Ε όχι και να αποφασίσει η πλέμπα! (του Κώστα Βαξεβάνη)

Καλά να διαφωνείς με το δημοψήφισμα ή να μην το θέλεις για λόγους πολιτικού συμφέροντος, αλλά να το αποκαλείς και αντιδημοκρατικό ή αντισυνταγματικό, αγγίζει την πολιτική σχιζοφρένεια. Δεν είναι όμως παραλογισμός. Είναι που κάποιος πάτησε την ουρά τους και προσπαθούν να πείσουν πως δεν είναι πληγωμένη η δική τους ουρά αλλά το πρόβλημα είναι η ουρά στις Τράπεζες.

Μια συνταγματική πρόβλεψη και έκφραση Δημοκρατίας, το δημοψήφισμα δηλαδή, έχει κατηγορηθεί ήδη σε μερικές ώρες από το μιντιακό σύστημα ως αντιδημοκρατικό, αντισυνταγματικό και επιζήμιο. Προσπαθούν εναγωνίως να αντικαταστήσουν το δίλημμα από “ναι ή όχι στα μέτρα” σε “ναι ή όχι στο ευρώ” για να ξυπνήσουν τα φοβικά και ενεργοποιήσουν τα αντανακλαστικά του κόσμου που με τόση επιμέλεια κατασκευάζουν. Φτάνουν λοιπόν μέχρι το σημείο να αποκαλέσουν ασύμφορο, επιζήμιο και αντιδημοκρατικό κάτι που αναδεικνύει τη θέση των πολιτών.

Το δημοψήφισμα αλλάζει τα μεγέθη. Οι δανειστές δεν έχουν να κάνουν με μια διαπραγματευτική ομάδα την οποία πιέζουν, αποσταθεροποιούν, συκοφαντούν και αντιμετωπίζουν φορτώνοντάς της την υποστήριξη των εθνικών της συμφερόντων ως αντιευρωπαϊκή διάθεση. Έχουν να κάνουν με αυτούς στο όνομα των οποίων παίρνονται οι αποφάσεις. Η αντιπροσώπευση παραμερίζεται και στο προσκήνιο  έρχεται ο παθών και αποφασίζων.

Ως τώρα οι δανειστές κατηγορούσαν την κυβέρνηση. Τώρα πρέπει να κατηγορήσουν τον λαό, πράγμα το οποίο δεν έχει νόημα αφού έχει πάρει τις αποφάσεις του. Το δημοψήφισμα δεν αυξάνει απλώς τη διαπραγματευτική ισχύ της χώρας εξουσιοδοτώντας την κυβέρνηση για κινήσεις για τις οποίες δεν είχε εξουσιοδοτηθεί, αλλά αναβαθμίζει το ελληνικό πρόβλημα σε πολιτικό. Η λογιστική λογική του “κόψτε τόσα για να σας δώσω τόσα” μπαίνει σε δεύτερη μοίρα και τόσο οι δανειστές όσο και η Ευρώπη έχουν να κάνουν με ένα σοβαρό πολιτικό θέμα το οποίο είναι και η ουσία. Αν μπορούν δηλαδή να συνεχίζουν να λειτουργούν ως οι τιμωροί ψωρολογιστές σε ένα θεωρητικά μεγάλο ευρωπαϊκό όραμα.

Οι δανειστές αποκτούν πολιτικό πρόβλημα που πρέπει να επιλύσουν.Το συντριπτικό όχι στα μέτρα, δεν μπορεί να παράξει μόνο επιχειρήματα για τους κακομαθημένους 'Ελληνες, αλλά και προβληματισμό στην Ευρώπη. Την ανάγκη ενδεχομένως να προχωρήσει η ευρωπαϊκή ελίτ σε αποφάσεις που θα την αποκαλύψουν άρα θα θέτουν και την πολιτική ουσία.

Υπάρχει όμως ένας ακόμη σοβαρός λόγος που το δημοψήφισμα προκαλεί αλλεργία και στους δανειστές και στην τρόικα εσωτερικού. Ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός, μπορεί να λειτουργεί μόνο αν απομακρύνει τον πολίτη από τις αποφάσεις. Όταν στη θέση του πολίτη βάζει ειδικούς και τεχνοκράτες που αποφασίζουν για το καλό των πεινασμένων. Είναι διαφορετικό τώρα να αποφασίζουν οι πεινασμένοι και μάλιστα για το αν θέλουν να πεινάνε. Οι “δημοκρατίες των αγορών” λειτουργούν με σχήματα που εμφανίζονται ως αξιώματα. Έχουν γονατίσει την Ελλάδα χρησιμοποιώντας αυτά τα σχήματα ως απαράβατους κανόνες επιβίωσης του πολίτη.  Ξαφνικά με το δημοψήφισμα ο πολίτης ξαναμπαίνει στο προσκήνιο και γίνεται κέντρο αποφάσεων.Οι κανόνες και τα στερεοτυπικά αξιώματα δεν μπορούν να λειτουργήσουν γιατί το θέμα αποκτά τη σωστή διάσταση που είναι ο άνθρωπος. Αυτός είναι ο λόγος που η απόφαση για δημοψήφισμα έχει δημιουργήσει πανικό στο "μέτωπο της λογικής" και το προσωπικό της τρόικας εσωτερικού. Οι άνθρωποι, οι πολίτες, ακυρώνουν τους κανόνες-αξιώματα που τους επιτρέπουν να λειτουργούν χωρίς έλεγχο και μπαίνουν στο προσκήνιο για να αποφασίσουν.

Η αντίδραση στο δημοψήφισμα δεν είναι κίνηση πολιτικής επιβίωσης αλλά η προσπάθεια να αποφευχθεί ο κίνδυνος να ξαναμπούν οι κάτοικοι αυτής της χώρας στο επίκεντρο σοβαρών αποφάσεων παραμερίζοντας τα σχήματα αντιπροσώπευσης και κυρίως τα στερεότυπα της ομηρίας τους. Ε, όχι να αποφασίσει η πλέμπα. Αυτό δεν είναι παρεκτροπή μόνο από τα σχέδια αλλά και κίνδυνος κακού ανατρεπτικού προηγούμενου.

Οι επόμενες μέρες ως το δημοψήφισμα θα είναι δύσκολες. Σύσσωμο το μιντιακό και πολιτικό κατεστημένο θα παίξει τα ρέστα του. Θα χρησιμοποιηθούν τα ΑΤΜ, οι τράπεζες, οι λύκοι και οι καλοθρεμμένες αρκούδες της διαπλοκής για να μειωθεί η ισχύς του ΟΧΙ. Το τραπεζικό κατεστημένο το οποίο δυστυχώς δεν χτυπήθηκε ως σήμερα, θα προχωρήσει ενδεχομένως σε κινήσεις για να ενταθεί η εικόνα του σοκ και ο πανικός. Εκτός αν υποθέσουμε πως επειδή είναι αρκετά εκτεθιμένο θα υπακούσει περισσότερο στους φόβους του να βρεθεί φυλακή, παρά στον Σόιμπλε και τον Ντράγκι.

Όσοι προσπαθούν να μεταλλάξουν το πραγματικό δίλημμα που είναι λιτότητα ή ανάπτυξη, σε δίλημμα ευρώ ή δραχμή, έχουν κάνει αυτή τη φορά εκ των προτέρων την παραδοχή της ήττας της Ευρωπαικής Ένωσης. Πως δηλαδή η λιτότητα ταυτίζεται με το ευρώ. Αυτή τη φορά πρέπει να αποφασίσει η πλέμπα.

(ΠΗΓΗ: http://www.koutipandoras.gr/)