Πατριωτικό καθήκον...

(του Λευτέρη Παπασπτεργίου)
 

 Όσο ο πολίτης θα παραμένει βουβός, όσο η σκέψη του θα αποτελεί πεδίο αχαρτογράφητων υδάτων, όσο η κυβέρνηση δεν θα λαμβάνει ξεκάθαρο μήνυμα αποδοκιμασίας ή επιδοκιμασίας, τόσο θα αναγκάζονται οι πολιτικοί ταγοί να χρησιμοποιούν τις γνωστές μεθόδους, με τις οποίες προσπαθούν να ελαχιστοποιήσουν τον ενδεχόμενο κίνδυνο που μπορεί να επιφέρει απώλεια ελέγχου. Αγωνιζόμενοι να εκμηδενίσουν την ελάχιστη αφορμή που θα μπορούσε να οδηγήσει στο τέλος της άθλιας πολιτικής εκδούλευσης, είναι αναγκασμένοι να φωνάξουν παραπάνω απ’ όσο επιτρέπεται, μη μπορώντας έτσι να αποφύγουν το κραυγαλέο και το οφθαλμοφανές.
«Υπάρχει και το πατριωτικό καθήκον», είπε μόλις πρόσφατα ο υπουργός επί τον οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας, θέλοντας με τον τρόπο αυτό να εκφράσει την αποδοκιμασία του για μια δικαστική απόφαση. Την απόφαση αυτή του Πολυμελούς Πρωτοδικείου της Αθήνας, με την οποία το άθλιο χαράτσι της ΔΕΗ-εμπνεύσεως Βενιζέλου και διατηρητέο εν ζωή από τον Σαμαρά- παραπέμπεται στα σκουπίδια.
«Πατριωτικό καθήκον», αφενός μεν για να υπονοηθεί πως η απόφαση των δικαστών δεν απορρέει από τη νομοθεσία αλλά από ιδιοτέλεια και προσωπικό συμφέρον, και αφετέρου για να ενεργοποιηθούν τα ανακλαστικά εκείνα που εξισώνουν τη συγκεκριμένη πολιτική με το μονόδρομο της σωτηρίας.
Αυτής της σωτηρίας που περιγράφεται καθημερινά από τηλεοράσεως, αλλά που αντιβαίνει της πραγματικότητας. Που σκοντάφτει πάνω στα κατεβασμένα ρολά των κλειστών επιχειρήσεων, που φωλιάζει στα άδεια ψυγεία χιλιάδων νοικοκυριών, που συντροφεύει νηστικά παιδιά στις πρωινές προσευχές στα προαύλια των σχολείων, που κάνει παρέα τους νέους που στοιβάζονται στις ουρές του ΟΑΕΔ.
«Πατριωτικό καθήκον», το οποίο ακούγοντάς το, σου έρχεται στο μυαλό η λίστα Λαγκάρντ, η οποία έφτασε στη χώρα, τροποποιήθηκε, μεταφέρθηκε, ξεχάστηκε, ξαναζητήθηκε και την περιμένουμε, σκεπάζοντας με τον τρόπο αυτό τα ίχνη της ληστείας. Αλήθεια, τι θα ήταν πατριωτικό στην περίπτωση αυτή;
«Πατριωτικό καθήκον», το οποίο αναδύεται μέσα από τις μεθοδεύσεις του νέου φορολογικού. Εκεί δηλαδή, όπου μελετημένα και απολύτως στοχευμένα ετοιμάζεται μια ακόμα βάρβαρη επιδρομή με τον ίδιο, χαρακτηριστικό τρόπο. Ρίχνουμε στην αρένα για εκφοβισμό το ανήκουστο και αφού άπαντες παγώσουν, το αποσύρουμε για να περάσουν με ευκολία όλα τα υπόλοιπα καταδικαστικά μέτρα. Αλήθεια, τι θα ήταν πατριωτικό στην περίπτωση αυτή;
«Πατριωτικό καθήκον», το οποίο προκύπτει από την πρόσφατη έκθεση της Deutch Bank η οποία-αντιγράφω από το ΒΗΜΑ- «κάνει λόγο για αποτίμηση των υποθαλασσίων κοιτασμάτων φυσικού αερίου νοτίως της Κρήτης στα 427 δισ. ευρώ, ενώ η ίδια έκθεση ταυτόχρονα ανοίγει και επίσημα συζήτηση στις διεθνείς αγορές για τα συγκεκριμένα αποθέματα υδρογονανθράκων που ελέγχει η Ελλάδα.  Μάλιστα, με την επιφύλαξη ότι οι διαθέσιμες γεωλογικές μελέτες θα αποδειχθούν αληθινές, η γερμανική τράπεζα μιλά για καθαρό όφελος για το δημόσιο της τάξης των 214 δισ. ευρώ , δηλαδή 107% του σημερινού Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος και, παράλληλα, εξετάζει τους «κανόνες εμπλοκής» των ξένων επενδυτών στην εκμετάλλευσή τους». Αλήθεια τι θα ήταν πατριωτικό στην περίπτωση αυτή;
Μερικές τυχαίες, πλην όμως χαρακτηριστικές περιπτώσεις, για να ορίσει κανείς τι είναι τελικά πατριωτικό καθήκον και τι όχι.
Μάταια.
Κι’ αυτό γιατί ο ίδιος πολιτικός-τεχνοκράτης έσπευσε να μας βγάλει από τον κόπο. Μετά από σύσκεψη στην κυβέρνηση, ο Γιάννης Στουρνάρας, μέχρι να εκδικασθεί η προσφυγή του Δημοσίου εναντίον της απόφασης αυτής, θα ζητήσει από τη ΔΕΗ να συνεχίσει κανονικά να εισπράττει το χαράτσι!
Αυτό είναι το πατριωτικό καθήκον προφανώς. Αυτό που δεν υπολογίζει ούτε το νόμο μπροστά στη… σωτηρία της χώρας. Πατριωτικό στη γλώσσα όμως του υπουργού των Οικονομικών και των συγκυβερνητών.
Γιατί στην ελληνική γλώσσα, την κανονική, αυτός που θέτει εαυτόν υπεράνω του νόμου δεν λέγεται πατριώτης.
Κάπως αλλιώς λέγεται.

(ΠΗΓΗ: http://www.larissanet.gr/)