Η κοροϊδία συνεχίζεται: Παραδέχεται το λάθος του το ΔΝΤ, αλλά επιμένει στα ίδια και χειρότερα

Ομολογίες αποτυχίας, αυτοκριτική αλλά... ίδια συνταγή. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για ακόμα μία φορά προχώρησε σε ένα «mea culpa» σχετικά με το ελληνικό πρόγραμμα, όμως, ακριβώς όπως στο πρόσφατο μνημονιακό παρελθόν, δεν διδάσκεται από τα λάθη (;) του.

Η έκθεση του ΔΝΤ που συντάχθηκε από την Ανεξάρτητη Υπηρεσία Αξιολόγησης (Independent Evaluation Office -IEO) και έγινε γνωστή την Πέμπτη, αποτελεί ακόμα μία έμμεση αυτοκριτική του Ταμείου για την παρουσία του στο ελληνικό πρόγραμμα από το 2010 μέχρι σήμερα. Η έκθεση διαπιστώνει «την ανάγκη να αποφεύγονται αδικαιολόγητες καθυστερήσεις στην αναδιάρθρωση του χρέους, να δίνεται μεγαλύτερη προσοχή στην οικονομική προσαρμογή, να επιδεικνύεται μεγαλύτερη φειδώ στις δημοσιονομικές και στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, καθώς και την ανάγκη εξορθολογισμού της διαδικασίας συνεργασίας με τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα».

Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που το ΔΝΤ παραδέχεται ότι δεν αξιολόγησε σωστά τα δεδομένα. Τον Ιανουάριο του 2013 είχε προκαλέσει παγκόσμια αίσθηση η δημοσιοποίηση της 43σέλιδης μελέτης του τέως επικεφαλής οικονομολόγου του Ταμείου, Ολιβιέ Μπλανσάρ με τίτλο «Τα λάθη των προγνωστικών ανάπτυξης και οι δημοσιονομικοί πολλαπλασιαστές». Ούτε λίγο ούτε πολύ, το ΔΝΤ παραδέχθηκε ότι κάνοντας λάθος με έναν συντελεστή («πολλαπλασιαστή») επέβαλε πολύ μεγαλύτερη λιτότητα (περικοπές σε μισθούς στο Δημόσιο, συντάξεων κλπ) σε χώρες όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία, με αποτέλεσμα να υπάρξει πολύ μεγαλύτερη πτώση της εσωτερικής ζήτησης. «Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και οι Ευρωπαίοι έχασαν χρόνο στην οικονομική διάσωση της Ελλάδας, αρνούμενοι να μειώσουν από το 2010 το βάρος του χρέους της», παραδέχτηκε ο κ. Μπλανσάρ, σε συνέντευξη που μεταδόθηκε από το γαλλικό κρατικό ραδιόφωνο, λίγους μήνες αργότερα, τον Ιούνιο του ίδιου έτους.

Διάθεση απολογίας είχε και ο προκάτοχος της Κριστίν Λαγκάρντ στο τιμόνι του Ταμείου, Ντομινίκ Στρος-Καν, ο οποίος παραδέχθηκε τον περασμένο Ιούνιο, εν μέσω ραγδαίων και δραματικών εξελίξεων στη χώρα μας, σε κείμενό του ότι έπρεπε να είχε πιέσει περισσότερο τις χώρες της Ευρωζώνης​ για να βοηθήσουν την Ελλάδα και να αντισταθούν στις πιέσεις για σκληρή λιτότητα. Ο τέως γενικός διευθυντής του ΔΝΤ, επί των ημερών του οποίου η Ελλάδα μπήκε στο τούνελ των μνημονίων, ομολόγησε ότι δεν εκτίμησε ορθά τις συνέπειες μία τέτοιας προσαρμογής, σημειώνοντας ότι εφόσον είναι πολύ αργά για να αλλάξει αυτό, πρέπει να δοθεί στην Αθήνα ανάσα με επέκταση της αποπληρωμής του χρέους, τονίζοντας μάλιστα πως οι δανειστές αδυνατούν να εξάγουν μαθήματα και φαίνεται «να επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη».
Απολύτως διαφωτιστική ήταν η αποψη του καθηγητή διεθνούς οικονομικής πολιτικής στο πανεπιστήμιο Princeton και πρώην αναπληρωτή διευθυντή του Ευρωπαϊκού Τμήματος Ερευνών του Ταμείου, Ασόκα Μόντι, ο οποίος κατέκρινε συνολικά τους χειρισμούς του ΔΝΤ στο ελληνικό ζήτημα. Με άρθρο του στο Bloomberg τον περασμένο Απρίλιο υπογραμμίζει ότι το ΔΝΤ πρέπει να σταματήσει να ζητά περισσότερη λιτότητα και άμεση αποπληρωμή των δόσεων και να αναγνωρίσει τη δεινή θέση της Ελλάδας διαγράφοντας μεγάλο μέρος του χρέους της.
Σχολιάζοντας τις πρόσφατες προτάσεις του Ταμείου για την Ελλάδα παρατηρεί ότι παραμένουν ίδιες: Περισσότερα δάνεια (αυτή τη φορά μόνο από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς) για να αποπληρωθούν όλοι οι πιστωτές, μεταξύ αυτών και το ίδιο το Ταμείο. «Για να ανακτήσει τη χαμένη του αξιοπιστία και ανεξαρτησία, το Ταμείο θα πρέπει να διαγράψει ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού χρέους και να υποχρεώσει τα πλουσιότερα μέλη του να επωμιστούν το βάρος», καταλήγει χαρακτηριστικά.
Τον περασμένο Ιούλιο,  ο κ. Μπλανσάρ, απάντησε με ένα απολογητικό άρθρο, στο IMF blog, στην κριτική που έχουν δεχθεί οι δανειστές. «Η δημοσιονομική λιτότητα δεν ήταν επιλογή, αλλά αναγκαιότητα. Δεν αποτελούσε απλά εναλλακτική λύση για τη μείωση των δαπανών και την αύξηση των φόρων. Η μείωση του ελλείμματος ήταν μεγάλη, γιατί το αρχικό έλλειμμα ήταν μεγάλο. Λιγότερη λιτότητα, δηλαδή, βραδύτερη δημοσιονομική προσαρμογή, θα απαιτούσε ακόμη μεγαλύτερη χρηματοδότηση σε συνδυασμό με αναδιάρθρωση του χρέους και εδώ υπήρχε ένα πολιτικό όριο στο τι οι επίσημοι πιστωτές θα μπορούσαν να ζητήσουν από τους πολίτες να συνεισφέρουν» ανέφερε, μεταξύ άλλων ο γάλλος οικονομολόγος, υπερασπιζόμενες τις εμμονές του Ταμείου.
Τότε ήταν εξάλλου, που οι εκπρόσωποι του Ταμείου, μαζί με τον γερμανό υπουργό Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε επέμεναν στις σκληρές θέσεις, μπλοκάροντας τη συμφωνία.
Το ΔΝΤ δεν μαθαίνει από τα λάθη του, ακόμα κι αν σημαίνουν φτώχεια και στερήσεις από εκατομμύρια πολίτες. Η στρατηγική του είναι τα ίδια τα «λάθη» του...

(ΠΗΓΗ: http://newpost.gr/)