Περιμένοντας τον κοντό! (του Νίκου Μωραΐτη)

Σκέψεις καθώς βλέπω τη συνέντευξη του πιο σκοτεινού πρωθυπουργού που πέρασε ποτέ από την Ελλάδα. Του ανθρώπου που προήδρευε και έβλεπε τις μίζες να περνούν.

Βλέπω Survivor περιμένοντας να αρχίσει η συνέντευξη Σημίτη στο ΣΚΑΪ. Είχα πει από το πρωί ότι δεν θα τη χάσω. Γιατί όμως τόση επιθυμία να τη δω;

Γιατί θέλω να δω δύο εντεταλμένους από το σύστημα δημοσιογράφους να «ανακρίνουν» (εδώ γελάνε) τον πιο συστημικό πρωθυπουργό που πέρασε ποτέ από την Ελλάδα; Τον πολιτικό χωρίς λαϊκό έρεισμα, που έγινε αρχηγός χάρη στις δημοσκοπήσεις, που συγκυβέρνησε ως «καταλληλότερος» με τους δημοσκόπους, που έδωσε για πρώτη φορά στα χρονικά γη και ύδωρ στους εκδότες και εγκατέστησε τη μιντιακή δημοκρατία στην Ελλάδα;

Ποιο υπόγειο συναίσθημα με οδηγεί μπροστά στην οθόνη; Η οργή ή η αηδία; Η αντιπάθεια ή η ελπίδα της νέμεσης;

Ο πιο σκοτεινός από τους ανθρώπους που κυβέρνησαν τη χώρα. Ο «καθηγητής» που το δεξί του χέρι έφερνε χρήματα στα μαύρα ταμεία του Κόμματος και το αριστερό του κουβάλαγε τις μίζες. Τίποτα δεν είδε. Τίποτα δεν κατάλαβε. Το πάρτι των τεράτων γύρω του και εκείνος άσπιλος, διότι οι καναλάρχες και οι δημοσκόποι τού έχτισαν το προφίλ του αλώβητου.

Η συνέντευξη έχει αρχίσει. «Στα δικαστήρια», επιμένει. Το έλεγε και τότε που κυβερνούσε. «Όποιος έχει στοιχεία, να τα πάει στον εισαγγελέα». Διότι, για τον πρωθυπουργό που έβλεπε τις μίζες να περνούν, τίποτα δεν ήταν αρκετό ώστε να δράσει ο ίδιος. Η οσμή αποχωρητηρίου δεν έφτανε στη μύτη του. Καμία πρωτοβουλία. Το βάρος στον απέναντι: Έχεις στοιχεία; Στα δικαστήρια! Κι έτσι συνεχιζόταν η ρεμούλα. Δεκατρία χρόνια μετά, φαίνεται πως μία κυβέρνηση βρίσκει τα στοιχεία. Και στέλνει στα δικαστήρια αυτούς που πρέπει να σταλούν. Και τι κάνει τώρα το άσπιλο βαμπίρ της Ιστορίας; Έντρομο, βγαίνει στη μεταμεσονύκτια ζώνη και ζητάει εκλογές.

Εκλογές, γιατί τρέμει. Πίσω από τα γυαλιά του καθηγητή. Πίσω από τα ρομποτικά χεράκια. Γιατι ο κλοιός στενεύει. Όχι μόνο ο δικαστικός – εκεί κάθε μεγάλη μορφή του παρακράτους έχει τα μέσα της. Ο κλοιός της Ιστορίας.

Τώρα δείχνει με τα δαχτυλάκια του στοιχεία. Το έλλειμμα, το χρέος. Έτσι έδειχνε και τότε. Πίνακες και… μακέτα. Και γύρω του έκαναν χορό οι μίζες.

Κι οι δημοσιογραφοι στήνουν το δικό τους χορό, καθώς βλέπω. Ο πρώην πρωθυπουργός αναφέρει την Ολυμπιάδα, καμία ερώτησε γιατί δεν έγινε ποτέ ένας απολογισμός. Τον ρωτάνε για τη Βόρειο Συρία και τη Μοσούλη. Εκεί, βλέπεις, οι εθνικοί εργολάβοι δεν παρέδωσαν δρόμους πολλαπλασιάζοντας τρεις και τέσσερις φορές το κόστος… Ας μιλήσουμε για τα ελληνοτουρκικά – όχι πώς άφησε να συμβούν τα Ίμια αλλά τι μας δίδαξαν τα Ίμια. Γενικά… Έχει καλό κλίμα η Τουρκία, Πρόεδρε;

Τελευταίο διαφημιστικό διάλειμμα, λέει. Και τώρα μιλούν για την Κεντροαριστερά. Ποιος Τσουκάτος; Ποιος Μαντέλης; Ποιος Άκης; Ποιος Βενιζέλος; Ποιος Γιάννος; Ποια εξοπλιστικά; Ποια Siemens; Ποιο χρηματιστήριο; Ποια «πειραγμένα» στοιχεία για την είσοδό μας στο ευρώ; Ο καθηγητής φόρεσε στραβά τα γυαλάκια του στη μύτη αλλά οι δημοσιογράφοι ξέχασαν τα δικά τους γυαλιά στο σπίτι. Η νύφη του αρχηγού της ΝΔ και η νυφίτσα που ξεκίνησε από το ΚΚΕ για να γίνει σύμβολο στους δρόμους για το τι σε κάνει το πάθος για το χρήμα είναι η πραγματική συνέντευξη μέσα στη συνέντευξη.

Τελικά όχι. Ο Σημίτης δεν είναι χειρότερος από τα μίντια που τον εξέθρεψαν και -όλως τυχαίως- αποφάσισαν να τον ξεπλύνουν την ημέρα της παραπομπής του υπουργού του, Γιάννου Παπαντωνίου, από τη βουλή. Ο Σημίτης είναι ο καθρέφτης μία σαπισμένης μιντιακής δημοκρατίας η οποία αποτελεί δέρμα του και ψέμα του, όπως οι μακιγιαρισμένες ελιές στο πρόσωπό του.

(ΠΗΓΗ: http://www.altsantiri.gr/)