Tα 14 αεροδρόμια «γραδάρουν» τη συνέπειά μας…

Πιστέψαμε ότι ήρθε η ώρα τουλάχιστον να φύγει η φάκα

«Δεν μπορούμε να σβήσουμε τις φωτογραφίες, να μη γίνουμε ρεζίλι των σκυλιών; Αυτές που ήμασταν πριν λίγους μήνες με το πανό του ΣΥΡΙΖΑ Σάμου: “Το Αεροδρόμιου Σάμου δεν πωλείται” και μοιράζαμε φυλλάδια στους επιβάτες.
Αν, τελικά, αυτή η κυβέρνηση, που εμείς ματώσαμε για να βγει, συνεχίσει αυτή την αποικιοκρατική σύμβαση, δεν θα έχουμε χώρο να κρυφτούμε. Γιατί εμείς δεν είμαστε “μπλε-πράσινοι χειροκροτητές”, να αλλάζουμε άποψη κατά πώς βαράνε οι αρχηγοί. Έχουμε ο καθένας μας μια προσωπική ιστορία αντίστασης, έστω και ελάχιστης…

Δεν μπορούμε “να βαφτίσουμε το κρέας ψάρι”.
Αν πάλι πούμε, “εμείς διαφωνούμε, αλλά δεν μας ακούει η κυβέρνηση”, θα μας απαντήσουν “μάταιοι οι αγώνες σας, αφού και οι δικοί σας γρήγορα-γρήγορα μάζεψαν ό,τι είναι σημαία για την Αριστερά”:
Τα περιφερειακά αεροδρόμια είναι κοινωνικές υποδομές, δεν τις ορίζουν τα κέρδη. “Οι άνθρωποι, πάνω από τα κέρδη”, το ρητό μια ζωής! Δεν λέω ότι είναι εύκολα τα πράγματα, αλλά στα δύσκολα φαίνονται τα κοινωνικά μέτωπα. Εδώ δεν θέλουμε να ρισκάρουμε ούτε μια μέρα αμφιβολίας. Πώς θα βγούμε μπροστά;
Οι γερμανικοί και άλλοι κολοσσοί, σαν την “λαδιάρα” Siemens με τα τόσα υπερκέρδη, θα κάτσουν να τα χάσουν αμαχητί; Έτσι εύκολα τα περιμέναμε; Και αν πάλι είναι δύσκολα, έτσι εύκολα πουλάμε την ψυχή μας; Αν με το πρώτο είμαστε έτοιμοι να τα μαζέψουμε “αντί πινακίου φακής”, στο επόμενο γύρο “θα μας πάρουν και τα σώβρακα”!».
'Ετσι μου μίλησε εβδομηντάρης σύντροφος και με ενίσχυσε να συνεχίσω αυτόν τον αγώνα και για τα 14 αεροδρόμια και ό,τι άλλο σηματοδοτεί οριστικά την απαγκίστρωση από τα μνημόνια…
Πολλοί άλλοι σαν κι εμένα, άνθρωποι της κοινωνικής Aριστεράς, στα κινήματα, στον συνδικαλισμό, σε συλλογικότητες, εκεί το 2010, καταλάβαμε ότι μπήκε ένας φράχτης. Ένα τέλος που απαιτούσε νέα αρχή. Ότι με τους διάφορους επιμέρους αγώνες που δίναμε, δεν θα είχαμε αποτέλεσμα, αν δεν μπαίναμε στο χαράκωμα που ο κοινωνικός αντίπαλος μας έστησε:
«Για να συνεχίσουμε να έχουμε κέρδη στην Ελλάδα, να συνεχίσουμε να την αναπτύσσουμε με τον δικό μας τρόπο, τα δικαιώματά σας, οι ελπίδες σας, τα όνειρά σας θα πάνε 100 χρόνια πίσω. Θα ξανακάνουμε και τη χώρα σας προτεκτοράτο, για να μπορούν να κάνουν καλύτερα τις δουλειές τους οι διάφοροι “Συγγροί”!».
Και μπήκαμε στο χαράκωμα και παλέψαμε, ως και πολιτική Αριστερά πλέον, να πέσει αυτός ο φράχτης, να φύγει αυτή «η φάκα των μνημονίων».
Βλέπουμε τη φάκα: «Σε δανείζω για να μπορείς να μου ξεπληρώνεις τις δόσεις των προηγούμενων δανείων και επειδή σε δανείζω, σου ζητάω –“μεταρρυθμίσεις” τις λέω- να γίνεις ανοχύρωτη χώρα. Αν ήταν δυνατόν ο λαός σου να μην έχει κανένα δικαίωμα, για να διευκολυνθώ στις τωρινές και μελλοντικές μου δουλειές. Εν τω μεταξύ, μην τυχόν και ζητήσεις τα ρέστα. Μην πεις ότι προηγούμενα δάνεια δεν ήταν και τόσο καθαρά. Δάνεια που κατέληγαν πάλι σε μένα με τις διάφορες Siemensοδουλειές! Τότε θα σου πάρω όχι μόνο το σπίτι, αλλά και το χωράφι!».
Παλέψαμε λοιπόν και πιστέψαμε ότι ήρθε η ώρα να φύγει, τουλάχιστον, η «φάκα».
Είπαμε, αν είναι να γίνει πιο ήρεμα, ας προσπαθήσουμε . Ας κάνουμε ένα μορατόριουμ στην αποπληρωμή των δανείων των μνημονιακών συμβάσεων μέχρι να υπάρξει ανάπτυξη και ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων από την μνημονιακή λαίλαπα, και ας μην είμαστε κάθετοι: «Δεν πληρώνω-Δεν πληρώνω». Ίσως να γίνει αυτή η συμφωνία, γιατί και αυτοί έχουν να χάσουν από μια ανακατωσούρα.
Όμως η ήττα της αντίστασης σε όλη την Ευρώπη τους ενδιαφέρει πιο πολύ από την οικονομία, ό,τι κι αν λένε. Μορατόριουμ αυτοί δεν κάνουν, γιατί δεν θέλουν να παραδεχτούν την ήττα τους. Την ήττα όλων των νεοφιλελεύθερων σχεδίων που δημιούργησαν την παγκόσμια φούσκα και θέλουν να την κάνουν δική μας ήττα.
Και θα το πετύχουν όταν συμφωνήσουμε, εμείς η Ριζοσπαστική Αριστερά για αποικιακού τύπου εκποίηση της Δημόσιας Περιουσίας- εκποίηση της ψυχής μας. Ακόμα κι αν περισώσουμε λιγάκι αξιοπρέπεια με τις συντάξεις π.χ., φοβόμαστε ότι του χρόνου θα μας ζητάνε κι άλλα. Έτσι γίνεται 5 χρόνια τώρα μέσα σε αυτή τη φάκα.
Με τη ρήξη μας λένε ότι θα χάσουμε.
Μετά από 5 χρόνια, όταν πολλοί από μας έχουμε χάσει «τ’ αβγά και τα πασχάλια» και βλέπουμε ότι αυτό το πράγμα δεν έχει πάτο, ακόμα πιστεύουν ότι φοβόμαστε αυτό που μας έλεγαν από την αρχή;
Κάποιοι θα πουν ότι τα σχέδια της Ριζοσπαστικής Αριστεράς είναι ακόμα ένα «αφήγημα», μια και στην Ελλάδα για πρώτη φορά ίσως εφαρμοστούν. Να, είναι κάτι καινούργιο, που ενέχει το ρίσκο του πάμε ερευνώντας. Όμως το αφήγημα του Νεοφιλελευθερισμού και του Ευρωπαϊκού Σοσιαλφιλευθερισμού είναι γερασμένο και επικίνδυνο.
Πρέπει να θάψουμε το τοξικό τους σώμα, όχι να πάρουμε κομμάτια τους μαζί μας!

* Ο Αλέξανδρος Σταθακιός είναι Μέλος της Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Σάμου, και Περιφερειακός Σύμβουλος Βορείου Αιγαίου με την παράταξη Βόρειο Αιγαίο-Γόνιμη Γραμμή
 

(ΠΗΓΗ: εφημερίδα Δρόμος της Αριστεράς)