Ετοιμάζονται -light- remake των επιτυχιών του Βερχόβεν όπως το Robocop, της Ολικής Επαναφοράς (Total Recall) και των Στρατιωτών του Σύμπαντος (Starship Troopers) με λιγότερη βία και χωρίς τις πολιτικές αναφορές των αρχικών ταινιών. O Αρονόφσκι (σκηνοθέτης του Ρέκβιεμ για ένα Ονειρο και του Μαύρου Κύκνου) είχε δεχτεί να σκηνοθετήσει το ριμέικ του Ρόμποκοπ αλλά προς τιμήν του αποσύρθηκε από το πρότζεκτ λόγω καλλιτεχνικών διαφορών. O (Dr. House) Hugh Laurie έχει υπογράψει για το ρόλο του κακού.
Πόσα χρόνια μετά μια κινηματογραφική ταινία θεωρείται ξεπερασμένη από τεχνικής άποψης και χρειάζεται να ξαναγυριστεί; Απάντηση ακόμα δεν έχει δοθεί και τα συνεχή remake διχάζουν το κοινό αλλά η εμπορική τους επιτυχία δικαιώνει τους παραγωγούς.
Οι ταινίες δράσης με ειδικές εφέ είναι αυτές που υποκύπτουν πρώτες στη φθορά του χρόνου (χαρακτηριστική περίπτωση τα πρώτα Star Wars παρά τα συνεχή ψηφιακά λίφτινγκ) αλλά στην περίπτωση του Paul Verhoeven δεν είναι ζήτημα τεχνικής και ειδικών εφέ όσο οπτικής και αισθητικής
Ο αιρετικός Ολλανδός σκηνοθέτης Πολ Βερχόβεν, αποτελεί μια ξεχωριστή περίπτωση από μόνος του. Από τις πρώτες του μέρες στο Χόλιγουντ στα μέσα της δεκαετίας του ’80 με το «Σάρκα και αίμα» ήρθε από την πρώτη στιγμή σε σύγκρουση με τους παραγωγούς. Η υπερβολικά βίαιη, γεμάτη με θρησκευτικούς και πολιτικούς συμβολισμούς και σεξουαλικά διεστραμμένη -για τα χολιγουντιανά δεδομένα- οπτική του δίχασε κοινό και κριτικούς. Η παραγωγή του Robocop ήταν μια μικρή Οδύσσεια από μόνη της. Οι 11 πρώτες βερσιόν της ταινίες που παρουσιάστηκαν στην «επιτροπή λογοκρισίας» απέσπασαν τον χαρακτηρισμό «αυστηρά ακατάλληλη» πράγμα απαγορευτικό για μια ταινία τόσο μεγάλου προϋπολογισμού. Τελικά μετά το απαραίτητο «ψαλίδι» η ταινία κατάφερε να πάρει έναν πιο ήπιο χαρακτηρισμό. Ο Βερχόβεν αρχικά απέρριψε το σενάριο με τον μπάτσο-ρομπότ ως «ακροδεξιά προπαγάνδα» αλλά η γυναίκα του τον έπεισε ότι το σενάριο επιδέχεται πολλαπλών ερμηνειών. Ο παραγωγός της ταινίας χαρακτήρισε το μήνυμα της εξαιρετικά βίαιης για την εποχή της ταινίας ως «φασισμός για φιλελεύθερα μυαλά» ενώ ο αριστερών καταβολών Βερχόβεν παραδέχτηκε ότι οι περισσότεροι φίλοι του ακόμα και σήμερα θεωρούν την ταινία φασιστική. Ο Βερχόβεν πάντως έκανε ό,τι μπορούσε για να «σπάσει» τον ολοκληρωτισμό της ταινίας ενισχύοντας τα σημεία κριτικής στον τρόπο λειτουργίας της αστυνομίας και απονομής δικαιοσύνης, στη διαφθορά, τις μεγάλες πολυεθνικές και στις ιδιωτικοποιήσεις. Η ταινία πάντως εμπορικά τουλάχιστον πέτυχε το σκοπό της και η τεράστια επιτυχία έδωσε στον Βερχόβεν τη δυνατότητα να έχει περισσότερη ελευθερία στα επόμενα σχέδια του.
Η «Ολική Επαναφορά» και το «Βασικό Ένστικτο» μετέτρεψαν τον Βερχόβεν σε έναν από τους πιο ισχυρούς παίχτες στη βιομηχανία του θεάματος δίνοντας του (σχεδόν) πλήρη ελευθερία κινήσεων. Όλα οδήγησαν στο φιάσκο (θρίαμβο για κάποιους) του Starship Troopers (1997) «Στρατιώτες του Σύμπαντος» μια από τις πιο ακριβές παραγωγές όλων των εποχών (μέχρι τότε) με προϋπολογισμό 110 εκατομμύρια δολάρια. Ο Βερχόβεν κράτησε μόνο το μοτίβο από το βραβευμένο αλληγορικό μυθιστόρημα του Robert Heinlein και άλλαξε τα φώτα στο σενάριο. Ενώ το βιβλίο (του 1959) ήταν γραμμένο στην εποχή του ψυχρού πολέμου από την οπτική κάποιου που πολέμησε στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ο Βερχόβεν πήρε την ευκαιρία να αντιστρέψει τους ρόλους του πολέμου των ανθρώπων με «εχθρικά εξωγήινα έντομα» κάνοντας κριτική στο φασισμό και παρομοιάζοντας –με υπερβολικές δόσεις μαύρου χιούμορ- τους γήινους με τη ναζιστική Γερμανία. Η ταινία χαρακτηρίστηκε άνιση και σίγουρα είχε αδυναμίες, ωστόσο δεν είναι λίγοι που τη θεωρούν παρεξηγημένο αριστούργημα.
Ο Tony Jaffe υπεύθυνος για τα reboots ή remake των ταινιών του Βερχόβεν εξηγεί ότι οι νεές ταινίες θα έχουν «λιγότερη βία, θα είναι πιο εύκολα προσβάσιμες στο πλατύ κοινό». Κατηγόρησε τον Βερχόβεν ότι με τα σατιρικά στοιχεία που έβαλε στο Starship Troopers αλλοίωσε εντελώς το αρχικό… πατριωτικό αρχικό μήνυμα. Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο παραγωγός «ο φασισμός για κάποιον άνθρωπο… είναι πατριωτισμός για κάποιον άλλο»!! Μπορεί πραγματικά μια πολεμική ταινία με «διαστημικά μαμούνια» να είναι «πατριωτική προπαγάνδα» και να μη θυμίζει τις προπαγανδιστικές αντισημιτικές ταινίες του Γκαίμπελς; Σε λίγο καιρό θα ξέρουμε. Η ιστορία γράφεται από τους νικητές. Η κινηματογραφική ιστορία γράφεται και ξαναγράφεται από τα μεγάλα στούντιο.
(ΠΗΓΗ: http://mao.gr/)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου