Τους πήρε δυο βδομάδες στην ΓΣΕΕ, μετά την ουσιαστική κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων να αποφασίσουν επιτέλους να κηρύξουν μια 24ώρη γενική απεργία, και κάτω από την πίεση της ΑΔΕΔΥ να την κάνουν 48ωρη. Τέτοια ετοιμότητα συνδικαλιστική.
Δεν είναι βέβαια άξιο απορίας όλο αυτό που γίνεται με τις κορυφαίες συνδικαλιστικές οργανώσεις, μια και ξέρουμε ποιον και τι υπηρετούν οι ηγεσίες τους. Αν είχαμε αληθινό συνδικαλισμό δεν θα τολμούσε κανείς υπουργός-νομοθέτης-τρόικα να σκεφτεί καν να αγγίξει εργασιακές συμβάσεις. Εχουμε συνδικαλισμό “για τα μάτια” δηλαδή. Να χαμε να λέγαμε.
Λέμε στον κόσμο εμείς οι ιστολόγοι “μην πληρώνετε το χαράτσι των ακινήτων”, αυτό που εισπράτεται μέσω της ΔΕΗ, και τα άλλα χαράτσια, και καλά κάνουμε. Αλλά ουσιαστικά αυτός που μας διαβάζει, σ’ αυτή την διαλυμένη κοινωνία, καταλαβαίνει πως αν αποφασίσει να ΜΗΝ πληρώσει, είναι ουσιαστικά μόνος του. Καλείται μόνος του να τα βγάλει πέρα από κει και μετά.
Και δεν κάνουμε το πιο απλό: ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΟΥΜΕ επιτέλους ΜΙΑ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ. Διαρκείας. Η οποία, αναγκαστικά σχεδόν, θα φέρει ως έναν βαθμό τουλάχιστον και μια ενότητα και συμπαράταξη, που τόσο έχουμε ανάγκη.
Ναι, είναι γνωστό πως στις απεργίες (γενικές, ξεγενικές) εκείνοι που απεργούν, για μια σειρά από λόγους, είναι οι υπάλληλοι του δημοσίου τομέα. Και ελάχιστοι θαρραλέοι από τον ιδιωτικό. Και οι του ιδιωτικού ΔΕΝ τολμούν φυσικά να απεργήσουν, κι έχουν και το δίκιο τους, διότι την επομένη θα βρουν κλειστή την πόρτα της εργασίας τους.
Ομως αν είχαμε ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ, πόσο θα χρειαζόταν για να αρχίσουν να παίρνουν μέρος στην απεργία αυτή ΚΑΙ οι υπάλληλοι του ιδιωτικού τομέα; Τρεις μέρες; Πέντε;
Ε, στο τέλος, δηλαδή σε καμμιά βδομαδούλα, θα είχαμε όχι μόνο ξεφορτωθεί την κατοχική ψευδοκυβέρνηση, αλλά έτσι συνασπισμένοι και ενωμένοι ως λαός, θα είχαμε βρει και τι να κάνουμε για μετά.
Ας κάνουμε λοιπόν όχημά μας αυτή την 48-ωρη και ας την μετατρέψουμε σε ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ.
Εμπρός, ας συζητήσουμε τους τρόπους που μπορεί να γίνει αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου