ΕΠΙΘΕΣΗ Α ΛΑ 2007 ΔΕΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ Η ΧΩΡΑ: Πώς πήγαν να «κάψουν» τον Καραμανλή πριν 10 χρόνια

Το βιβλίο των αξιωματικών της Πυροσβεστικής που έζησαν από κοντά τις μεγάλες πυρκαγιές του 2007 αναδεικνύει τους λόγους που τεκμηριώνουν ότι υπήρχε οργανωμένη δράση, με στόχευση ακόμη και στη συνοχή της χώρας

Εγκλημα πολιτικό, με στόχο την κυβέρνηση Καραμανλή, καταγγέλλουν δύο άνθρωποι που έζησαν από πολύ κοντά τις καταστροφικές πυρκαγιές του καλοκαιριού του 2007. Οι αξιωματικοί της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Ιωάννης Σταμούλης και Νικόλαος Διαμαντής μέσα από το βιβλίο τους, που κυκλοφόρησε για τη σκοτεινή εκείνη περίοδο, παραθέτουν συγκεκριμένα στοιχεία τα οποία συνδέουν τις φωτιές με την επιχείρηση ανατροπής του Κώστα Καραμανλή.

Από μόνος του, άλλωστε, ο τίτλος του βιβλίου «Οι Ασύμμετρες Πυρκαγιές του 2007 στην Ελλάδα» (εκδόσεις Αλεξίπυρο) παραπέμπει σε αφύσικα γεγονότα και ενώ ένα πέπλο μυστηρίου καλύπτει ακόμα και σήμερα, μία δεκαετία μετά, τις αιτίες και τους δράστες των πυρκαγιών εκείνων. Γυρίζοντας τον χρόνο πίσω, όταν αμφότεροι κατείχαν σημαντικές θέσεις στην υπηρεσία τους και επικαλούμενοι αρκετά αποκαλυπτικά δημοσιεύματα της «δημοκρατίας», σημειώνουν ότι «ο χαρακτήρας των εμπρησμών αυτών ξεπέρασε το σύνηθες, συγκρότησε μια στρατηγική εγκληματικής δράσης λαμβάνοντας το αντικειμενικό κριτήριο του πολιτικού εγκλήματος».

Η θέση τους αυτή ενισχύεται με αρκετά ενδιαφέροντα επιχειρήματα:
1 Την ανάπτυξη 1.567 πυρκαγιών σε όλη την επικράτεια κατά το πρώτο εικοσαήμερο του Ιουλίου, διπλάσιων (!) σε σχέση με το προηγούμενο έτος.

2 Την έναρξη των περισσότερων πυρκαγιών το διάστημα 8 μ.μ. – 10 μ.μ., κατά το οποίο υπάρχει επιχειρησιακή υστέρηση των πυροσβεστικών επιχειρήσεων. Τις ώρες εκείνες δεν υπάρχει δυνατότητα χρήσης εναέριων πυροσβεστικών μέσων, είναι δύσκολη η επιχείρηση των επίγειων μέσων λόγω του σκότους αλλά και καταπονημένο το προσωπικό, ενώ είναι και η στιγμή του χρόνου αλλαγής στις βάρδιες.

3 Την εύρεση εμπρηστικών μηχανισμών καθώς και την ταυτόχρονη ανάφλεξη σε πολλά διαφορετικά σημεία κατά τη διάρκεια της νύχτας.

4 Την επανάληψη με μεγάλη ένταση του παράξενου φαινομένου των ψευδών αναγγελιών για ενάρξεις πυρκαγιών στην περιοχή της Αττικής, ψευδών πληροφοριών για εύρεση νεκρών στις περιοχές όπου μαίνονταν οι πυρκαγιές, καθώς και ψευδών πληροφοριών για πτώση εναέριων μέσων.

5 Τις επιθέσεις εις βάρος πυροσβεστών. Χαρακτηριστικό είναι το συμβάν που σημειώθηκε στις ανεμογεννήτριες στον Δήμο Μαρμαρίου Ευβοίας, όταν πλήρωμα πυροσβεστικού οχήματος με δύο συμβασιούχους πυροσβέστες στην προσπάθειά του για την κατάσβεση της πυρκαγιάς δέχτηκε επίθεση από άγνωστο άτομο, το οποίο εμπόδισε την επέμβασή τους. Αποτέλεσμα ήταν η πυρκαγιά να πάρει διαστάσεις και να χρειαστεί να επιχειρήσουν περισσότερες επίγειες δυνάμεις και εναέρια μέσα.

6 Οι ενάρξεις πυρκαγιών σε αυτό το χρονικό διάστημα προβάλλονταν σε real time από τα κεντρικά δελτία ειδήσεων αυτής της ζώνης, γεγονός που ανατροφοδοτεί την κρίση και πολλαπλασιάζει τον πανικό.
Βιωματικά, τονίζουν ο Ιωάννης Σταμούλης και ο Νικόλαος Διαμαντής, «το σύνολο των επιχειρούντων στα πύρινα μέτωπα αλλά και οι κάτοικοι των πυρόπληκτων περιοχών αισθάνονταν ότι μετέχουν και είναι θύματα ενός ακήρυχτου πολέμου. Ακήρυχτος μεν, πραγματικός πόλεμος δε, που στόχευσε εναντίον της εθνικής ασφάλειας και της πολιτικής προστασίας της πατρίδας μας». Λαμβάνοντας υπόψη ότι την εποχή των πυρκαγιών και μάλιστα στην κορύφωσή τους προκηρύχθηκαν, υπό την πίεση των γεγονότων, εθνικές εκλογές (16ης Σεπτεμβρίου 2007), οδηγούνται στο συμπέρασμα ότι «η άσκηση πολιτικής βίας και ο επηρεασμός του εκλογικού σώματος ίσως να αποτελούσε και έναν από τους αντικειμενικούς σκοπούς των δραστών». Αρκετά είναι τα δημοσιεύματα της «δημοκρατίας» και της «Espresso» που χρησιμοποιούν οι συγγραφείς προς ενίσχυση των απόψεών τους, όπως το άρθρο της «δημοκρατίας» της 5/2/12 με τίτλο «Σκοπιανοί παρακρατικοί (με αλβανικά διαβατήρια) έκαψαν την Ηλεία το 2007;» καθώς και η συνέντευξη του Σάββα Καλεντερίδη στην «Espresso» στις 24 Ιουλίου 2009 με τίτλο «Βάσει σχεδίου το μπουρλότο στην Ηλεία».
Ενδιαφέρον παρουσιάζει το απόσπασμα του βιβλίου το οποίο αναφέρεται στην προσέγγιση της Ρωσίας από τον Κώστα Καραμανλή και στις επιλογές του σε θέματα εξωτερικής πολιτικής:

Προσανατολισμός

«Η κυβέρνηση Καραμανλή είχε θεωρήσει, προγενέστερα των πυρκαγιών, ότι θα ήταν προς το συμφέρον της χώρας η σύναψη μιας σειράς συμφωνιών με τη Ρωσία, και προσανατόλισε την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησής του και της χώρας προς την κατεύθυνση αυτήν. Οι επερχόμενες συμφωνίες, για τη διέλευση των ενεργειακών αγωγών και τη διαχείριση της ενέργειας, κυρίως θα λάμβαναν χώρα τη χρονική περίοδο της θητείας της επόμενης κυβέρνησης, η οποία θα έβγαινε από τις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου».

«Οταν αυτές βγήκαν στη δημοσιότητα και έγιναν γνωστές οι προθέσεις της τότε κυβέρνησης, πραγματικά ενόχλησαν πολλούς» σημειώνουν οι συγγραφείς και συνεχίζουν: «Επιπλέον, ο Καραμανλής είχε εξοργίσει τις ΗΠΑ και με τις συνεχείς αρνήσεις του σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Από το “όχι” στο Βουκουρέστι για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ μέχρι την άρνησή του να κάνει δήλωση κατά της Ρωσίας, όταν ξέσπασε ο πόλεμος στη Γεωργία, ο κ. Καραμανλής έδειχνε να απομακρύνεται συνεχώς από τους Αμερικανούς, οι οποίοι μάλιστα τον είδαν να παραγγέλνει 450 άρματα μάχης από τους Ρώσους και να συναντιέται οκτώ φορές με τον Πούτιν. Οταν δε αποφάσισε να προχωρήσει τη συνεργασία στον ενεργειακό τομέα, ο Βλαντιμίρ Πούτιν φέρεται να τον προειδοποίησε για τις επιθέσεις που σίγουρα θα δεχόταν».

Ηθελαν μαζικές καταστροφές και αθώα θύματα

Ο πύρινος εχθρός, λένε οι Ι. Σταμούλης και Ν. Διαμαντής, με τις καταστροφικές, βίαιες εκδηλώσεις του, επί της ουσίας, «προσπάθησε να επιβάλει την πολιτική του άποψη – θέληση επί του αντιπάλου, δηλαδή του κυρίαρχου πολιτικού καθεστώτος και πιθανόν της ίδιας της εθνικής οντότητας της πατρίδας μας. Οι εμπρηστές λειτούργησαν χωρίς κανόνες και συναισθηματισμούς. Οι πράξεις τους στόχευαν σε μαζικές καταστροφές, με απώλειες αθώους ή απλούς κατοίκους.

Ενας πόλεμος, “εσωτερικός πόλεμος”, που σαφώς και δεν είναι αυθύπαρκτος αλλά πιθανότατα μπορεί να αποτελεί μέρος ενός πολιτικού σκοπού, σε συνδυασμό με την ψυχολογία, άλλες κοινωνικές δράσεις, όπως η προπαγάνδα, η συγκεκαλυμμένη δράση μέσω άλλων πολιτικών μορφωμάτων. Ενας τέτοιος πόλεμος μπορεί να έχει τις ρίζες του σε πολιτικούς σκοπούς, υπακούοντας σε ηγετική ομάδα ή πολιτικό μόρφωμα ή χώρα». Από τα αξιοσημείωτα, που υπενθυμίζουν οι συγγραφείς, είναι η αποκάλυψη στην οποία είχε προχωρήσει τον Δεκέμβριο του 2011 ο πρώην πρωθυπουργός της Τουρκίας Μεσούτ Γιλμάζ, η οποία «επιβεβαίωνε την εγκληματική δράση της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας ΜΙΤ στην Ελλάδα.

Παραδέχθηκε ότι τουλάχιστον την εποχή της πρωθυπουργίας της Τανσού Τσιλέρ το 1995-1997 Τούρκοι πράκτορες έκαιγαν τα ελληνικά δάση. Ηταν η εποχή με τις μεγάλες πυρκαγιές στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και της Μακεδονίας, όπου είχαν υπάρξει μεν πληροφορίες στις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες για εμπρησμούς από τους Τούρκους πράκτορες, αλλά οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Σημίτη δεν είχαν καταφέρει να συγκεντρώσουν περισσότερο συγκεκριμένες πληροφορίες».

(ΠΗΓΗ: https://netakias.com/)