ποινικοποίηση της μοιχείας; Αντιλαμβανόμενα ότι ταξιδεύουμε πίσω στον χρόνο, πολλά έντυπα φιλοξενούν εσχάτως νοσταλγικά αφιερώματα, με μία δόση ειρωνικής πικρίας είναι αλήθεια, στη χρυσή δεκαετία του αυριανισμού και της μεταχουντικής αισθητικής. Μπορεί να έχουμε ακόμη το ευρώ ως νόμισμα, να πασχίζουμε με επώδυνες μεταρρυθμίσεις να κρατηθούμε στην Ευρωζώνη, αλλά σε κοινωνικό επίπεδο κινδυνεύουμε σοβαρά να γίνουμε παρίες της Ευρώπης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου