Foreign Affairs: Ο ιδιωτικός τομέας και όχι το κράτος... το κύριο πρόβλημα της Ελλάδας

Το «άρρωστο» δημόσιο αποτελεί σύμπτωμα αυτών των προβλημάτων και όχι γενεσιουργός αιτία

 

Μία άκρως ανατρεπτική προσέγγιση του ελληνικού ζητήματος πραγματοποιεί το αμερικανικό περιοδικό Foreign Affaires, καθιστώντας σαφές ότι το κύριο πρόβλημα της χώρας είναι ο ιδιωτικός τομέας και όχι το κράτος.

Όπως εξηγεί χαρακτηριστικά, όσοι θεωρούν ότι το κεντρικό πρόβλημα είναι ο υπέρογκος και διαφθαρμένος δημόσιος τομέας, ο οποίος επιβαρύνει τον ιδιωτικό τομέα, μάλλον πλανώνται. «Η ρίζα του ελληνικού προβλήματος είναι η συγκέντρωση δύναμης στον ιδιωτικό τομέα και σε κατευθυνόμενα συμφέροντα, τα οποία προάγουν την κοινωνική ανισότητα» επισημαίνει το περιοδικό. Το «άρρωστο» δημόσιο αποτελεί σύμπτωμα αυτών των προβλημάτων και όχι γενεσιουργός αιτία, προσθέτει.  

Μία ομάδα ολιγαρχών διαθέτει στα χέρια της μία δυσανάλογου μεγέθους εξουσία - δεδομένου και του περιορισμένου πληθυσμού. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι τέσσερις οικογένειες ελέγχουν το σύνολο των ελληνικών μέσων ενημέρωσης, λαμβάνοντας μάλιστα ογκώδη δάνεια προκειμένου να χρηματοδοτήσουν τα ελλείμματα στους ισολογισμούς των εταιρειών τους. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι η Αγροτική Τράπεζα είχε ανάψει το πράσινο «φως» για παράνομα δάνεια, συνολικής αξίας 5 δισ. ευρώ. 

Σύμφωνα με το περιοδικό, αυτές οι καταστάσεις καλλιεργούνταν στην Ελλάδα για αρκετές δεκαετίες, αιτιολογώντας εξ ολοκλήρου το γεγονός ότι η Ελλάδα διαθέτει το δεύτερο υψηλότερο επίπεδο ανισότητας μεταξύ των χωρών της Ευρώπης. 

Στα προβλήματα προστίθεται και η γιγάντια «μαύρη» οικονομία, η οποία εκτιμάται στο 30% του ελληνικού ΑΕΠ. Οι αυτο-απασχολούμενοι, σύμφωνα με τα στοιχεία, συνιστούν την κύρια πηγή της φοροδιαφυγής.

Ένα ακόμη πρόβλημα συνίσταται στο γεγονός ότι ο παραγόμενος πλούτος δεν αποτελεί όχημα νέων επενδύσεων, αλλά αντιθέτως διοχετεύεται στην κατανάλωση.

Παράλληλα, συνεχίζει το περιοδικό, η περιορισμένη αγορά εργασίας συνέβαλε παραδοσιακά στη διαμόρφωση δύο κεντρικών χαρακτηριστικών της ελληνικής οικονομίας. Πρώτον, οι Έλληνες με χαμηλή εξειδίκευση στράφηκαν μαζικά στο κράτος, ιδίως τη δεκαετία του 1980, για την εύρεση εργασίας. Έτσι, αναπτύχθηκε ένα σύστημα πατρωνίας και εξαγοράς ψήφου, το λεγόμενο πελατειακό σύστημα. Οι πολιτικοί μεσολαβούσαν, ώστε να προσλάβουν στο δημόσιο την εκλογική τους πελατεία, ανεξάρτητα της ικανότητας αυτών των ατόμων. Έτσι, σταδιακά συγκροτήθηκε ένα διαφθαρμένο και αναποτελεσματικό δημόσιο.

Δεύτερον, οι Έλληνες, γνωστοί για το επιχειρηματικό τους πνεύμα, αποφεύγουν να εργαστούν για άλλους και έτσι, προτιμούν να ιδρύουν τη δική τους επιχείρηση. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι το 35% του πληθυσμού εργάζεται με την ιδιότητα του αυτοαπασχολούμενου, γεγονός που αυξάνεται την αποτελεσματικότητα και ευνοεί την φοροδιαφυγή.

Αυτές οι δύο συνθήκες παρήγαγαν ένα τοξικό μείγμα, τονίζει το Foreign Affairs, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι οι μικρές επιχειρήσεις και οι αυτοαπασχολούμενοι δίνουν διαρκή μάχη επιβίωσης, ενώ την ίδια ώρα οι κρατικές υπηρεσίες είναι διαποτισμένες με νεποτισμό και ανεπάρκεια.

 

(ΠΗΓΗ: http://bankingnews.gr/)