Και η διαπλοκή θέλει το Γερμανό (επίτροπό) της

(του Μενέλαου Γκίβαλου,

τ. αναπληρωτή καθηγητή Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών)

Για ολόκληρες δεκαετίες «ώλεσαν και δήωσαν» εις βάρος της εθνικής οικονομίας και της ελληνικής κοινωνίας. Από τα μέσα, μάλιστα, της δεκαετίας του 1990, έχοντας ιδιοποιηθεί πλήρως τα ΜΜΕ, χειραγώγησαν την κομματική - κυβερνητική εξουσία, εισέβαλαν, κυριολεκτικώς, στο πεδίο της εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας και προώθησαν ή και επέβαλαν τους όρους τους...
Οι ίδιες αυτές δυνάμεις -που συγκροτούν το πλέγμα της διαπλοκής- πανηγύρισαν για την υποδούλωση της χώρας στα Μνημόνια, στο ΔΝΤ, στη γερμανική κυριαρχία. Πρωταγωνίστησαν, μάλιστα, ως «κουκουλοφόροι», ως ανεπίσημοι συνομιλητές της τρόικας στην πλήρη κατάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων, στη διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων, στην «εξάχνωση» των μισθών και των συντάξεων...
Σήμερα όμως όλος αυτός ο «εσμός» συμφερόντων, εργολάβοι, μεταπράττες - προμηθευτές, τραπεζίτες, κάτοχοι συστημικών ΜΜΕ, όλη η «χορεία» των «νταβατζήδων» (κατά τη ρήση του Κ. Καραμανλή) νιώθει το έδαφος να φεύγει απ'τα πόδια της. Όχι, δεν ήρθε στην εξουσία κάποιο σοσιαλιστικό ή κομουνιστικό κόμμα για να αφαιρέσει τα προνόμια των συμφερόντων αυτών... Είναι το Δ' Ράιχ και η τραπεζική - χρηματιστική δικτατορία που αλλάζουν ιστορικά τους συσχετισμούς, τους όρους του πολιτικού «παιχνιδιού»...
Οι φανατικοί - συστημικοί υποστηρικτές και προπαγανδιστές των Μνημονίων, οι δογματικά προσηλωμένοι στο πρότυπο της νεοφιλελεύθερης ορθοδοξίας, οι υμνητές του γερμανικού ευρωπαϊκού «ονείρου» έχασαν το μεγαλύτερο προστάτη τους, το βασικό διαμεσολαβητή τους στην ασύδοτη κερδοσκοπική τους δραστηριότητα: το κράτος και τους μηχανισμούς του, το διαπλεκόμενο σχήμα διακυβέρνησης, τον έλεγχο του τραπεζικού συστήματος.
Αυτές οι βασικές δομές, που τους διασφάλισαν την ασυδοσία, την ατιμωρησία, την ομαλή αναπαραγωγή της οικονομικής και πολιτικής ισχύος τους, περνούν τώρα σε «άλλα χέρια»: Η εκτελεστική - κυβερνητική εξουσία τελεί υπό την πλήρη εποπτεία της γερμανικής ηγεμονίας (Ράιχενμπαχ, Φούχτελ), της τρόικας, του ΔΝΤ, ενώ σε όλες τις κομβικές λειτουργίες (τράπεζες, ΔΕΚΟ, εφορίες, νοσοκομεία, φορείς Τ.Α. κ.λπ.) τοποθετούνται πολιτικοί και οικονομικοί επίτροποι.
Η νέα δομή εξουσίας αλλάζει τις λειτουργίες και τις επιλογές του «σκληρού πυρήνα» της κρατικής κυριαρχίας και οι κρατικοί μηχανισμοί θα λειτουργούν από εδώ και πέρα με βάση τα συμφέροντα του Δ' Ράιχ και της τραπεζικής δικτατορίας.
Αυτή η νέα δομή οικονομικο-πολιτικής κυριαρχίας αποσταθεροποιεί το εγχώριο σύστημα συμφερόντων, γιατί η νέα αυτή κυριαρχία θα διαμορφώσει τις δικές της κοινωνικο-οικονομικές συμμαχίες, θα πριμοδοτήσει τους δικούς της εκλεκτούς: Το μέχρι τώρα γενικόλογο μνημονιακό «πιστοποιητικό νομιμοφροσύνης» κρίνεται ανεπαρκές... Οι εγχώριοι μεταπράττες, εργολάβοι, διαπλεκόμενοι θα πρέπει να «νομιμοποιηθούν» από το Δ' Ράιχ και να λειτουργήσουν από εδώ και πέρα σύμφωνα με τους όρους και τους κανόνες της νέας δομής κυριαρχίας...
Γι' αυτό και τμήματα της εγχώριας διαπλοκής άρχισαν να «διαφοροποιούνται», να εκδηλώνουν την «αντιμνημονιακή» τους στάση απέναντι στις εξελίξεις που διαμορφώνονται την τελευταία περίοδο. Τηλεοπτικοί προπαγανδιστές, «εξαπτέρυγα», φανατικοί θιασώτες των Μνημονίων, άτεγκτοι κατήγοροι των αντιμνημονιακών απόψεων καταφέρονται σήμερα με βαρείς χαρακτηρισμούς κατά των Ευρωπαίων ηγετών, του Σόιμπλε, της Μέρκελ... Κάποιοι διαπλεκόμενοι φοβούνται ότι θα χάσουν τα προνόμια τους, ότι θα τεθούν σε γερμανική «εφεδρεία». Το νεοφιλελεύθερο μνημονιακό πρότυπο αποδιοργανώνει, αναδιατάσσει και ίσως και να διαλύει το βασικό του εργαλείο, τον «πολιορκητικό κριό» με τον οποίο κατέλυσε την εθνική κυριαρχία και υπέταξε πλήρως τη δικομματική δομή εξουσίας. Τώρα ήρθε η σειρά των συμφερόντων αυτών που καλούνται να προσαρμοστούν στη «νέα τάξη πραγμάτων».
Δεν θα πρέπει να μας παραξενέψει το γεγονός ότι ορισμένες από τις δυνάμεις αυτές θα αναζητήσουν νέα «καταφύγια», θα προσεγγίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ και θα ζητήσουν ένα νέο «πλυντήριο» για να διασφαλίσουν την επιβίωση και την αναπαραγωγή τους. Είναι όμως φανερό ότι θεμελιώδη όρο για την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία και τη δυνατότητα του να την ασκήσει αυτόνομα αποτελεί η πλήρης διαφοροποίηση του από όλους τους «μεταμελημένους» μνημονιακούς εταίρους και συνεργούς... Άλλωστε, «εν τω Άδη ουκ έστι μετάνοια».

(ΠΗΓΗ: περιοδικό Επίκαιρα)