Και δυστυχώς για όλους εμάς, υπάρχουν ιστοσελίδες που φιλοξενούν αναντίρρητα τον εμετικό τους λόγο και το επικίνδυνο δηλητήριο που ξεχειλίζει η αρρωστημένη τους ψυχή.
Χθες δολοφονήθηκε ένας άνθρωπος. Ένας οικογενειάρχης άνεργος και άφησε πίσω του τα δυό του παιδιά. ένας τίμιος αγωνιστής του μεροκάματου και της ζωής του.
Χθες δολοφονήθηκε ένας άνθρωπος, που με όπλο τα δικά του ιδανικά και τα δικά του “πιστεύω” (με τα οποία ο καθένας έχει το δικαίωμα να διαφωνεί) βγήκε στο δρόμο μαζί με εκατοντάδες χιλιάδες συνανθρώπους μας, διεκδικώντας τα δίκια όλων μας και αντιπαλεύοντας μια πολιτική και μια κυβέρνηση, ολέθρια και για το λαό και για τον τόπο.
Χθες δολοφονήθηκε ένας άνθρωπος που βγήκε στο δρόμο να αγωνιστεί χωρίς κουκούλα, αλλά με την ταυτότητα και την αξιοπρέπειά του.
Θα μπορούσε να ήταν ο καθένας από μας. Αλλά ήταν αυτός. Ο Δημήτρης Κοτζαρίδης.
Θα μπορούσε να είχε αυτή ή την άλλη πολιτική άποψη για τα πράγματα. Επέλεξε να έχει τη δική του όπως άλλωστε ο καθένας από μας.
Θα μπορούσε να είχε αυτή ή την άλλη πολιτική άποψη για τα πράγματα. Επέλεξε να έχει τη δική του όπως άλλωστε ο καθένας από μας.
Κυρίως όμως θα μπορούσε να είναι καθισμένος πίσω από ένα πληκτρολόγιο και να χυδαιολογεί, όπως ακριβώς κάνουν οι υβριστές του. Επέλεξε όμως να είναι στο δρόμο και να αγωνίζεται με τον τρόπο του για τα δίκαια όλων.
Αν ο αγώνας του δολοφονημένου Δημήτρη και των δικών του συντρόφων αποβεί νικηφόρος, από τους καρπούς της δικής του νίκης θα δικαιούται να γευτεί ολόκληρη η Ελληνική κοινωνία το κομμάτι που της αναλογεί. Ακόμα και οι υβριστές του…Ποιο δίκιο λοιπόν.
Ποια αξία ζωής.
Ποια προσωπική αξιοπρέπεια δίνει και σε ποιόν το δικαίωμα να σκυλεύει και να ασελγεί υβριστικά πάνω από τη σωρό ενός δολοφονημένου συμπολίτη μας???…
Ποια αξία ζωής.
Ποια προσωπική αξιοπρέπεια δίνει και σε ποιόν το δικαίωμα να σκυλεύει και να ασελγεί υβριστικά πάνω από τη σωρό ενός δολοφονημένου συμπολίτη μας???…
Ποιος κερατάς δικαιούται έστω και να αδιαφορεί, τη στιγμή που το φασιστικό παρακράτος και οι μηχανισμοί εξουσίας δολοφονούν έναν άνθρωπο της διπλανής πόρτας???
Ο Δημήτρης Κοτζαρίδης δολοφονήθηκε. Και όταν υπάρχει ένας δολοφονημένος, υπάρχει σίγουρα και δολοφόνος. Υπάρχει και φυσικός αυτουργός, αλλά και ο ηθικός αυτουργός που όπλισε το χέρι του φονιά.
Ποιος στ'αλήθεια έχει το δικαίωμα να προσπερνά και να παραβλέπει αυτή την αλήθεια???
Απερίσκεπτοι αλλά και τσιράκια του μισθολόγιου της ντροπής, επιχειρούν να εμφανίσουν ως ένοχο τον ίδιο τον δολοφονημένο και τις εκατοντάδες χιλιάδες συμπολιτών μας που αγωνίζονταν μαζί του για τα δίκια όλων μας. Ο απόλυτος ξεπεσμός.
Αντιστοιχείστε τη στάση όλων αυτών με το μανιφέστο του εκφασισμού που καλεί την Ελληνική κοινωνία να φτιάξει τάγματα θανάτου σε βάρος εκείνων που επιμένουν να αγωνίζονται, και τότε θα γίνει φανερό και από πού εκπορεύονται και το σκοπό ποιών εξυπηρετούν αυτές οι φωνές που πλημμυρίζουν δηλητήριο και μίσος.
Αυτές οι φωνές μίσους, δεν έχουν τίποτε κοινό με τη θεμιτή πολιτική αντιπαράθεση που ο καθένας δικαιούται να κάνει απέναντι σε οποιονδήποτε.
Αυτές οι φωνές μίσους, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αποθράσυνση του φασισμού, και ως τέτοιες πρέπει να αντιμετωπίζονται.
Αυτές οι φωνές μίσους, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αποθράσυνση του φασισμού, και ως τέτοιες πρέπει να αντιμετωπίζονται.
Το να παραχωρείται χώρος για να εκφράζονται αυτές οι φωνές μέσα από τις ιστοσελίδες, δε συνιστά δημοκρατική στάση απέναντι στην πολυφωνία, αλλά υπό προϋποθέσεις μπορεί να εκλαμβάνεται και ως επικίνδυνη συνενοχή.
Το «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ» έχει ασκήσει κατ επανάληψη επίμονη και αυστηρότατη κριτική για τις θέσεις του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ σε μια σειρά από συγκεκριμένα ζητήματα. Αυτό άλλωστε σημαίνει πολιτική ευθύνη. Αυτό σημαίνει πολιτική αντιπαράθεση.
Αρνείται όμως πεισματικά να παραδοθεί στην κομματική εμπάθεια και να συγκαλύψει την αλήθεια. Αρνείται πεισματικά να δώσει συγχωροχάρτι στη δολοφονική πολιτική που αφανίζει τον τόπο και στα κάθε λογής τσιράκια της.
Σ αυτή τη ζωή που όλοι κρινόμαστε για τη στάση μας, ο καθένας επιλέγει το ρόλο που νομίζει ότι του αξίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου