Το φθινόπωρο εξοντώνουν τους κηφήνες

(γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου,
Οικονομολόγος)

Η αυλαία των 30ών Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου έπεσε. Εν τούτοις, όμως, θα μείνουν βαθειά χαραγμένοι στη μνήμη μας καθώς οι διοργανωτές και η χώρα που τους φιλοξένησε, απέδειξε πως ή δεν γνωρίζει Ιστορία ή ηθελημένα προσέβαλε ένα Έθνος και ένα λαό που τους έδωσε τα πολιτιστικά φώτα για να περπατήσουν στο διάβα της Ιστορίας και να το «παίζουν» τάχατες πολιτισμένοι. Έδειξε ασέβεια προς μια χώρα που εκτός των άλλων, τους έδωσε τη δυνατότητα συνεννόησης μέσω της ίδιας τους της γλώσσας. Μιας γλώσσας που εάν αφαιρέσεις τους συνδέσμους, τα άρθρα και τις προθέσεις, είναι στο βάθος η Ελληνική. Πολλές οι προσβολές που εισέπραξε η πατρίδα μας, θα ήθελα όμως, να σταθώ σε αυτή που θεωρώ πιο σημαντική και καταγράφω όπως τη διάβασα:

«Δεν εψάλλη ο Ολυμπιακός Ύμνος του Σπύρου Σαμάρα, σε στίχους του Κωστή Παλαμά, που ακούστηκε στους Πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες των Αθηνών το 1896. Το 1958 η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή αποφάσισε να είναι ο επίσημος Ολυμπιακός Ύμνος και να ψάλλεται κατά την έναρξη και τη λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων. Οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες που εψάλλη ήταν αυτοί της Ρώμης, το 1960, και έκτοτε ψέλνεται ανελλιπώς σε όλους τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μάλιστα στο Σίδνεϊ το 2000, εψάλλη στα Ελληνικά, από Ελληνική χορωδία και στο Πεκίνο, το 2008, επίσης στα Ελληνικά, από παιδική Κινεζική χορωδία! Σε όλες τις άλλες χώρες, όπου έγιναν οι Ολυμπιακοί αγώνες, ο Ύμνος εψάλλη στη γλώσσα τους. Ντροπιαστική εξαίρεση αποτελούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Μονάχου, το 1972 και τώρα του Λονδίνου, όπου ο Ολυμπιακός Ύμνος αποδόθηκε μόνο από ορχήστρα που μάλιστα στο Λονδίνο ήταν και αθέατη…Γερμανία και Μεγάλη Βρετανία υποτίμησαν τον Ολυμπιακό Εθνικό Ύμνο, που είναι ένα σημαντικό στοιχείο της σύγχρονης Ελλάδας. Τυχαίο;»

Μα πώς μπορεί να είναι τυχαίο, όταν αυτοί οι «πολιτισμένοι», είναι εκείνοι που παραδέχονται πως είναι κοινοί κλέφτες αλλά δεν παραδίδουν τα κλεμμένα Γλυπτά του Παρθενώνα (γλυπτά αετωμάτων και μετοπών που απεικονίζουν μάχες μεταξύ των Λαπήθων και των Κενταύρων, αλλά και της Ζωοφόρου του Παρθενώνα που κοσμούσε το ανώτερο τμήμα των τοίχων του ναού σε όλο του το μήκος) που εκλάπησαν και μεταφέρθηκαν στη Βρετανία το 1806 από τον κόμη του Έλγιν και από το 1816 κοσμούν το Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου.
Όμως, η καμήλα πρώτα πρέπει να βλέπει την καμπούρα της και μετά να κρίνει την καμπούρα των άλλων. Και δική μας καμπούρα είναι δυστυχώς, ο κ. Κούβελος, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ιππασίας, που στην περίπτωσή του έγινε το παγκοσμίως πρωτάκουστο, να ορισθεί δηλαδή, αρχηγός της Ελληνικής Ολυμπιακής Αποστολής χωρίς να μετέχει κανένας Έλληνας αθλητής της Ιππασίας, στα ιππικά αγωνίσματα της Ολυμπιάδας αυτής. Τέτοια λοιπόν, αθλητική άνθηση γνωρίζει επί Προεδρίας του κ. Κούβελου το άθλημα της Ιππασίας στη χώρα μας!
Ωστόσο, φρόντισαν ο κ. Κούβελος και ο κ. Καπράλος (Πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής), να παραγράψουν με μεγάλη ευκολία τους πολυετείς κόπους μιας παγκόσμιας αθλήτριας και να της τσακίσουν τα όνειρα για μια μεγάλη διάκριση. Έτσι, αυτοί οι δουλοπρεπείς και χαμηλοϋψείς πολιτικάντηδες, δεν μπόρεσαν να καταλάβουν ένα αφελές αστείο που έκανε η αθλήτρια, αναπαράγοντάς το μέσω του twitter της και αποκεφάλισαν τη Βούλα Παπαχρήστου, με συνοπτικές διαδικασίες, αποκλείοντάς την από την Ελληνική αποστολή, τάχατες γιατί επέδειξε ρατσιστικά φαινόμενα που δεν συνάδουν με το Ολυμπιακό πνεύμα. Κατ΄αυτόν τον τρόπο στέρησαν από τη χώρα μας ένα μετάλλιο που ήταν τόσο απαραίτητο. Ικανοποίησαν, όμως, με τη δουλικότητά τους, τους διεθνείς αφεντάδες τους και ποιος ξέρει, ίσως, αύριο μεθαύριο να εκφραστεί η ευχαρίστησή τους, μέσω μιας θέσεως στις Ευρωπαϊκές και Παγκόσμιες Αθλητικές Επιτροπές. Γιατί πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός πως δεν διαμαρτυρήθηκαν, αλλά ούτε καν αντέδρασαν ως υπεύθυνοι της Ελληνικής αποστολής, για περιστατικά που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια των Αγώνων (π.χ. δήλωση της αθλήτριας, σημαιοφόρου της Γερμανίας στο twitter) και πρόσβαλαν την Ελλάδα και τους Έλληνες αθλητές;
Έτσι, η πατρίδα μας γύρισε αθλητικά, 25 χρόνια πίσω, με την ισχνή συνολική συγκομιδή μεταλλίων (2 χάλκινα), όταν το 1992 κερδίσαμε δυο χρυσά μετάλλια και το 1996 κερδίσαμε συνολικά 8 μετάλλια εκ των οποίων τα 4 ήταν χρυσά. Όταν, το 2000 κερδίσαμε 13 μετάλλια (4 χρυσά), ενώ το 2004 κερδίσαμε 16 μετάλλια (6 χρυσά).
Ο αθλητισμός για τις περισσότερες προηγμένες χώρες στον πλανήτη είναι μια βαριά βιομηχανία εξαγωγής κουλτούρας και πολιτισμού. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι το σπουδαιότερο αθλητικό γεγονός του πλανήτη και το παρακολουθούν εκατομμύρια άνθρωποι. Όλοι οι αθλητές, αθλούνται επίπονα επί μια τετραετία τουλάχιστον, στερούμενοι πολλές απολαύσεις και προσαρμόζουν τη ζωή τους στο στόχο της συμμετοχής, έστω, στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οι δε χώρες επενδύουν μεγάλα ποσά από τους προϋπολογισμούς τους στην επιτυχία αυτών των αθλητών.
Αυτά, όμως, που φαντάζουν φυσιολογικά για άλλες χώρες για την πατρίδα μας είναι ουτοπία, γιατί τη χώρα μας, ιδίως τα τελευταία χρόνια την κυβερνούν αγύρτες, ακαμάτηδες και ρεμπεσκέδες. Για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας δαπανήθηκαν τεράστια κονδύλια για τη δημιουργία υποδομών τέλεσης Ολυμπιακών Αγώνων, που επιβάρυναν τον κρατικό προϋπολογισμό και δημιούργησαν μαζί με άλλες παθογένειες της πατρίδας μας (φοροκλοπή, φοροδιαφυγή, παραεμπόριο κλπ) τη δημοσιονομική κατάρρευση της χώρας και οδήγησαν σε δραματική συρρίκνωση το βιοτικό επίπεδο των πολιτών. Το κόστος κατασκευής αυτών των έργων ήταν πολλαπλάσιο του προϋπολογισμού τους και ενώ είχε προϋπολογιστεί στα 11δις ευρώ, εκτινάχτηκε, από τα λαμόγια της πολιτικής, στα 30 δις ευρώ (τουλάχιστον). Επί παραδείγματι, η περιβόητη στέγη “Καλατράβα” του Ολυμπιακού σταδίου στο Μαρούσι, ενώ είχε προϋπολογισμό 3 εκ. ευρώ, άγγιξε τα 400 εκ. ευρώ και αποτελεί μια από τις τρανταχτότερες αποδείξεις για το μεγάλο φαγοπότι που στήθηκε την εποχή εκείνη από τους εμπλεκομένους επιτήδειους.
Παρ΄όλα αυτά, το σημερινό δυστύχημα, είναι πως από το 2004 η πολιτεία δεν φρόντισε να αξιοποιήσει και να συντηρήσει αυτές τις αθλητικές υποδομές και εγκαταστάσεις οι οποίες θα έδιναν ώθηση στον Ελληνικό αθλητισμό, συνεχίζοντας τις επιτυχίες και θα τον κατέτασσαν στις πρώτες αθλητικά προηγμένες χώρες με όλα τα οφέλη που θα επακολουθούσαν. Αλλά αυτοί οι αχρείοι εγκατέλειψαν πλήρως, το υστέρημα του Ελληνικού λαού και οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις στο σύνολό τους θυμίζουν σήμερα σεληνιακό τοπίο. Η εικόνα της απόλυτης εγκατάλειψης και της λεηλασίας που έχουν υποστεί οι εγκαταστάσεις, μας γεμίζουν θυμό, αγανάκτηση και οργή. Τελικά θα υπάρξει κάποτε απόδοση ευθυνών γι΄αυτό το σκανδαλώδες θέμα, καθώς πετάχτηκαν δισεκατομμύρια ευρώ στα σκουπίδια;
Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης, ήταν το 2008 να κερδίσουμε 4 μετάλλια και το 2012, δυο, εκ των οποίων κανένα χρυσό, που σημαίνει πως σε δυο Ολυμπιάδες οι Έλληνες στερήθηκαν να δουν στον υψηλότερο ιστό, τη γαλανόλευκη Ελληνική Σημαία και να ακούσουν τον Εθνικό τους Ύμνο.
Σ΄ αυτή τη ζοφερή οκταετία, με απούσα την πολιτεία, προετοιμάστηκαν οι αθλητές και οι αθλήτριές μας. Ποιος θα φανταζόταν πως θα πλήρωναν από την τσέπη τους τα ταξίδια συμμετοχής τους σε αγώνες, για να πιάσουν τα όρια των Ο.Α; Ότι θα αγωνίζονταν χωρίς τους προπονητές τους ή θα δανείζονταν τον εξοπλισμό του αθλήματός τους; Ότι θα έμεναν εκτός Σταδίου οι γονείς τους, γιατί οι ανευθυνοϋπεύθηνοι δεν είχαν προνοήσει πως η παρουσία των γονιών των αθλητών είναι ψυχολογική ένεση γι΄αυτούς; Ότι δε θα είχαν στάδια να προπονηθούν και η προπόνηση θα γινόταν στα χωράφια; Ότι δεν υπήρχε πετρέλαιο για να θερμάνει τις ανοικτές πισίνες των κολυμβητηρίων, όπως ξεδιάντροπα παραδέχτηκαν στη ΝΕΤ, οι Καπράλος και Κούβελος; Ότι τους χρωστάνε οδοιπορικά ετών και τόλμησαν να ζητήσουν πίσω μέρος των οδοιπορικών που τους έδωσαν (300 ευρώ) για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, εφ΄όσον κάποιοι επέστρεψαν νωρίτερα;
Σε σας, τους νταβατζήδες του μόχθου του λαού, αυτά τα παιδιά δε σας χρωστάνε απολύτως τίποτε. Όλοι εμείς όμως, ο Ελληνικός λαός τους χρωστάμε τα πάντα γιατί με τον τιτάνιο αγώνα τους και τις αξιοπρεπείς δηλώσεις τους κράτησαν ψηλά και υπερήφανα τη Σημαία μας. Γιατί, Έλληνες δεν είστε εσείς οι κενόδοξοι, οι αμοραλιστές, οι φιλοχρήματοι. Έλληνας, είναι, ο Γιαννιώτης που δάκρυσε μετά την υπερπροσπάθειά του γιατί δεν μπόρεσε να κρατήσει την υπόσχεση που έδωσε στον λαό μας για ένα μετάλλιο. Έλληνας, είναι, ο Τσάκωνας που ευχαρίστησε τους «χορηγούς του», δηλαδή την οικογένειά του και τον προπονητή του, οι οποίοι μόχθησαν τόσα χρόνια μαζί του. Έλληνες, είναι, όλοι αυτοί που μόχθησαν με όλες τις αντιξοότητες και απέδειξαν πως όσο υπάρχουν Έλληνες που βάζουν την αρετή πάνω από τη σωματική τους ευημερία και επιβίωση, τότε, ναι υπάρχει ελπίδα πως το Έθνος μας θα μεγαλουργήσει και πάλι.
Άλλωστε, στο βασίλειο των μελισσών, τις περιόδους έλλειψης τροφής και της προετοιμασίας για τη φθινοπωρινή διαχείμαση, οι μέλισσες εξοντώνουν τους κηφήνες ως άχρηστους, πετώντας τους -κυριολεκτικά- έξω από την κυψέλη.

 

(ΠΗΓΗ: http://kostasxan.blogspot.gr/)